Spaarolifantje: graag ook een beetje leuk werk

Afgelopen week ging de zus van mijn vriend voor het eerst werken bij haar nieuwe baan. En belde ’s avonds stralend op: wow, dat werken ook nog leuk kon zijn…! Ze had het afgelopen jaar niet zo’n leuke tijd gehad bij haar oude baan, waar door een reorganisatie een tekort was ontstaan aan ruimte, en een “ik eerst”-mentaliteit onder de werknemers. Haar nieuwe baan in de zorg ligt veel meer op het gebied waarin ze opgeleid is, en ondanks dat ook in de zorg de nodige bezuinigingsrondes zijn geweest, vond ze de werksfeer heerlijk.

Ik weet niet precies of ze er nou in salaris op voor- of achteruit gaat, maar ik weet wel dat een eventueel verlies aan salaris in haar geval ruimschoots opweegt tegen de verminderde hoeveelheid stress. Haar nieuwe werk is bovendien 5 minuten van huis, waar ze voor haar oude baan nog meer dan een uur moest reizen. Ook dat scheelt flink.

Ook ik ben vorig jaar van baan veranderd, en merkte eigenlijk pas na het wisselen hoezeer ik gestresst was geworden van mijn oude werk. De drukke laatste weken waarin alles afgerond en overgedragen moest worden, hielpen ook niet mee. De laatste weken bij mijn oude, en de eerste weken bij mijn nieuwe baan was ik regelmatig in een slecht humeur. “Laat me maar even, dit gaat wel over”, zei ik tegen mijn vriend als ik weer eens in tranen was uitgebarsten omdat de melk op was of een veter brak. En gelukkig, het ging over. Na een paar weekenden helemaal vrij (bij mijn oude werk werkte ik regelmatig in het weekend om maar “bij” te blijven) was ik weer een beetje uitgerust en kon ik de wereld weer wat beter aan.

Bij zowel schoonzus als bij mij lijkt het uiteindelijk redelijk soepel te lopen. We hebben onze taken op het oude werk goed afgerond, zijn op een redelijk vriendelijke manier uitgezwaaid, en hadden al een nieuwe baan klaarstaan. Dat is alsnog een luxe-positie vergeleken met iemand die een rotbaan heeft, maar (nog) niet weg kan vanwege financiele verplichtingen en geen nieuwe baan.

Ik hoop dat dit voor schoonzus gunstig uit zal pakken, en ik weet zeker dat het dat voor mij gedaan heeft. Ik stevende hard op een burn-out af, en gezond eten was voor mij toen ook een heel stuk moeilijker dan nu, met alle stress en negatieve emoties. Ik heb een heel klein beetje salaris ingeleverd (ca 5%), maar mijn prettigere en vrolijkere dagen maken veel goed. Ze zijn bovendien zo tevreden over me, dat ik binnenkort wat meer taken krijg en de daarbij horende opslag.

Heeft iemand van jullie wel eens de sprong gewaagd, uit ontevredenheid met het oude werk, en hoe is dat gegaan?

Advertentie

Fijne vaderdag, pap!

Wat ik van mijn vader over geld heb geleerd:

• Heel veel leuke dingen zijn gratis of kosten niet zoveel. Zijn hobbies? Vogels kijken (en een verrekijker gaat behoorlijk lang mee) en het fotograferen van de natuur en van zijn vrienden en familieleden (wat ook niet veel hoeft te kosten als je een goede camera zonder extra liflafjes koopt en daar goed voor zorgt).
• Zelf doen is vaak veel goedkoper, maar ken ook je beperkingen. Mijn vader is een heel goede klusser. Hij kent heel veel technieken en materialen, en is ook heel slim in het verzinnen van oplossingen als het niet op de standaard manier kan. Electriciteit en cv-ketels laat hij echter over aan de experts, hij rommelt niet met zijn leven of dat van zijn dierbaren.
• Soms kan het ook met gesloten portemonnees. Als ik nu wat voor jou doe, doe jij later ook wat voor mij. En dan gaan we er allebei op vooruit.
• Ook al is het absoluut geen leuke klus, het is belangrijk om je boekhouding bij te houden. Mijn vader heeft een eigen bedrijf, en daarbij is het uitermate belangrijk om op tijd de rekeningen te betalen, om de verstandhouding met de leveranciers goed te houden. Andersom merkt hij ook hoe irritant het is als zijn afnemers hem niet op tijd betalen. Dus wordt alles bijgehouden en gaat hij minimaal een keer per week, lichtjes zuchtend, achter zijn compiter zitten voor de administratie.
• Soms zijn er dingen belangrijker dan geld. Zoals eerlijk zijn. Of zoals tijd doorbrengen met de mensen om wie je geeft. Er waren meerdere momenten tijdens mijn jeugd dat portemonnees werden teruggebracht naar degene die ze verloren hadden, een fout op een rekening in zijn voordeel werd aangewezen en gecorrigeerd, en zeker, nog altijd, vele momenten waarop het werk even (gepland) de boom in kan om bij feesten en andere belangrijke momenten te zijn.

De raamdorpel deel 2

Vanmorgen de raamdorpel van een tweede laagje voorzien. En gelukkig is het nog steeds droog (dat was een beetje een gokje natuurlijk met het weer van de afgelopen weken, al beloofde buienradar inderdaad dat het droog zou blijven). Het ziet er goed uit nu, dus dat is een klus die eindelijk, eindelijk van mijn lijstje af mag. Ik heb er lang tegenaan gehikt. Maar waarschijnlijk is dit nu weer een paar jaar goed en daarna zien we wel weer.

Volgende klus op mijn lijst is het verven van de balkondeuren…

Spaarolifantje en de magnetronmaaltijden

Ik werk onregelmatige dagen en uren. Vaak werk ik ’s middags en ’s avonds. Ik ben niet zo’n ochtendmens, dus ik vind het heerlijk dat ik er (vooral ’s winters) niet om bijvoorbeeld zes uur uit moet om om acht uur op m’n werk te kunnen zijn. Ook krijg ik meer betaald voor de uren na 18 uur, zodat ik minder uur hoef te werken voor hetzelfde geld. Ik teken er wel voor, hoor. Wel betekent het vaak dat ik onderweg naar m’n werk ben tijdens lunchtijd en dat ik ’s avonds op m’n werk moet eten.

Vroeger (echt, wéken geleden) betekende dit vaak dat ik op het station een broodje kocht voor de lunch, en een stoommaaltijd voor ’s avonds in de magnetron op het werk. Ka-ching, natuurlijk, je bent aan die beide dingen samen gemakkelijk 10 euro kwijt. En omdat ik vegetarisch eet (ik lust geen vlees) was dat bijna altijd ook dezelfde magnetron-stoommaaltijd.

Tegenwoordig is de lunch altijd zelf-gesmeerd, thuis, van tevoren. Dat is vaak ook heel handig omdat je dan kunt gaan peuzelen als je er zin in hebt, in plaats van dat je moet wachten totdat je tijd hebt om ergens een winkel binnen te hollen. Gisteren en eergisteren was het avondeten ook zelfgemaakt. Maar mijn repertoire is nog niet zo heel uitgebreid…

Eergisteren: in een plastic bakje gemengd: aardappelpuree (uit een pakje) – tuinboontjes (uit glas) – vegetarische pittige balletjes (door mij voorgebakken). Paar minuutjes in de magnetron, was lekker.

Gisteren: in een plastic bakje gemengd: rijst (door mij gekookt) – witte boontjes in tomatensaus (uit glas) – andere pittige balletjes (ook voorgebakken). Ook even opwarmen in de magnetron, was redelijk lekker. De rijst was wat overkookt geworden.

Ik heb vroeger ook wel eens een pastamaaltijd zo meegenomen (macaroni – tomatensaus – groenten – vegetarisch gehakt; misschien wat kaasstrooisel er bovenop). Die waren ook altijd wel lekker.

Vorige week had ik pasta met kaassaus meegenomen, maar door de magnetron was de kaassaus heel korrelig geworden en er zat niet veel smaak aan. Dus dat moet anders, de volgende keer.

Ik kan vast ook nog wel een receptje maken met nepkip, rijst en saus. Misschien zijn dat dan ook wel genoeg opties, uiteindelijk werk ik meestal maar een of twee dagen per week ’s avonds, de rest van de tijd kan er gewoon thuis lekker gekokkereld worden.

Het scheelt flink in de portemonnee. Ik schat dat ik nu zo’n 2,50 euro kwijt ben voor het avondeten en 1,50 voor de lunch (misschien nog minder). Dus vier euro in totaal in plaats van tien euro. Kan de rest mooi op de spaarrekening blijven staan.
Het kost wel tijd natuurlijk. Tot nu toe heb ik deze maaltijden ook altijd op de dag zelf bereid, zo aan het einde van de ochtend voordat ik naar m’n werk moest. Het zou natuurlijk veel handiger en beter zijn als ik gewoon een extra portie maak als ik toch aan het koken ben, dan kost het nauwelijks extra tijd of moeite. Zover had ik alleen nog niet vooruitgedacht. Maar dat gaat er wel van komen.

Hebben jullie nog ideeën?

Olifantje… Hoe krijg je het voor elkaar…

Ik heb net de dorpel onder ons raam geverfd. Fantastisch natuurlijk, dit was een klus die al heel lang op mijn lijstje stond, alleen: hoe zorg ik ervoor dat niemand er aan blijft plakken? De stoep is vrij smal hier. Dus… Zit ik nu nog de komende drie kwartier op een stoel op de stoep, voorbijgangers waarschuwend voor het gevaar… Tegen die tijd moet de ergste plakkerigheid er wel af zijn. Mocht je dus voorbij een iets te dikke mevrouw fietsen die op een stoel op de stoep zit met een ipad, dan weet je hoe dat zo komt…

Zo gaat het best, een uurtje of wat…

De volgende dag: ik wilde graag nog een laagje verven, maar het regent pijpenstelen en volgens het weerbericht blijft dat voorlopig zo. Balen! Ach ja, laagje twee kan natuurlijk ook nog volgende week. Ik ben nu al wel blij met mijn laagje verf, waar ik de regendruppels netjes vanaf zie glijden.

Spaarolifantje: extra uitgaven in juni

Op 6 en 7 juni was de Alpe d’Huzes, een evenement waarbij mensen de Alpe d’Huez een of meerdere keren opfietsen om geld in te zamelen tegen kanker. Ik had beloofd een kennis te sponsoren die nog een appeltje te schillen heeft met kanker. En ja, het was hem gelukt, hij was de berg vijf keer opgefietst ondanks een blessure. Supermooi natuurlijk, maar ik had 20 euro per beklimming toegezegd, dus enkele dagen na het evenement kreeg ik al een mailtje, of ik het geld over wilde maken. Oei, dat stond niet op mijn budget. Tja, ik had er natuurlijk gewoon wel rekening mee moeten houden! Ik heb ook niet echt spijt, kanker is een rotziekte, dus dat geld komt goed terecht. En ik kan het missen.

Daarnaast ga ik via marktplaats een cursusboek aanschaffen. Aan het begin van dit jaar heb ik de cursus Basiskennis Boekhouden succesvol afgerond. Nu wil ik nog Basiskennis Calculatie doen. Ik denk dat ik dat zonder hulp kan en dus alleen maar het boek hoef door te nemen. Daarna zou ik dan eventueel een (duur!) examen kunnen doen, om het officieel te maken. Of ik er dan ook ooit geld mee ga verdienen, weet ik niet. Het cursusboek kost me nu ca 25 euro (inclusief verzendkosten) en zal goed zijn voor vele uurtjes rekenplezier 🙂 .

Tenslotte komt vaderdag er nog aan (aanstaande zondag!), maar ik hoop eigenlijk met een zelfgemaakt cadeautje weg te komen.

Ach ja, aan de andere kant gisteren een extra dag gewerkt omdat een collega ziek was, dat compenseert weer een deel van deze extra uitgaven.

Spaarolifantje: en… blijven opletten bij de kassa

Gisteren in mijn favoriete supermarktje gewinkeld, lekker dichtbij. Een aanbieding voor tandpasta, 2 x 3 stuks voor 4,99; dat leek me prima. Dus die greep ik mee. Ook nog twee optimel drinks voor goedkoper, dus die ook mee. Bij de kassa was het duurder dan ik dacht, maar goed. Vluchtig op de kassabon gekeken: twee aanbiedingen, dus dat klopte wel. Huppakee, naar huis.

Thuis kijk ik het nog eens rustig door: voor de tandpasta was helaas toch de volle prijs gerekend, te weten twee keer 4,99 dus 9.98 euro. Oeps! De tweede aanbieding die ik op de kassabon in de gauwigheid gezien had was op het halfje brood, 15 cent goedkoper.

Ik ben vandaag (want gisteren kon niet meer, ik had haast) teruggegaan. Gelukkig waren ze heel schappelijk en kreeg ik 5 euro terug, waarmee ik dan maar meteen weer wat boodschappen heb gehaald.

Toch stom van me, misschien voortaan toch maar altijd meteen kijken, ook al heb je dan misschien het idee dat je in de weg en voor kijk staat…

Spaarolifantje: mijn spaardeposito’s

Naar aanleiding van een berichtje gisteren op de blog Lekker Leven Met Minder over spaardeposito’s: ik heb er diverse (en in elke zit een paar duizend euro).

Voor mij zijn spaardeposito’s in de eerste plaats een manier om mezelf te dwingen van dit geld af te blijven. De eerste sloot ik af in de periode dat ik nog standaard al het geld opmaakte wat er op mijn betaalrekening stond. En daarna boekte ik geld over van mijn spaarrekening, net zolang totdat die ook leeg was. Ik kreeg een eindjaarsuitkering en wist: dit gaat op, tenzij ik het mezelf onmogelijk maak om dit uit te geven. Mijn eerste deposito was een feit.
In principe kun je een deposito niet “kraken”, dat wil zeggen het geld toch opnemen ook al is de looptijd nog niet om. Maar elke bank heeft wel zijn eigen regeltjes, zo is mijn deposito bij Triodos wel voortijdig te beëindigen als het geld nodig is voor de aankoop van een huis. De ASN, waar ik ook een deposito heb lopen, is soepeler, net als bij Triodos is opname voor de aankoop van een huis kosteloos mogelijk, maar je kunt het geld ook opnemen zonder opgaaf van reden, maar dan betaal je wel een boete die op kan lopen tot maximaal 5% van het geldbedrag. Dat is meer dan de rente per jaar, dus hoewel het wel kan, is het mij duidelijk dat ik dit niet moet doen, tenzij er echt een financieel noodgeval is.

In de tweede plaats is het natuurlijk ook leuk om een hogere rente te krijgen, en dat is zo met een deposito. Elk jaar wordt deze op een bepaalde dag bijgestort (soms op de depositorekening, soms op mijn betaalrekening) en dan voel ik me weer even rijk. Bij ASN kun je trouwens ook per maand de rente laten betalen, maar de rente is dan wel wat lager. Omdat ik de rente toch weer wil opsparen (voor het mooie effect van rente-op-rente) is het voor mij het best en gemakkelijkst om voor jaarlijkse uitkering te kiezen.

Een derde voordeel is dat deposito’s ook onder het depositogarantiestelsel vallen (zolang je bank daar onder valt en mijn banken doen dat). Het geld is dus gewoon veilig, een fijn idee.

Nadelen van deposito’s zijn er natuurlijk ook. Een deposito openbreken voordat de looptijd om is, kost meer tijd en moeite (en geld misschien) dan geld van je spaarrekening halen. (Voor mij is dit dus ook een beetje een voordeel, zo kom ik niet in de verleiding). En stel dat de Nederlandse economie weer gaat bloeien, en de rentes op spaarrekeningen (of de winsten op beleggingen) gaan stijgen! Dan krijg ik misschien op een gegeven moment meer rente op mijn spaarrekening dan op mijn deposito’s. Tegen die tijd zal ik ook gaan kijken of het openbreken van mijn deposito’s gunstig wordt, financieel gezien. Maar voorlopig is het nog niet zover en mag een deel van mijn spaargeld rustig in enkele deposito’s verder blijven groeien.

Slodderolifantje: de laptop

Misschien een zwaktebod, terwijl er toch nog een aantal echte kastjes uit te ruimen zijn, maar mijn laptop had ook een opruimbeurtje nodig. En een backup, die ik dan ook net gemaakt heb. Dus dit is dan mijn rustige kastje-per-dag voor vandaag.

Zowel het bureaublad als “Mijn documenten” zijn door mij onder handen genomen. Dit was het bureaublad voor de opruimactie:

Mijn bureaublad voor de opruimactie. Het kan erger, maar het kan zeker ook beter.

En dit is na:

Na: lekker leeg en opgeruimd. Zelfs de prullenbak (rechts beneden)  is leeg.

Weer lekker schoon en opgeruimd. In het algemeen heb ik ook niet veel shortcuts nodig op mijn bureaublad, ik weet mijn programma’s wel te vinden via de Start-knop.

In Mijn Documenten trof ik een lange lijst met bestandjes aan die nooit in een specifiek mapje gestopt waren. Ook misten er een paar mappen, ik heb in deze laptop het mappensysteem nooit bewust opgezet. Ik heb nu een aantal nieuwe mappen aangemaakt en daarin meteen een deel van de bestandjes kunnen opruimen. De rest hoorde in al bestaande mappen. Ik denk dat de structuur nu verbeterd is, hopelijk vind ik het in de toekomst gemakkelijk genoeg om iets meteen in de goede map op te slaan.

Spaarolifantje: wat je van computerspelletjes kunt leren over geld

Ik hou heel erg van simulatiespelletjes op de computer. Ik vond The Sims heel erg leuk, bijvoorbeeld. En SimCity. En op dit moment ben ik Farming Simulator 2011 aan het spelen. Ik rij rond op een traktor, ploeg en zaai de velden, oogst de producten en verkoop ze, en hop, ik kan een betere traktor kopen of een extra machine die het werk makkelijker maakt. “Geld verdienen” en “geld (slim) uitgeven” speelt in deze spelletjes best een grote rol. Wat heb ik er van geleerd?

SimCity

In dit spel bouw je een stad. Je geeft aan waar mensen huizen kunnen bouwen en waar fabrieken en winkels mogen staan. Je zorgt dat er infrastructuur aanwezig is: electriciteit, water, riolering, een goed wegennet, treinen en bussen. Door slim te bouwen hoop je dat je stad veel Sim-burgers trekt. Je krijgt een zak geld mee aan het begin, je mag nog een bepaald bedrag lenen, en je mag belasting heffen, maar daar moet je het dan ook mee doen. Ik ging meteen een fantastische stad bouwen, alle voorzieningen aanwezig, mijn politie- en brandweermannen kregen elk jaar opslag, er waren vijf bibliotheken en drie middelbare scholen en… Daar ging ik weer failliet, want de driehonderd Sim-burgers in mijn dorpje waren erg tevreden over mij maar brachten niet genoeg belastingen binnen om de boel te onderhouden. De juiste strategie bleek te zijn om klein te beginnen, niet meteen alle voorzieningen aan te leggen, alleen de meest essentiële. En dan maar te wachten totdat er voldoende Sim-burgers waren die belasting betaalden, waarna wat extra voorzieningen aangelegd konden worden. Die trokken dan weer meer inwoners, waarna ik er over na kon denken om weer een nieuw wijkje aan te leggen. Enzovoort. (Het spel kent niet echt een einde, zoals veel simulatiespellen).

Wat je hiervan kunt leren? Dat er vaak een opstartfase mag zijn. Een fase waarin je nog niet een top-huis hebt en top-meubilair en een sjieke auto en een schoonmaakster en en en… Als je met weinig geld begint, zul je moeten investeren in die dingen die echt belangrijk zijn. En als je hard werkt en een beetje geluk hebt, mag je daarna hopen dat je je stadje, of je bedrijfje, of je huishouden, kunt upgraden.

The Sims

In dit spel beheer je een (of meerdere) huishoudens. Je gesimuleerde mensjes hebben behoeften zoals eten/drinken, slapen, naar de wc gaan, douchen en amusement. Je moet in al die behoeften voorzien, dan heb je blije Sims. En blije Sims willen ook wel naar hun werk gaan om weer geld te verdienen, of naar school om hard te leren en goede cijfers te halen, zodat ze later een betere baan kunnen krijgen.

Nou ja, het is duidelijk wat je hiervan kunt leren. In dit spel moet je echt behoeften afwegen. Wil je je Sim een fantastische keuken geven waar hij heel blij is, maar heb je daardoor niet genoeg geld voor de boodschappen? Jammer dan, dan is je Sim erg hongerig en dus erg ongelukkig in zijn mooie keuken. Ook hier is de juiste strategie om klein te beginnen met standaard-meubilair, en eventueel later je uit te leven op de binnenhuisarchitectuur, als je Sim eenmaal een  goede baan heeft en er dus regelmatig redelijk wat geld binnenkomt.

Het spel leert je dus ook dat regelmatige inkomsten belangrijk zijn. Elke dag weer hebben je Sims honger, dus elke dag weer heb je geld nodig. In de oude versie werd er bovendien in het weekend niet gewerkt en kwam er dan geen geld binnen. Zo leerde je ook een beetje sparen: donderdag en vrijdag moest je zorgen om wat geld over te houden, anders waren je Sims op maandagochtend zo humeurig van de honger dat ze niet meer naar hun werk wilden…

Farming Simulator

En nu dus Farming Simulator. Je begint met net genoeg spullen om een veldje in te zaaien met graan, en dan het graan te oogsten en naar een koper (de plaatselijke molen) te brengen. Dan krijg je er geld voor. Tijd om die oude tractor te vervangen door een nieuwer exemplaar, want dan kun je sneller rijden (kost het wegbrengen van de producten naar de molen niet zo lang) en ook nieuwere machines gaan kopen die sneller je veldjes kunnen ploegen of zaaien. Maar dan is je geld weer bijna op, dus moet je weer een rondje werken (zaaien, oogsten, verkopen) voordat je weer wat kunt kopen. Ook kun je mensen inhuren die het werk voor jou doen (ja, ideaal!), maar deze kosten natuurlijk ook geld, dus als je niet uitkijkt, laten ze je veldje halfgeploegd in de steek omdat je ze niet meer kunt betalen.

Ik denk dat je van dit spelletje vooral iets leert over investeren: je koopt nieuwe dingen, niet omdat ze zo mooi of helemaal “in” zijn, maar omdat ze je productiviteit verhogen en je daardoor weer meer geld kunt verdienen. Je zult dit in je privé-leven misschien niet altijd nodig hebben (het kopen van een betere tv zorgt nou niet echt voor een verhoogde productiviteit, tenminste niet bij mij), maar misschien heb je wel een eigen bedrijfje, of kun je deze inzichten gebruiken in het bedrijf of de instelling waar je voor werkt.

Ziezo, en dan ga ik nu eventjes mijn graan oogsten. Ik ben bijna zover dat ik een koe kan gaan kopen, die dagelijks voor inkomsten gaat zorgen dankzij de melk, zo is me beloofd…