Daar gaat mijn eigen bijdrage voor 2013…

Sinds een klein jaar zit er een bultje op mijn grote teen, links. Het zit bij het gewricht, aan de zijkant, en het zit vlak onder de huid. In de loop van dat jaar is het wat gegroeid, en intussen zit het een beetje in de weg als ik m’n schoenen aantrek. Vanmorgen bij de huisarts geweest: het is een cyste-tje. Kan geen kwaad, had overal kunnen zitten, maar zit helaas daar, een beetje in de weg. Ik kan een afspraak maken bij de chirurg, voor een kleine ingreep, en dan ben ik er vanaf.

En tja. Dan loop je zo naar huis en dan denk je: dat zal dan wel weer mijn eigen bijdrage zijn voor dit jaar. Eerst natuurlijk nog een consult op de chirurgie, dan de vervolgafspraak om het dingetje weg te snijden, pijnstillende injectie, ingreepje, hechting, ka-tsjing… Zal ik dat wel doen? Zal ik het niet nog even aankijken?

Dat is mogelijk precies wat de hoge heren en dames voor ogen hadden toen ze de eigen bijdrage invoerden: dat mensen wat langer nadenken voordat ze zorg “consumeren”. En ja, ze hebben me aan het nadenken gekregen…

Maar aan de andere kant: als het ding nog verder doorgroeit, wordt-ie alleen maar lastiger. En pijnlijker. En dan is het weghalen waarschijnlijk nog wat moeilijker (groter litteken naderhand). Dus nou ja, waarschijnlijk ga ik het toch maar gewoon doen. Zijn we er maar vanaf. Van mijn eigen bijdrage van 2013 gun ik mezelf  een zo-goed-als-nieuwe voet, zonder irritante bultjes.

Update: afspraak staat voor begin maart, op een vrijdag die ik vrij heb. Mocht er wat gestrompel volgen, dan heeft mijn werkgever daar minder last van. Als het goed is, wordt het namelijk meteen aangepakt die dag, begreep ik van de secretaresse.

Valentijnsweek

Omdat ik vanavond moet werken en een gezamenlijk diner en filmavondje er dus niet in zit, wordt het dan maar een beetje uitgesmeerd over de week. Morgenavond wordt de filmavond. Vanmorgen verraste ik m’n vriend in ieder geval al met het Valentijnsgebak. Ook dat smaakt morgen nog beter dan vandaag (te laat begonnen met maken, eigenlijk moeten de smaken nog even op elkaar inwerken), maar dit was alvast het voorproefje.

Mijn vriend reageerde met “Is het vandaag al donderdag dan?” en een dikke knuffel. Helemaal goed!

Geld uitgegeven

Re-de-lijk verdedigbaar, vind ik, maar aan jullie het oordeel:

Ik ging gisterochtend om 8 uur onderweg naar m’n werk in de veronderstelling dat ik daar tot ca. 17.30 uur zou blijven. Boterhammetjes voor de lunch had ik dus bij me. Ik kreeg rond 10 uur een telefoontje van mijn andere parttime baan: er was iemand ziek geworden, kon ik a.u.b. vanavond invallen, van 17 tot 21 uur?

Ik heb ja gezegd. Toen moest ik dus sorry-sorry eerder weg van m’n ene werk, en had ik bovendien geen maaltijd bij me om te eten, ’s avonds. Mijn oplossing was om tussen de middag bij de snackbar om de hoek te gaan eten, en de boterhammen tot ’s avonds te bewaren.

De snackbar kostte me 6,45 euro. Ik had in plaats daarvan onderweg naar m’n tweede baan ergens een stoommaaltijdje kunnen halen, of ik had een brood en pindakaas kunnen kopen voor meer doe-het-zelf boterhammen, maar ik had zin in wat lekkers en warms; zin om mezelf te verwennen (want ik ging toch pvd een dag van 12 uur maken, zeg!) en minder zin in gedoe.

Nu ga ik me verstoppen achter de bank voor jullie commentaar 🙂

Geen geld uitgeven in februari: update

Gisteren was het dan toch (eindelijk?) eens een keer moeilijk om geen geld uit te geven in februari.

Ten eerste kwam ik er vanochtend achter, dat een boek dat ik erg graag wil lezen, eindelijk uitgegeven gaat worden. Ik volg de auteur al een tijdje online, en wist dus dat dit boek er aan zat te komen. Het zit er (dus) nog steeds aan te komen, maar nu met een bekende datum dat het boek gepresenteerd zal worden en te koop zal zijn. En je mag je bestelling alvast opgeven. Ik wilde het kopen – kopen – kopen. Gelukkig komt het boek pas in maart uit, dus of ik nu al bestel, of pas begin maart, maakt toch niets uit. Het staat zeker op mijn “to buy” -lijstje voor maart!

Ten tweede had ik vandaag een drukke dag, en toen ik halverwege de dag in het openbaar vervoer zat, had ik toch zo’n zin in iets lekkers. Maar ik had niets bij me en kopen mag (dus) niet. Geduldig wachten tot ik op m’n werk arriveerde dus, en daar de “honger”  gestild met een gratis koffie en twee karige kaakjes uit de gezamenlijke koektrommel.

Tel daarbij op dat ik gisterochtend snel even keek naar de uitslag van een bepaalde loterij – ik had een lot cadeau gekregen – en dat ik alwéér geen miljonair was geworden, en je weet hoe sneu ik me even voelde.

Maar… we zetten door!

Simpelste berekening voor een appeltje voor de dorst

Stel nou dat je momenteel 500 euro per maand opzij kunt zetten voor je pensioen. Stel dat je later denkt te kunnen leven van 1500 euro per maand. Stel, dat de rente die je verdient op het opzij gezette geld, evenveel is als de inflatie en de extra vermogensbelasting die je moet gaan betalen zodra je boven de 20.000 euro komt (grofweg). Dit lijkt me een lage inschatting, ik hoop toch dat je vermogen harder groeit, in ieder geval als de spaarrentes weer wat aantrekken, maar goed.

Elk jaar verhoog je je maandelijkse bijdrage ook met de inflatie. Als je in het eerste jaar 500 euro per maand spaart en de inflatie blijkt 2% te zijn, spaar dan in het tweede jaar 510 euro per maand. Als het goed is, groeit je inkomen ook een beetje, dus waarschijnlijk moet het verhogen van je bijdrage prima lukken.

Als je 500 euro per maand kunt sparen, spaar je 6000 euro per jaar. Die 6000 euro zijn voldoende om 4 maanden van te leven. Elke drie jaar dat je spaart, kun je dus ook één jaar vrij nemen.

Als je als beginnende werker op je 30e begint met zo te sparen, heb je op je 60e (als je elk jaar hebt kunnen en mogen werken en sparen) genoeg geld om tien jaar volledig van te leven.

Dit is dus een heel simpele berekening. Je kunt het veel ingewikkelder maken door wél inflatie en opbrengst/rente apart mee te berekenen, door precies te berekenen hoeveel je aan belasting zult moeten betalen en door voor elk jaar afzonderlijk in te schatten hoeveel je kunt sparen. Mogelijk kom je dan dichter bij de waarheid, maar aangezien er toch veel onzekerheden en schattingen in zitten, blijft het natte-vinger-werk. Misschien is het dan beter om gewoon te beginnen aan de hand van deze simpele berekening, en na vijf of tien jaar eens je vooruitgang te meten. Beginnen is belangrijker dan de precieze einddatum al weten 🙂 .

Uitgaven aan goede doelen

Goede doelen. Je kunt cynisch worden en zeggen dat het toch geen zin heeft, of dat de directeuren van de goede doelen teveel geld verdienen en ze daarom van jou niets krijgen, je kunt gierig worden en alles zelf willen houden, je kunt te arm zijn en zelf al je geld echt nodig hebben (in ieder geval voorlopig). Of je kunt toch iets geven. En dat doe ik. Omdat ik denk dat het wel zin heeft. Mijn bijdrage is in principe dan wel slechts een druppeltje op de gloeiende plaat, maar gelukkig ben ik ook niet alleen!

Een paar jaar geleden had ik bedacht dat ik ging plannen, hoeveel er naar welk goed doel zou gaan. Ik had zelfs een systeem bedacht. Let op, hier komt het.

Ik deelde elk goed doel op de volgende drie punten in.

1. Is een goed doel gericht op mensen, of op dieren/de natuur?

2. Is een goed doel (met name) gericht op Nederland, of op elders in de wereld?

3. Is een goed doel bedoeld om een ziekte te bestrijden, of om iets anders te doen (armoede bestrijden, educatie geven, leefwereld verbeteren etc).

Het KWF valt bij 1. in de categorie mensen, bij 2. in de wereld (want kankeronderzoek helpt natuurlijk niet alleen Nederlandse patiënten verder) en bij 3. in ziektes. Een Nederlands dierenasiel valt onder 1. dieren, 2. Nederland en 3. iets anders.

Ik had toen ook bedacht, in welke verhouding ik mijn geld uit wilde geven. Zo wilde ik graag dat 60% van mijn geld voor doelen in Nederland gebruikt werd en 40% mocht naar de rest van de wereld. We zijn Nederlander of we zijn het niet hè… Ziektebestrijding vind ik goed, ziektes zijn erg, maar ik weet dat er ook genoeg gezonde mensen zijn die het al heel heel zwaar hebben, dus ik besloot 50% voor het een, 50% voor het ander uit te willen geven. En er ging 30% naar dieren/natuur en de rest ging naar mensen.
Vervolgens ging ik eigenlijk goede doelen zoeken bij deze verhoudingen en dan net zo lang sleutelen aan de uit te geven bedragen totdat het klopte, zowel met de percentages als natuurlijk ook met het totale bedrag.

Als ik het zo opschrijf, zie je al hoe ingewikkeld het systeem was. Uiteindelijk was het me trouwens gelukt en was ik ook tevreden met het resultaat. Maar inmiddels is één goed doel samengegaan met een grotere organisatie en ben ik met een ander goed doel minder blij geworden. Het lijkt er toch op, of mijn prioriteiten nu weer wat anders liggen. Ik vind het wel verstandig om mijn goede doelen “budget” te plannen. Het is mijn geld, ik wil graag dat het naar dingen gaat die ik belangrijk vind. Net als bij mijn gewone budget wil ik de keuzes maken waardoor ik achteraf kan zeggen dat mijn geld goed besteed is geweest. Maar ga ik dit systeem weer gebruiken? Ik denk eigenlijk van niet. Wel ga ik zeker nu nog even nadenken hoe ik het dit jaar ga doen.

Jaarlijkse uitgaven

Vorige jaar begon ik op 1 februari met het bijhouden van mijn uitgaven in mijn app. Dus op 31 januari dit jaar kon ik een jaar aan uitgaven overzien. Natuurlijk vergat ik dat volledig, maar door de paar uitgaven die ik nu in februari deed van het geheel af te trekken, kan ik toch een mooi overzicht maken. Komt-ie:

Geld naar de spaarrekening is natuurlijk eigenlijk geen uitgave, maar ik heb het er wel bij gezet, gemiddeld heb ik 40% kunnen sparen!

In geldbedragen is het gemiddeld, per maand:

Cadeaus € 61
Communicatie € 35
Entertainment € 134
Goede doelen € 183
Huishouden en eten € 305
Huur € 400
Kleding € 18
Vervoer € 148
Ziektekosten (premie en eigen kosten) € 125
Overige verzekeringen € 43
Overig € 39

De gemiddelde kosten voor de post “cadeaus” is in de tweede helft van het jaar flink omhoog gegaan, en ik vind het eigenlijk wel wat duur. Iets om op te letten dus. Entertainment is uitgaan en vakantie, in de tweede helft van het jaar hielden we onze vakantie waardoor de kosten per maand erg omhoog gegaan zijn, vergeleken met een half jaar geleden.
De kosten voor goede doelen zijn gemiddeld lager geworden doordat ik in de eerste helft van het jaar een groter deel betaal, en doordat ik een deel van het weggegeven geld weer via de inkomstenbelasting terug kreeg. Na de belastingteruggave besteedde ik 7,4% van mijn inkomsten aan goede doelen. Eigenlijk streefde ik naar 10%, dus daar moet ik dit jaar nog eens goed naar kijken.
Ik woon samen met m’n vriend die de hypotheek en de woonlasten betaalt, 400 euro “huur” per maand is mijn vaste bijdrage hieraan. Vervoer is met name treinvervoer, dus de NS mag blij zijn met mij als trouwe klant. Ik krijg trouwens het grootste deel hiervan ook weer terug van mijn werkgever, maar die vergoeding heb ik dan ook gewoon bij mijn inkomen opgeteld.
Ik wil proberen om de kosten voor “huishouden en eten” nog wat omlaag te krijgen. Aan het begin van vorig jaar was het gemiddelde 325 euro per maand, dus voor de tweede helft van het jaar is dit met 40 euro omlaag gegaan naar 285 euro per maand (en daardoor is het gemiddelde over het hele jaar 305 euro/maand). Liefst wil ik dat nog ietsjes lager krijgen.

’t Is glad hier! Uitkijken dus

Pas toen ik van mijn fiets afstapte, merkte ik eigenlijk hoe glad het was. Uitkijken dus, als je nog op pad moet!

Valentijn voor niets

In mijn optimisme dacht ik februari gemakkelijk door te kunnen komen zonder geld uit te geven (behalve aan eten/drinken, vervoer en de maandelijkse rekeningen). Maar ik was Valentijnsdag even vergeten! Nou is het zo, dat mijn vriend sowieso niet zoveel geeft om verplichte commerciële feestjes, maar ik vind het dan weer leuk om toch even iets extra’s te doen. Wat zou ik dit jaar kunnen doen?

– diner à la maison. Normaal gesproken eten wij in redelijk rap tempo een redelijk gezonde maaltijd, meestal nog net wel aan de eettafel, soms op de bank. Ik zou natuurlijk voor Valentijnsdag een diner kunnen plannen. Ik ben absoluut geen topkok, maar misschien kan ik mijn vriend toch verrassen met meer kokskunsten dan hij wist dat ik in me had. Dit hoeft ook niet heel duur te zijn natuurlijk, het zou in feite zelfs goedkoper kunnen zijn dan sommige kant-en-klaar-maaltijden die we wel eens eten.

– gebakken gebak. Ehm… Mijn cupcakes waren de vorige keer een beetje mislukt, maar dat hoeft natuurlijk niet elke keer zo te gaan. Ik heb nog wat glazuur over, en roze marsepein. Een middagje knutselen kan een leuk en lekker cadeautje opleveren.

– de thuisbioscoop. Vriendlief houdt erg van popcorn, ik niet zo. Een zakje popcorn voor in de magnetron is snel gekocht, als ik daarnaast zorg voor wat drinken en een leuke film (uit de voorraad, of misschien toevallig al wel op tv?), dan kan niets ons filmavondje nog verstoren.

– klusjes-cadeau-kaarten. Misschien een beetje flauw, misschien ook niet. Zelfgemaakte kaart(en) waarmee vriend zich aan een minder leuke huishoudelijke klus kan onttrekken. De afwas, de vuilniszak vervangen, de kamer opruimen zijn drie klussen waar we wel eens samen tegenaan lopen te hikken. Oh ja, en kapotte lampen vervangen…

–  een rugmassage. Ik ben echt wel goed in het geven van rugmassages. Misschien is het wel weer eens tijd voor een ontspansessie voor hem (ik vind massages geven behoorlijk inspannend, reden dat ik het zelden spontaan doe).

We hebben geen bad, anders zou ik nog een badderavond-met-bediening cadeau kunnen doen, en natuurlijk vindt de ene persoon dit leuk en de andere dat, maar hebben jullie nog ideeën?

Kiezen wat je doet met je geld

Goed omgaan met je geld betekent onder andere weten waar het naartoe gaat, en proberen om zoveel mogelijk zelf die keuzes te maken waar het geld naartoe gaat. (Zoveel mogelijk, want belasting moeten we allemaal betalen, en de electriciteits-aansluitingskosten meestal ook, tenzij je wel heel hardcore wil leven).

Eergisteren praatte ik op m’n werk met een klant die maar zelden op reis ging: “Mevrouw, als ik m’n tv aanzet, kan ik het ook zien, en vaak nog beter dan wanneer je reist, want dan ben je met z’n honderden bij zo’n monument en moet je je intussen druk maken over 50 graden hitte, en of de bus op de terugweg je wel heel zal laten.”. Ik vond dat hij wel een beetje gelijk had, maar ja, ik heb net als deze meneer een hekel aan het gedoe van reizen. Ik praat ook wel eens met mensen die reizen fantastisch vinden, voor wie het een belangrijk onderdeel van hun leven is.

Die meneer en ik, wij moeten dus maar weinig geld uitgeven aan reizen. Want we houden er toch al niet van. Zouden we ons door de buitenwereld gedwongen voelen om minstens drie keer per jaar een week op reis te gaan, dan zouden we daar alleen maar armer en doodongelukkig van worden. Aan de andere kant is geld uitgeven aan reizen voor die reislustige misschien wel een van de slimste dingen die hij of zij met z’n geld kan doen.

En zo is het ook met “uit eten gaan” of met “naar de film gaan”, of met “uitgaan”, of met “een groot huis hebben”. Sommige mensen vinden dat fantastisch, anderen hechten er eigenlijk gewoonweg niet zoveel waarde aan. Ik denk dat dat moet kunnen. Probeer je financiele beslissingen te maken met in het achterhoofd de dingen die jij echt belangrijk vindt. Hopelijk helpt dat dan om binnen je budget heel veel leuke dingen te doen, te kopen of te ervaren!