Je nettowaarde berekenen

Eén van mijn doelen is “geld sparen”, of eigenlijk: het verhogen van  mijn nettowaarde. Grofweg is de nettowaarde: bezittingen min schulden. Bezittingen kunnen dingen zijn als: contant geld, geld op bankrekeningen, geld in investeringen, geld in pensioen-investeringen, een huis, een auto, andere waardevolle dingen. Schulden hoef ik hopelijk niet te verklaren? Het zijn mondeling gemaakte schulden  (“Volgende week betaal ik je terug”), officieel geleend geld (doorlopende kredieten, roodstand, credit card schulden, de hypotheek, een restschuld na het verkopen van een huis), belastingschulden en openstaande rekeningen en boetes.

Bij je bezittingen kan het soms moeilijk zijn om dingen op waarde te schatten. Sommige dingen wisselen ook erg in waarde, zoals aandelen. Andere nemen vrijwel geheid langzaam in waarde af, zoals je auto. Je kunt allerlei bezittingen meetellen (“Voor mijn dvd-collectie zou ik vast nog 50 euro kunnen krijgen”), maar je kunt ook ergens een grens trekken.

Het regelmatig berekenen van je nettowaarde, en dit vergelijken met eerdere berekeningen, kan je helpen om te zien of het de goede kant op gaat met je financiën. Je zou misschien kunnen zien dat het minder goed gaat dan je dacht, bijvoorbeeld dat je spaarsaldo wel groeit maar je schulden ook. Of het zou je kunnen motiveren als je schulden hebt: misschien is de weg nog lang, maar ga je in ieder geval elke maand 500 euro de goede kant op .

Als je huis minder geld waard wordt omdat de woningmarkt slecht is, kan je nettowaarde daardoor dalen. Ook als je aandelen hebt, kan je nettowaarde minder worden als die het, misschien tijdelijk, slecht doen. Als je op dat moment je huis of je aandelen moet verkopen, heb je ook werkelijk minder geld. Maar als dat niet hoeft, kan het zijn dat je huis/aandelen vanzelf weer meer waard worden en je nettowaarde dus ook vanzelf weer stijgt.

Je nettowaarde kan een beetje misleidend zijn als je geld erg vastzit in dingen. Als je nettowaarde positief is, maar het geld vooral in je huis, auto en pensioenpotje zit, is dat wel mooi, maar kom je misschien toch een keer in de problemen als je acuut geld nodig hebt. En naast je nettowaarde is het voor het kennen van je financiële gezondheid ook belangrijk om je maandelijkse inkomsten en uitgaven te weten. Maar je nettowaarde berekenen, kan een goed begin zijn van zien waar je staat en waar je naartoe gaat.

Advertentie

Ambitie en leven

Gisteren las ik de Opzij. Opstekers van de maand waren o.a. dat er steeds meer vrouwen bijkomen in de top van de politie (één derde nu!) en in het Amerikaanse congres (al wel 19% van alle leden van het congres, vooral de Democraten).

Ik vind eigenlijk dat we naar ongeveer 50% moeten, maar dit is al vooruitgang. En zo voel ik me zelf ook gestimuleerd om vooruit te komen, ik wil graag “ergens” (ik weet nog niet precies waar) dat percentage mee verhogen.

Gisteren rekende vriendlief uit, dat hij netto twee keer zo veel per uur verdient als ik. Nou is hij ook keigoed in z’n werk en hij is zelfstandige (waardoor je vaak ook netto meer verdient, o.a. als compensatie voor het feit dat ze je ook zo de deur uit kunnen gooien als ze je niet meer nodig hebben),  maar toch prikkelde me dat om ook wat meer te willen verdienen.

Tenslotte moeten jullie misschien weten dat mijn ouders me altijd gestimuleerd hebben om zoveel mogelijk te bereiken. Als je goed kunt leren, ligt de wereld voor je open. Maar ook: als je een talent hebt, ben je het aan je medemensen bijna verplicht om daar ook wat (nuttigs) mee te doen. Volgens mijn ouders dan, hè…

Genoeg ambitie dus. En tegelijkertijd ben ik in het verleden al eens keihard tegen m’n grenzen aangelopen. Ik kan niet alles. Misschien ben ik zelfs niet erg geschikt voor een leidinggevende functie. Misschien mag of moet ik wel kiezen voor een leven waarbij werk en privé wat meer in balans zijn. Anderen, en trouwens niet alleen vrouwen hoor, zie ik hier ook mee worstelen. Misschien is het de leeftijd of levensfase. We waren de jonge honden die als “veelbelovend” en “gaat een mooie carrière tegemoet”  binnengehaald werden, en inmiddels blijkt voor sommigen dat het werkpad, of het levenspad soms, niet altijd over rozen gaat. Andere dingen vragen ook aandacht en tijd, misschien.

Hoe erg is dat? Ik weet het eigenlijk nog niet. Jullie?

 

Ps. Officieel werk ik parttime, maar de laatste weken is dat door zieke collega’s echt well fulltime geworden. Vanaf maart belooft men mij dat het weer rustiger wordt…

Focus in februari

Februari is een korte maand van vier weken lang. In deze maand wil ik proberen geen geld uit te geven aan privé-dingetjes. Eten en drinken kopen gaat gewoon door natuurlijk, en ik moet soms ook met de trein naar m’n werk. De standaard maandelijkse rekeningen ga ik natuurlijk ook gewoon betalen. Maar ik ga geen prulletjes kopen, en ik hoef niet meer naar de kapper, en ik hoef ook geen nieuwe kleding. Gelukkig voor mij is februari ook nog eens een verjaardagloze maand voor mij.

Wel is het een erg drukke maand qua werk, dus dit vereist wel een beetje planning om te zorgen dat ik niet onderweg “effe” wat gemaksvoedsel of snoep koop.

Als dit me lukt, hou ik ook nog eens zo’n 100 euro over (voor op de spaarrekening) en ben ik misschien een kilo of wat afgevallen van het sterk verminderde snoepen. Vrijdag gaat het beginnen!

 

PS. Ik ga één hulpmiddel gebruiken. Ik ga namelijk mijn privé-pinpas, waarmee ik vrijwel altijd dit soort betalingen doe, inpakken in een papiertje met “februari” er op. Ik neem de pas wel mee in mijn portemonnee voor als ik ‘m een keer echt nodig heb.

Streefbedrag op spaarrekening

Het is grappig om te merken hoe mijn vriend en ik verschillen in het “wegzetten” van geld dat over is. Ik neig er naar om zoveel mogelijk rendement te krijgen op dat geld, en daarom zet ik het vast in een langlopend deposito, of beleg het in een beleggingsfonds (gemengd aandelen en obligaties). Hij doet tot nu toe niets van dit alles, zijn extra geld staat “gewoon” op de spaarrekening, omdat het daar tenminste direct toegankelijk is.

Mijn vriend vind ik dan eigenlijk té voorzichtig. Ik vroeg hem, wanneer hij eventueel denkt dat er genoeg spaargeld op de rekening staat, en hij zei 50.000 euro. Als het saldo daarboven kwam, ging hij wel eens nadenken over andere bestemmingen dan de spaarrekening. Nou, dat gaat dus nog wel even duren. En ja, het is zijn keus, ik verander daar niet zoveel aan. Het is ook een redelijk onschuldige gewoonte, beter op de spaarrekening dan uitgegeven aan een dure auto of dure kleding, enzovoort.

Ik ben eigenlijk een beetje te onvoorzichtig, wat geld op de spaarrekening betreft. Soms staat er bijna niets op mijn gewone spaarrekening, omdat het saldo naar mijn gevoel te hoog werd, het daar op de spaarrekening “maar niets stond te doen” en ik dus besloot het elders harder aan het werk te zetten. Het onvoorzichtige is dat je dan bij noodgevallen of plotselinge uitgaven eigenlijk niets bij de hand hebt.

Ik zou eigenlijk 5000 euro op de spaarrekening willen hebben staan, een bedrag waarvan ik denk dat het genoeg is om de meeste onvoorziene uitgaven in mijn leven op te vangen (ik heb geen auto en geen huis, dat scheelt denk ik wel). Plus nog eens 5000 euro waarvan ik wéét dat ik die nog nodig ga hebben aan het einde van dit jaar (een helaas noodzakelijke uitgave voor mijn carrière). Ik vind het een ergerlijke gedachte dat ik dan op 10.000 euro slechts 200 euro rente krijg per jaar (of wie weet daalt de spaarrente nog meer, dit jaar), maar ja. Tóch beter dan met lege handen staan als je geld nodig hebt, zodat je het moet gaan lenen…

Mijn goede voornemen voor dit jaar is dus om te gaan sparen, en om het, heel saai en degelijk, te laten staan op de spaarrekening. En nu heb ik jullie als getuigen van dit voornemen. Op dit moment staat er 2500 euro op de spaarrekening.

Wat hebben jullie als streefbedrag op de spaarrekening? Lukt het om het daar te laten staan, of krijgen jullie ook de kriebels als het bedrag boven een bepaalde waarde komt en maar staat te lanterfanten op die spaarrekening?

Geld alweer verdeeld

Ik heb dus voor 2013 al een budget gemaakt. Voor elke maand weet ik welke bijzondere uitgaven er zijn, en heb ik ook vaste bedragen gereserveerd voor dingen als eten en drinken, en reiskosten. Je voelt natuurlijk wel dat sommige bedragen slechts een inschatting kunnen zijn, maar het helpt wel bij het inschatten van hoeveel geld er naar de spaarrekening kan.

Deze maand is dat 500 euro, en die heb ik dan ook gisteren, zodra het salaris binnen was, overgemaakt naar de spaarrekening. Dat helpt mij namelijk heel erg om het geld niet toch nog uit te geven. Als het niet op de betaalrekening staat, heb ik het niet. Zo voelt het.

Ik las op een Engelse website over no-spend February: de uitdaging om in de hele maand februari geen geld uit te geven. Nou gingen sommige Amerikanen daarin zo ver dat ze van tevoren ook genoeg eten inslaan voor de hele maand, maar zoveel kast- en vriezerruimte heb ik niet. Ik kan er wel een geen-uitgaven-behalve-voor-eten-en-vervoer februari van maken. Als ik dat doe, kan ik aan het einde van de maand misschien nóg wel 100 of 200 euro overschrijven naar de spaarrekening.

Zo, salaris is weer binnen

Hè, hè, het is weer binnen. In december komt het salaris altijd wat eerder binnen (heel fijn, want dan heb je het vóór de dure kerstdagen), maar daardoor duurt het extra lang voordat het salaris in januari binnen is. Normaal komt het salaris bij mij ook altijd één dag eerder binnen dan door de salarisadministratie is aangekondigd, maar deze maand niet, deze maand kwam het precies op de aangekondigde dag.

Ik heb meteen maar wat overgemaakt naar de spaarrekening, lekker vind ik dat altijd! Ook heb ik mezelf getrakteerd op de kapper, dat was alweer bijna een half jaar geleden zie ik (ik hou m’n uitgaven bij, en de vorige keer dat ik bij de kapper een betaling deed, was augustus). Dus ik kan weer even vooruit!

Wanneer wordt vervangen goedkoper dan repareren?

Wanneer is het goedkoper om een “kapot” product te repareren, en wanneer om het te vervangen? In ons geval gaat het om een CV-ketel, maar ik kan me ook voorstellen dat iets vergelijkbaars geldt voor een auto, of een oven, of een computer.

Waar moet je allemaal rekening mee houden als je die afweging wil maken?

1. De kosten van een reparatie. Dit kan per persoon trouwens verschillen. Als jij heel handig bent, kun je het misschien zelf repareren. Dat kost minder geld en dus zal het voor jou dan sneller lonend zijn om iets nog te repareren. Wel investeer je dan tijd, en tijd kan ook geld waard zijn.

2. De verwachte levensduur na reparatie. Als je iets repareert, maar overmorgen valt het toch weer uit elkaar, dan schiet dat niet zo heel erg op.

3. De te verwachten ellende bij een volgende keer stuk gaan. Hiermee bedoel ik bijvoorbeeld dat een kapotte CV-ketel veel ellende op kan leveren voor bijvoorbeeld een gezin met kleine kinderen die warmgehouden moeten en regelmatig gedoucht moeten. Een auto die bij 100 km/uur midden op de snelweg stuk gaat, is ook niet zo heel handig. Als kapot gaan heel hinderlijk of gevaarlijk is, neig je eerder naar vervangen (want over het algemeen gaat een nieuw ding minder snel stuk).

4. De kosten van vervanging. Vergeet niet eventuele installatie- of afleverkosten mee te tellen. Tel ook de rente mee als je je voor een vervangend product in de schulden moet steken!

5. De “opbrengsten” van vervanging. Een nieuw product is vaak zuiniger: een nieuwe cv-ketel verbruikt vaak minder gas en een nieuwe auto minder benzine of diesel per gereden kilometer. Als dat zo is, tel dat dan zeker mee! Soms is het moeilijker om een geldbedrag hieraan te verbinden: een nieuwe computer is sneller, een nieuwe ipad is “gaver”, misschien is dat (een beetje) geld waard, maar dat is wel heel persoonlijk.

6. Het milieu. Soms kan het hier heel moeilijk zijn om te zien welke optie milieuvriendelijker is. Een nieuwe CV ketel is zuiniger, maar de productie van een CV-ketel kost energie, en de afvoer van de oude is ook milieubelastend. Soms is het heel duidelijk welke optie milieuvriendelijker is. Een klein winkelhaakje in je trui repareren is zeker milieuvriendelijker dan een nieuwe trui kopen. Hoeveel waarde je aan milieuvriendelijkheid hecht, hangt ook van jezelf af. Voor sommige mensen telt dit waarschijnlijk helemaal niet mee in hun overwegingen.

Over een paar maanden wordt mijn pa rijk!

… Want dan wordt hij 65 (en één maand) en krijgt hij AOW.

Laat me dit nog even wat verder uitleggen, anders snappen jullie misschien niet waarom ik zeg dat de AOW, in zijn al half uitgeklede vorm, nou zoveel waard is, in het specifieke geval van mijn pa:

1. Mijn vader is dan wel niet meer in de bloei van zijn leven (slik, ik zie hem altijd nog als die actieve veertiger die hij in mijn jeugd was, maar er zijn tóch jaren voorbij gegaan), maar is een actieve, fitte jonge oudere. Hij lijkt me veel te jong om al van een pensioen te mogen gaan genieten.
2. Hij heeft zijn hele leven lang een eigen bedrijf gehad, met erg schommelende inkomsten. Het ene jaar tienduizenden euros winst, het andere zwaar verlies. Elke maand een vast inkomen zal een ongekende luxe voor hem zijn.
3. Omdat-ie nog zo jong en kwiek is, blijft-ie rustig nog even doorwerken. De inkomsten uit zijn bedrijf komen dan nu bovenop de AOW-uitkering.
4. Aan de andere kant heeft hij twee jaar geleden met een fikse infectieziekte in het ziekenhuis gelegen, het was nog niet kantjeboord, maar had dat net zo goed wel kunnen worden. Hij is hier helemaal goed doorheen gekomen. Een superluxe dus, dat hij de leeftijd van 65 mag gaan halen!
5. Mijn ouders zijn zuinige mensen die met vrij weinig geld heel luxe kunnen leven. Ze genieten van hun huis, van de natuur, van hardlopen, van het dorpsleven. Zaken die in het algemeen ook niet zo duur hoeven te zijn.

Ik gun het hem van harte. Ik hoop jullie ook 🙂

“Nee” gezegd tegen baan 4… Een positieve ervaring!

Oei, wat vond ik het moeilijk…. Maar ik heb gisteren toch “nee” gezegd op een mogelijke vierde parttime baan (hier het achtergrondverhaal en het vervolg). Het is gewoon echt teveel. Gelukkig leek “baas 4” het te begrijpen, en hij zei zelfs dat ik in de toekomst van harte welkom ben om opnieuw te solliciteren, als mijn leven wat rustiger is geworden (geen garantie op een baan, maar de deur staat open). Het was een leuk en interessant project, en ik hoop voor ze dat ze “een goeje” vinden in mijn plaats!

Het voelt goed, meer ontspannen. En het is toch ook druk genoeg met mijn andere werk. Ik hoef echt niet bang te zijn dat ik aan de bedelstaf moet, voorlopig.

… En alsof het zo moest zijn, hoorde ik vandaag dat er waarschijnlijk verlenging in zit bij baan 3. Dat zou mooi zijn.

Méér werken

Vanmorgen een dringend telefoontje: deze week zijn twee hele collega’s ziek geworden en uitgevallen, en dus zit mijn baas met de handen in het haar. We worden eigenlijk geacht slechts met maximaal één persoon tegelijk ziek te worden, namelijk. Gelukkig voel ik me prima, dus ik kan flink wat uren overnemen, in ieder geval morgen vier uur en mogelijk de rest van de week her en der ook nog wat uren. Heb ik mijn bijdrage in de reparatie van de CV-ketel er ook al weer bijna bij verdiend.

Wel wordt mijn eigen rooster daardoor helemaal omgegooid, maar goed. Als ik ziek word (wat inderdaad ook soms gebeurt), dan staan diezelfde collega’s ook klaar om dat op te vangen. Dus voor wat, hoort wat. En het extra salaris is welkom!