Spaarolifantje en pensioen

Eergisteren was ik op bezoek bij mijn vorige baas. Er moest nog iets afgehandeld worden en tegelijkertijd was het een mooie gelegenheid om even bij te kletsen. Omdat een oud-collega van mij binnenkort met pensioen gaat, kwam het gesprek daarop. Een paar jaar geleden vierden we de 50e verjaardag van mijn baas, dus hij zal van ongeveer 1960 zijn. Dus we spraken over het verhogen van de pensioenleeftijd, die zowel hem als mij gaat treffen. En over ons pensioenfonds dat nogal in zwaar weer gekomen is.

Hij was bezorgder om mijn generatie dan om die van hem, en ik denk dat dat terecht is. Ik hoop voor hem, en zijn generatie, dat er over 15-20 jaar in ieder geval nog wat over is in de pensioenpot. Om in die korte tijd nog een groot spaarpotje op te bouwen voor jezelf zal namelijk voor velen van hen ondoenlijk zijn (ik denk ook aan de 50- of soms 60-plussers die nu ontslagen worden, voor hen lijkt verdere opbouw van spaargeld helemaal onmogelijk).

Ik vrees dat mijn generatie, en die na ons die nu de schoolbanken verlaat, het nog wat harder voor de kiezen gaat krijgen. Maar in principe hebben we ook nog wat tijd.   Tijd om spaargeld op te bouwen, tijd om, laten we het hopen, ook nog te profiteren van een aantal groeifasen van de economie (na crisis komt zonneschijn, toch?). Het is wel iets dat je zelf moet doen, en het zal voor veel mensen heel moeilijk zijn om niet al hun salaris nu uit te geven, maar er een deel van te sparen voor dat mythische later.

Ik zat een beetje stilletjes te glimlachen tijdens dit gesprek. Ik heb het mijn oude baas niet verteld, vind dat wat te privé, maar ik hoop toch dat ik door mijn spaargedrag van nu én mijn uitgavenpatroon van nu later gewoon gemakkelijk met pensioen kan gaan.

Advertentie

Spaarolifantje en geld krijgen: goed of slecht?

Ik zag gisteren een berichtje op een online Amerikaans forum over een jong echtpaar dat druk bezig was hun studieschulden af te lossen, en dat nu ineens een erfenis had gekregen van een oom van een van hen, een bedrag van 40.000 dollar ongeveer waarmee ze het restant van hun schulden konden aflossen en dan nog ongeveer 20.000 dollar overhielden. In de forumpost vroegen ze zich af, wat ze met dit geld moesten. Ze hadden er moeite mee om het aan te nemen. Aan de ene kant klonk een soort schuldgevoel door naar hun vrienden, die zaten net als dit echtpaar met studieschulden, en zij kregen nu als het ware een “verlaat de gevangenis zonder te betalen”-kaartje terwijl hun vrienden nog jaren vast zouden zitten aan hun schulden. En aan de andere kant voelden ze zich zelfs een beetje bekocht, geloof ik. Ze vonden dat ze het bevrijdende gevoel van “ik heb zelf deze schulden met hard werken afgelost” misliepen doordat ze nu dit bedrag gekregen hadden en zonder moeite van hun schulden af konden.
Ik weet niet of ik me hetzelfde zou voelen als ik in hun situatie zat. En ik hoop dat bij hen uiteindelijk ook gevoelens van opluchting en van tevredenheid en dankbaarheid (naar die oom toe) naar boven zullen komen. Het is een meevallertje, denk ik, zoals je soms gewoon meevallers krijgt in het leven. (En soms ook echt wel tegenvallers zult krijgen ook). 

Op andere websites wordt besproken hoe je je kinderen moet opvoeden met geld. Dat je ze moet leren dat geld moeite kost, over het algemeen, en dat je ze dus niet zomaar alles moet geven wat ze hebben willen. Er staan voorbeelden van kinderen van rijke Amerikaanse ouders die met geld smijten omdat ze de waarde niet kennen, of die hun hele leven op zoek zijn naar iets nuttigs om te doen, omdat “geld verdienen” nergens voor nodig is – het komt toch vanzelf al binnenstromen. Dat zou dus de andere kant zijn, dat je iemand geld geeft en dat die persoon dan aanneemt dat-ie recht heeft op dat geld en daardoor lui achterover gaat hangen en nooit meer iets doet. Over het algemeen is dat waarschijnlijk een situatie waar je niet zo gelukkig van wordt als mens.

Kom ik zelf ooit aan de ontvangende kant te staan? De kans is klein. Mijn vriend roept telkens tegen zijn ouders: “Als ik een erfenis van jullie krijg, straks, dan hebben jullie het niet goed gedaan. Geef uit dat geld!”. Hij roept dat vooral ook, omdat ze gewoon leven van het pensioentje van zijn pa en niet rijk zijn. Het geld dat binnenkomt is inderdaad beter besteed aan nog wat levensgeluk van zijn ouders, dan aan hem/ons. Wij redden ons gemakkelijk en hetzelfde geldt voor de zussen van mijn vriend. Mijn ouders hebben ons kinderen ook tijdens onze hele jeugd gesteund, zodat we nu goede banen hebben en onszelf prima kunnen redden. Ze zijn nog niet met pensioen, maar als ze dat zijn denk ik ook dat ze eerst maar eens aan zichzelf moeten denken en daarna pas aan een eventuele erfenis. Wel hebben mijn ouders ons al een paar keer een paar duizend euro toegestopt. Da’s natuurlijk ook niet mis, en ik moet zeggen dat ik de eerste keer niet veel nuttigs deed met dat geld. De tweede keer wel, dat is nu deel van mijn spaargeld geworden.

Kom ik ooit aan de gevende kant te staan? Dat hoop ik van wel. Het is duidelijk dat ik elk jaar wat geld kan sparen (zolang ik gezond van lijf en leden blijf en werk hou). Misschien ga ik een deel van dat geld ooit wel besteden aan mijn nichtjes en neefjes. Of ik ga het aan ze nalaten. Ik hoop dat ze zich dan niet schuldig voelen zoals dat jonge Amerikaanse echtpaar. Maar ik hoop tegelijkertijd ook dat ze het niet over de balk smijten. Maar de consequentie van geven is natuurlijk wel dat het hun geld wordt, en dat zij kunnen beslissen wat ze er mee doen. En da’s ook prima.

Hebben jullie wel eens geld gekregen? Hoe voelde dat? Of hebben jullie wel eens geld geschonken of hopen jullie dat nog eens te doen?

Spaarolifantje en binnengekomen rente

Zoals ik hier al schreef, verwachtte ik nu ongeveer dat er rente bijgeschreven zou worden op mijn deposito. Ik werd vannacht om 2 uur wakker van een stel muggen (jawel, hier zijn ze ook ruimschoots aanwezig, grr), en toen keek ik meteen even op mijn ipad of de rente al binnen was. En dat was-ie.

Ruim tachtig euro kwam er zonder moeite van mijn kant bij in mijn deposito, en doordat het bedrag nu 2084 euro is, zal ik volgend jaar ook weer een eurootje of drie extra ontvangen, vergeleken met dit jaar. Dat is de rente-op-rente dus.

Het voelt een beetje als gratis geld. Dat is het natuurlijk niet helemaal, want ik heb vorig jaar besloten om dit bedrag niet uit te geven en wel vast te zetten, daarom krijg ik nu deze rente. Maar het voelt wel zo, want dit jaar heb ik er geen minuut voor hoeven te werken. Volgende maand komt ook weer zo’n leuk bedragje binnen van een deposito dat ik twee jaar geleden vastzette. Iets om ook weer naar uit te kijken.

Spaarolifantje en sparen bij je uitgaven

Ik hoorde gisteren een radiospotje. Een bank bood aan dat je bij hen kon sparen doordat er elke keer dat je pinde ook een bedrag (een percentage van het bedrag dat je pinde) naar de spaarrekening zou gaan. Dus stel dat je dit bedrag op 5% zou zetten en je rekent 10 euro aan boodschappen af, dan gaat er 50 cent naar de spaarrekening. Natuurlijk gaat er dan ook in totaal 10,50 van je betaalrekening af.

Het lijkt een beetje op de koopzegels die je bij sommige winkels hebt. Je doet voor tien euro boodschappen, betaalt er twintig cent bij en krijgt voor twintig cent aan koopzegels mee naar huis. Is de kaart vol, dan kun je ‘m inwisselen voor geld of voor het betalen van een deel van je boodschappen van die dag. Bij de meeste winkels is een volle kaart net wat meer waard dan wat je er aan zegels voor betaald hebt, maar dit is maar een paar procent. In ruil voor die paar procent winst moet je vaak voor honderden euro’s boodschappen doen bij die winkel, de zegels niet kwijtraken en ze inplakken. (Mocht je nou denken: ik ga altijd bij dezelfde winkel, ik geef er minstens vijftig euro per week uit, en ze hebben inderdaad koopzegels: laat je dan informeren over de zegels, en reken uit hoeveel het je oplevert).

In beide gevallen gaat er meer geld van je betaalrekening af dan zou hoeven. Je betaalt meer voor je boodschappen om die zegeltjes te krijgen of, bij die bank, je betaalt meer dan het echte bedrag elke keer dat je pint. Het lijkt een beetje op jezelf voor de gek houden: je snoept kleine bedragen van je spaarrekening of uit je portemonnee weg, en na een maand of wat heb je zo ineens toch bijvoorbeeld 25 euro op je spaarrekening staan, of 10 euro aan koopzegels.

Ik ben normaal wel een beetje voor het bedotten van jezelf, als dat handig is. Als je anders niet spaart, en nu lukt het je wel om die 25 of 10 euro per maand te sparen, dan is dat vooruitgang.

Maar als je je uitgavenpatroon niet aanpast, kom je in beide gevallen aan het einde van de maand geld tekort. Je boodschappenbudget is op (je gaf immers telkens ongeveer 5 of 10% meer uit aan die koopzegels) of je dreigt rood te gaan staan op de bank (er ging namelijk telkens wat extra’s naar de spaarrekening) en wat doe je? Je gebruikt de koopzegels om nog die laatste serie boodschappen van te doen voordat je salaris binnenkomt, of je stort het opgespaarde geld terug naar je betaalrekening om er de laatste dagen van de maand van te leven. Heb je in dat soort gevallen werkelijk iets gespaard? Nee, je spaarsaldo is weer nul, en aan je koopzegels heb je misschien een eurootje winst gehad, maar dat was het dan ook.

Het zou, in mijn ogen, veel beter zijn als het je lukt om dit bedrag (of meer) al aan het begin van een nieuwe maand apart te zetten op je spaarrekening, en er gewoon niet aan te komen. Je boodschappenbudget tien euro te beperken, of te weten dat je 25 euro minder kunt pinnen deze maand. Als dat je dan werkelijk lukt, dan heb je echt geld gespaard en staat het ook na die maand nog op de spaarrekening. En misschien kun je de maand erop dan gaan kijken of je ook met twintig euro minder toe kunt met de boodschappen…

Spaarolifantje bestrijdt de crisis… of toch niet?

He, jammer, daar had ik nou best aan mee willen doen. Een paar economen hadden bedacht dat door loonstijgingen in Noord-Europa er meer banen gecreëerd zouden worden in Zuid-Europa, waar de economische crisis het hardste toeslaat. Door de hogere lonen in Noord-Europa zouden bedrijven eerder kiezen voor het aannemen van (extra) werknemers in het zuiden, waardoor de werkloosheid daar zou dalen (en dus in Noord-Europa minder zou dalen of misschien wel zou stijgen).

Nou ben ik in dienst, en kan mijn baan (hoera voor mij) ook niet verplaatst worden naar Zuid-Europa. Dus een loonstijging voor mij zou alleen maar gunstig zijn. Voor mij. Ik bedoel: daar wil ik dan best wel aan meewerken, aan dit plan van aanpak.

Maar nu schijnen andere economen dan toch van mening te zijn dat loonstijgingen hier niet helpen. En wordt het dus toch niet aangeraden. In plaats daarvan heeft men het nu over “loonmatigingen” in het zuiden. Arme Pedro en Pietro…

 

(Naar aanleiding van dit bericht).

Woehoe… Alles goed…

…qua gezondheid. De uitslagen van de testen waren goed, hoorde ik net. Ik zat toch wel even in de piepzak, hoor. Maar ik mag er weer uit. Hallo frisse lucht en toekomst (en pensioenpotjes), dag piepzak 🙂 . Ben toch wel een bofferd soms, hoor.

Spaarolifantje en zelf sparen voor later

Ik overweeg om wat bij te gaan sparen voor mijn pensioen. Vooral omdat ik laat begonnen ben met werken. En misschien ook wel omdat het met belastingvoordeel kan.

Je kunt uitgaven voor een pensioenvoorziening voor later aftrekken van de belasting zolang je niet boven een bepaald bedrag komt. Dit bedrag (de jaarruimte, en eventueel de reserveringsruimte tot zeven jaar terug) kun je uitrekenen op de website van de belastingdienst. Je hebt er gegevens over je inkomen van vorig jaar voor nodig, plus de “factor A” die op UPO’s vermeld staat, als je tenminste ook al geld in een pensioenvoorziening aan het stoppen bent (bijvoorbeeld automatisch via je werk).

Omdat ik in dienst ben geweest van bedrijven die een pensioenregeling hebben waar ik ook al aan bijdraag, was de hoeveelheid geld die ik zelf apart kon zetten met belastingvoordeel erg klein. Maar het lijkt er dit jaar op het wel een paar honderd tot maximaal duizend euro kan worden. Dat lijkt misschien ook niet veel, maar met een belastingtarief van 42% scheelt dat ook weer honderden euros belasting, en het geld zal nog vele jaren belastingvrij kunnen groeien voordat het uitgekeerd en belast zal worden.

Als je zelf geld apart zet, moet het wel zodanig vastgezet worden dat het alleen na je pensioen gebruikt kan worden, anders “telt” het niet. Wat blijkbaar ook tot gevolg heeft, dat je niet zomaar online een rekening kunt openen en geld kunt gaan storten. Nee, de instelling wil eerst een afspraak met je maken en met je praten. Zonder twijfel gebruiken ze dat gesprek ook om je dingen aan te smeren die je niet nodig hebt, dus ik probeer me nu al een beetje voor te bereiden. Als ik maar blijf herhalen “Nee, ik weet precies wat ik wil, ik wil dit, kunnen jullie dat regelen?” moet het toch goedkomen, zou ik zeggen?

Ik ben er nog niet helemaal uit, maar gezien de woekerpolisaffaire heb ik besloten me ver van verzekeraars te houden, behalve voor verzekeringen. Ik beleg al met wat geld, en met mijn pensioengeld wordt ook op fantastische en professionele wijze belegd door de dames en heren van het pensioenfonds (ahem). Dus… Ik denk dat ik met mijn extra zelf ingelegde geld voor later ga sparen. Als je dit geld voor tien jaar vastzet (en ik kan dat gemakkelijk, gezien mijn leeftijd staat dit geld sowieso nog meer dan dertig jaar vast), dan krijg je op dit moment ruim 4% rente. En dat zonder risico’s.

De vragen die ik nog heb, zijn:

– Stel dat je ooit zegt: ik heb dit geld NU nodig, kun je het dan toch opnemen? (En hoeveel bedraagt dan de boete en/of de belastingaanslag?)

– Wat gebeurt er precies als je de pensioengerechtigde leeftijd bereikt?

– Wat gebeurt er met het gespaarde geld, als ik voor de pensioengerechtigde leeftijd de pijp al aan Maarten moet geven?

Zondagmiddag blues…

De dingen gaan niet helemaal zoals gehoopt. De stofzuigrobot heeft een probleempje dat ik eerst verholpen leek te hebben, maar dat binnen een halve minuut weer terugkwam. Ik weet niet wat ik nog meer kan doen om dit op te lossen.
Zelf voel ik me maar matig. Ik ben afgelopen dinsdag naar de huisarts geweest en er is een kweekje genomen van een bepaald niet nader toe te lichten lichaamsonderdeel, maar tot de uitslag volgende week gebeurt er niets, omdat mijn klachten niet heel heftig zijn. Ik heb gisteren een dag op de bank doorgebracht, min of meer, en vandaag wordt weer van hetzelfde laken een pak.
De verf op de balkondeur had weer bellen geblazen, al was hij deze keer droog voor de zon er op scheen, dus dat kan de oorzaak niet zijn. Mijn moeder denkt dat het door chemische reacties in de onderliggende oude verflagen komt, en adviseerde me om het maar gewoon te accepteren.
Ik heb een paar dagen geleden geld uitgegeven aan een “zomaar” cadeautje voor mijn ouders, wat me dus geld kost.

Maar nu ben ik meteen ook weer bij de positieve dingen: Dat cadeautje arriveert waarschijnlijk morgen bij hen, hopelijk vinden ze het leuk. Komende week hoef ik maar weinig uren te werken, wat me gelukkig de tijd geeft om te herstellen. Ik ben van de week bij de bieb geweest en heb nu van de acht geleende boeken er al drie uit, nog vijf te gaan. En naast me op de bank ligt vriendlief te slapen, die was ook moe na een lange week. Heerlijk dat onze zondagmiddagen ingericht kunnen worden zoals we zelf willen. 

Spaarolifantje en update weekdoelen

Tot vanmorgen had ik miserabel gefaald in het behalen van mijn doelen. Even opfrissen, ik wilde:

1. De balkondeuren een laatste keer verven
2. Een kast op- en uitruimen
3. De stofzuigrobot repareren
4. Extra beweging nemen

Eergisteren was een vrije dag die ik weliswaar een beetje vulde met het doen van nuttige boodschappen, maar waarop ik verder heerlijk niets deed. Gisteren kwam mijn moeder op bezoek en zijn we toerist gaan spelen in Den Haag en Scheveningen, heel erg leuk, ondanks de regen, maar van mijn doelen kwam niks.

Vanochtend heb ik nog vrij, vanmiddag en vanavond word ik weer op mijn werk verwacht. En eindelijk voorspelde de buienradar géén bui. Dus ik heb mijn kans gegrepen en heb de balkondeuren geverfd net. Ziezo, dat was puntje één op de lijst en onmiddellijk ga ik nadenken over de volgende stapjes. Zal ik de robot even gaan bekijken? Als ik die weer aan de praat krijg, kan hij meteen het zand opzuigen dat we gisteren per ongeluk toch meenamen van het strand.

Over UPO’s en pensioenen

Het UPO is het universitair universeel uniform pensioen overzicht. Sinds een paar jaar zijn pensioenmaatschappijen verplicht hun jaarlijkse verslag aan jou in een bepaalde vorm te gieten, dit zou moeten helpen bij het begrijpelijk maken van het overzicht. Bovendien zou je zo beter moeten kunnen zien, wat het verschil is tussen vorig jaar en dit jaar.

Hoewel het soms toch nog redelijk onbegrijpelijk is, en je misschien ook niet wilt lezen over dingen als “BIJ OVERLIJDEN krijgen uw MINDERJARIGE kinderen: xxxx euro” (brrrrr…..), is het toch heel verstandig om dit kleine boekwerkje even door te nemen. En het te bewaren zodat je volgend jaar kunt vergelijken. Ook mensen die beleggen voor hun pensioen en die daar een verslag van krijgen, zou ik zeker aanraden om de boel even goed door te nemen.

Zo is bij mij bijvoorbeeld in 2009 en in 2011 een fout gemaakt door mijn toenmalige werkgever, waardoor mijn pensioenoverzicht aangaf dat ik veel minder gewerkt had dat jaar, dan ik werkelijk had gedaan. Ik had wel premie afgedragen, maar mijn pensioenrechten waren veel minder gegroeid dan waar ik recht op had. Na een paar belletjes van mij werd de fout ontdekt en rechtgezet, maar stel je voor dat ik het niet gezien had? Dan had ik in ieder geval al in die twee jaar wel netjes premie afgedragen, en daar niets voor terug gekregen*.

Mijn vriend heeft een oud beleggingspensioen van een oude werkgever, en de laatste jaren gaat er elk jaar wat van het bedrag af, wegens kosten en een slecht resultaat op de beurs. Nu gaat het bij hem om een klein bedrag (enkele duizenden euro’s), maar als zo’n beleggingspensioen waarschijnlijk je enige kans zal zijn op een pensioen later, kun je denk ik maar beter nu nadenken over wat je moet doen: het minimale bedrag inleggen en zelf op een andere manier bij gaan sparen voor later? Of misschien juist binnen het beleggingspensioen kiezen voor andere beleggingen die hopelijk meer opleveren? Of juist nu wat extra inleggen zodat je nog het eindresultaat kunt halen waar je op hoopt? Of, als dat kan, een ander beleggingsbedrijf kiezen dat minder van je winst afhaalt aan jaarlijkse kosten?

Als je vroeger bijdroeg aan het ene pensioenfonds, en nu bij een ander zit, dan hoeft het oude pensioenfonds je maar één keer in de vijf jaar een verslag te doen van jouw pensioenrechten bij dat fonds. Zo kreeg ik vorig jaar, na wisselen van baan, een eindverslag van het oude pensioenfonds, en het volgende verslag komt pas over vijf jaar. Vaak kun je wel tussentijds bijhouden hoe het gaat door je te registreren op de website van het oude pensioenfonds en dan in te loggen op het “Mijn pensioen”-gedeelte ervan.

Ook is er sinds vorig jaar een site die al je pensioenrechten aan je laat zien, als je inlogt met je DigiD. Deze site vind je hier: https://www.mijnpensioenoverzicht.nl . Alle pensioenfondsen zijn verplicht je gegevens door te geven, dus als jouw pensioen over meerdere fondsen verdeeld is, kun je hier snel een algemeen overzicht krijgen van de totale hoeveelheid pensioenrechten die je hebt.

* Misschien krijg ik er ook niets voor terug, aangezien ik nog ruim dertig jaar moet wachten op een eerste uitkering, wie weet hoe het pensioen er tegen die tijd uitziet? Maar ja, aangezien we dat niet kunnen voorspellen, kun je er nu in ieder geval maar beter voor zorgen dat je een zo goed mogelijke start maakt. De juiste registratie van jouw rechten hoort daarbij.