Gisteren bij de tandarts geweest voor een halfjaarlijkse controle. Ik hou absoluut niet van bij de tandarts in de stoel liggen, en ik denk dat velen dat gevoel met mij delen. Maar ja, het moe: kiespijn is ook niet fijn.
Sinds dit jaar ben ik niet meer verzekerd voor tandartskosten. Die keuze heb ik eind vorig jaar gemaakt. De premie per jaar is ruim de helft van het maximale bedrag dat ze per jaar vergoeden, en ik denk dat ik meestal minder uitgeef aan tandartskosten. Beter om het geld in eigen zak te houden, dacht ik, en zelf te sparen voor toekomstige tandartskosten.
Toen ik naar de tandarts liep, vroeg ik me af of dat wel wijs was geweest. Stel, dat ik een vulling moest? Dan zou ik niet alleen daar doorheen moeten (verdoving, en die boor, bah), maar dat ook nog eens uit eigen zak moeten betalen. Maakte ik het mezelf nu niet al te moeilijk om braaf in die stoel te blijven zitten, als het nodig zou zijn? Zou ik dan niet zeggen: “Oh sorry, ik heb geen geld hiervoor” en dan gillend weglopen?
Gelukkig viel het deze keer mee, en met schone, gezonde tanden en een rekening van 41,80 euro liep ik opgelucht naar huis. Over een half jaar “mag” ik weer komen, en wordt er ook nog een rontgenfoto (à 35 euro) gemaakt.
Spaarolifantje 