Tevreden met het huishoudbudget

In mei zijn we eindelijk weer eens normaal uitgekomen met het huishoudbudget. In april ging het namelijk niet zo goed, ik geloof dat er toen teveel uitjes gedaan hadden waardoor er te weinig geld over was om van te eten. In juni wil ik kijken of we 100 euro kunnen sparen van het budget. Omdat we aan de lijn doen en dus minder uit eten gaan of snoep kopen, gaat het makkelijker.

Dus zal ik straks, als de bedragen voor juni weer bijgeschreven zijn op onze gezamenlijke huishoudrekening, 100 euro overboeken naar de spaarrekening. Misschien kunnen we dat geld later gebruiken voor bijvoorbeeld een nieuwe koelkast, of voor een deel van een vakantie. We zullen zien.

Advertentie

Uitgaven mei

Oh oh… Ik vrees het ergste voor deze maand. Ik denk dat ik op veel posten ver over mijn budget heen gegaan ben, en dat ik ook nog een paar helemaal onvoorziene uitgaven had. Hier gaan we dan:

De onverwachte uitgaven waren deels cadeautjes, deels een weekendje uit met mijn ouders en deels snoep (al is dat een relatief klein bedragje voor mijn doen). Er ging relatief veel geld naar cadeautjes, maar ik heb wel “vooruitgewerkt”, want ik betaalde al een prachtig cadeau voor mijn vader, die pas in juli jarig is. In juni is er nog één verjaardag, en dan wordt het weer een tijdje rustig wat verjaardagen betreft.

Het openbaar vervoer had ook deels met dat weekendje weg te maken, waar ik namelijk met de trein heen gereisd ben. Verder heb ik ook wel meer werk-ritjes gemaakt dan waar ik op gerekend had, misschien moet ik de komende tijd toch weer wat vaker op de fiets gaan! Maar omdat ik op heel verschillende plekken werk en soms wel 30 km van huis, zit fietsen er niet altijd in. (Plus: al die regen in mei…). De reisvergoeding van mijn werk is trouwens ook ruim kostendekkend, dus een groot deel van dit geld krijg ik terug.

Ik heb zeker geen spijt van het extra goede doel dat ik sponsorde. Dat is namelijk Alpe d’HuZes geweest, waar ik ook vrijwilligerswerk voor gedaan heb, en op 5 en 6 juni aanstaande sponsor ik twee dappere mannen die de Alpe D’HuZes zes keer op willen gaan fietsen. En ik wéét dat het geld via het KWF goed terecht komt. Misschien moet ik wel weer eens gaan nadenken over aan welke goede doelen ik hoeveel geld wil geven. Een plan maken dus, in plaats van spontaan zomaar iets doen…

Geld gestort voor extra pensioen

Ik heb gisteravond geld gestort voor extra pensioen!

Eergisteren gebeld met het pensioenfonds omdat ik me afvroeg of de cijfers wel klopten. Die bleken te kloppen, dus wist ik nu zeker wat mijn factor A was voor 2012. Dus ik heb gisteravond maar meteen uitgerekend, of ik nog jaarruimte over had. Dat deed ik met de berekentool van de belastingdienst.

En jawel, 449 euro jaarruimte over! Da’s mooi, want dat geld mag ik dan volgend jaar van mijn inkomsten aftrekken zodat ik er geen inkomstenbelasting over hoef te betalen, onder de voorwaarde dat ik het geld ergens in 2013 stort in een pensioenvoorziening. Ik heb gekozen voor pensioenbeleggen bij “Gloednieuwe Dag”, zoals je het in het Nederlands zou vertalen. Het geld meteen ook maar gestort, dan hebben we dat maar weer gedaan, en kan het gaan groeien (want ik denk dat het dat gaat doen).

Als ik volgend jaar in de belastingschijf van 42% val, hoef ik 188 euro minder inkomstenbelasting te betalen. Dus zelf betaal ik “maar” 260 euro. Stel dat het geld 2% meer groeit dan de inflatie, dan heb ik over 35 jaar zo’n 900 euro in plaats van de huidige 449 euro. Als ik het geld laat uitkeren tijdens mijn pensioenjaren, dan moet ik er dan wel inkomstenbelasting over betalen. Dan zal ik het geld dus weer deels terug moeten betalen, maar wie weet hoe de wereld er dan uit ziet, en hoeveel belasting ik tegen die tijd betaal?

Ontwikkeling van de inleg gedurende 35 jaar als er 2% groei is

Op dit moment heb ik het geld trouwens van mijn spaarrekening gehaald, zodat die weer een stukje leger is. Maar volgende maand kan ik dat allemaal weer aanvullen. Zoals jullie misschien merken, ben ik dus nog steeds zo ongeduldig dat ik niet eerst wacht tot ik het geld makkelijk bij elkaar heb, maar dat ik meteen een kans wens te grijpen zodra ik weet dat-ie bestaat. Hopelijk ga ik er geen spijt van krijgen en heb ik het geld de komende 3,5 week niet nodig.

Gebeld met pensioenfonds om uitleg

Gisteren vond ik eindelijk wat tijd om te bellen met mijn pensioenfonds. Ik vertelde recent dat ik mijn nieuwe UPO, uniform pensioenoverzicht, niet snapte. Uiteindelijk blijkt het allemaal wel te kloppen.

Verwarrend blijft het wel, een beetje. Omdat ik een nulurencontract heb, en een wisselend aantal uren werk, durven ze in het UPO geen voorspellingen te doen over het “Te bereiken pensioen”, dat wil zeggen dat ze het bedrag wat ik tot nu toe opgebouwd heb (een riante 1810 euro bruto per jaar) niet alleen bij “opgebouwd pensioen” neerzetten maar ook bij “te bereiken pensioen”. Dan weet je waar je voor werkt 🙂

Maar bij het partnerpensioen hebben ze dan dit jaar blijkbaar wel aangedurfd om een voorspelling te doen op basis van mijn tot nu toe gewerkte uren. Vorig jaar durfden ze dat niet; toen stond daar dat mijn partner recht had op 180 euro per jaar bij mijn voortijdig overlijden, dit jaar was dat ineens ruim 6000 euro bruto per jaar.

En natuurlijk is het allemaal nog erg koffiedik-kijken. Wie weet wat er van over is in circa 2045?

Ik ga de pensioenaangroei in 2012 (de factor A) die op het UPO staat binnenkort gebruiken om uit te rekenen of ik extra geld in een eigen pensioenpotje kan stoppen met medewerking van de belastingdienst. Daarover later meer.

Vakantie in eigen land?

Van het weekend was ik een dagje in Zeist. Mensen uit die omgeving: wat is het móói bij jullie! Heerlijk, al dat groen! Ik hou wel van bossen.

Dit jaar heb ik maar één week vakantie in de zomer, en dan is het wel een beetje stressvol om uren tot een hele dag te moeten reizen om op je bestemming te komen. Ben je er net, moet je alweer naar huis. Dus misschien gaan we die dan eens in eigen land doorbrengen. Helemaal thuisblijven is ook een optie, maar er even tussenuit is natuurlijk wel lekker.

De afgelopen jaren brachten we al eens vaker een weekendje door in een B&B, en tot nu toe zijn we daar altijd heel tevreden over geweest (schoon, een goed bed en voor mijn vriend een goede internetvoorziening). Deze keer gaan we dan eens voor een hele midweek, ik denk dat dat ook wel goed zal bevallen.

Het leek of er geen vooruitgang in zat…

De afgelopen maanden had ik het gevoel, alsof er geen vooruitgang zat in mijn plannen om geld te sparen. Ik gaf meer geld uit dan ik oorspronkelijk gepland had, en het voelde daardoor alsof ik achteruit ging in plaats van vooruit.

Dan is het toch handig dat ik mijn nettowaarde bijhou (op mijn smartphone doe ik dat). Daaruit blijkt namelijk, dat er wel degelijk vooruitgang in zit. Natuurlijk, als ik minder geld uitgegeven had, was er nog méér vooruitgang te zien geweest, maar toch gaat het ook zo wel lekker.

Op 1 juli kan ik weer een puntje intekenen op deze grafiek, maar ik weet in ieder geval nu al dat het lijntje toch weer omhoog zal gaan en niet omlaag, tenzij er heel gekke dingen gebeuren.

Geplande en werkelijke groei van mijn nettowaarde

En dus ook: meten is weten. Misschien heb jij ook het gevoel, dat het niet goed gaat of dat het niet opschiet, maar kun je de feiten verzamelen en dan zien dat het wel meevalt, of dat het echt de goede kant op gaat. Of misschien denk je juist dat het best goed gaat, maar ben je intussen eigenlijk langzaam achteruit aan het gaan. Ook dan is het belangrijk om te weten wat er écht aan het gebeuren is.

Bereken je nettowaarde af en toe, en kijk hoe die verandert. Of hou in ieder geval een overzicht bij van hoe groot je schulden zijn en hoeveel geld je hebt op je betaal- en spaarrekening. Zo kun je echt zien hoe je er voor staat, en welke richting het op gaat.

Groene stroom

Oh, wat zou ik graag zelf stroom opwekken. Maar vriendlief is tegen. Op zijn dak geen zonnepanelen. En tja, het is toch echt zijn dak, aangezien hij het huis gekocht heeft en hij verantwoordelijk is voor het betalen van zijn hypotheek.

Dan kan ik hoog of laag springen…

Gisteren weer eens een collega ontmoet die zonnepanelen had liggen. We kwamen daar op omdat het zo’n slechte meimaand is geweest en er eindelijk even een zonnetje scheen. In totaal wekten zijn panelen zo’n 3000 kWh per jaar op, vertelde hij. Over een jaar of twee heeft hij daardoor de aankoopprijs er uit (de panelen liggen al een paar jaar) en daarna wordt het pure winst. Hopelijk wordt juni zonniger…

Zelf ben ik op dit moment al wel de trotse eigenaar van een piepklein stukje windmolen. Zo’n 500 euro stak ik al in een windmolencoöperatie (een windmolen schijnt zo’n anderhalf tot tweeëneenhalf miljoen te kosten, dus zo’n 0,02% van één windmolen is van mij). Ik zal er later nog eens meer over vertellen, maar in ieder geval kan ik al zeggen dat het goed voelt om een klein beetje bij te dragen aan groenere energie. Het is ook een investering, want jaarlijks keert de coöperatie een deel van de winst uit (de rest wordt opnieuw geïnvesteerd).

Geld geven aan jongere familieleden

Het gaat er nu echt van komen. Sinds de geboorte van oudste nichtje (nu 13 maanden geleden) loop ik bij mijn zus te “zeuren” dat ze een spaarrekening voor het kind moet openen. Maar ja, er waren eerst wat andere dingen belangrijk, zoals luiers verwisselen en nachtrust pakken 🙂 . Maar binnenkort wordt er dan toch een rekeningnummer bekend, en daar zal ik dan geld op gaan storten. Mijn broer, die sinds ongeveer een half jaar vader is, gaat hetzelfde doen voor zijn zoon.

Mijn dilemma is nu: hoeveel ga ik geven?

Ik zou nichtje en neefje (en er is nog een nichtje op komst, en wie weet volgen er nog meer) graag een behoorlijk bedrag willen geven, iets, waardoor ze het later gemakkelijker aandurven om te gaan studeren. Dat is tegenwoordig niet meer “gratis”, zoals het in mijn tijd nog was (ik ben uit de tijd van de studiebeurs die nét voldoende was, als je zuinig was en als je je diploma enigszins op tijd haalde). Mijn vermoeden is, dat het over 17 jaar nog weer meer kost dan nu.

Op dit moment zijn zowel broer als zus van plan om zelf die studiekosten voor hun kind(eren) bij elkaar te sparen. Maar toch… Wie weet wat de toekomst brengt? Ik zou het leuk vinden als mijn bijdrage uiteindelijk echt nuttig is; en ik denk dat het bedrag daarvoor toch wel een paar duizend euro moet zijn. Om van te studeren, of om in een huis te steken, wie weet wat voor jonge mensen ze worden, met wat voor wensen? En ik geef eigenlijk liever op deze manier geld, dan dat ik duur kinderspeelgoed voor ze koop. (Nichtje’s favoriete speelgoed is trouwens een leeg buisje waar vitaminepilletjes in zaten).

Op dit moment neig ik naar 250 euro per jaar per kind. Ofwel ongeveer twintig euro per maand per kind, dat kan best van mijn budget af, want het zou per kind maar zo’n 1% van mijn inkomen zijn. En ja, stel dat ik werkeloos zou worden, dan zou ik natuurlijk de situatie opnieuw gaan bekijken. Met een bedrag van 250 euro per jaar en zeg 3% rente heb je na 18 jaar “slechts” 6500 euro. Daar kun je nu al nog geen jaar van leven, zelfs als student niet. En over twintig jaar is dat geld natuurlijk nog minder waard.

Tegelijkertijd lijkt het ook behoorlijk veel, 250 euro per jaar, niet? Want ik wil ook voorkómen dat mijn zus of broer (en later mijn neefjes/nichtjes) zich bezwaard voelen bij het aannemen van het geld. Die kunnen ook rekenen, en zien dat 250 euro per jaar toch heel wat is (normaal zullen we voor een verjaardag maximaal 25 euro uitgeven per persoon per jaar). Ze moeten zich ook niet omgekocht voelen of iets dergelijks.
En ik ben ook bang dat mijn ouders horen hoeveel ik geef en dat dan proberen te overtroeven… Ik ken hun neiging om zichzelf op te offeren voor hun nageslacht, zo zijn meevallers al vaker naar ons doorgesluisd, terwijl we over tegenvallers nooit iets horen.

Kortom, ik ben er nog niet helemaal uit. Waarschijnlijk ga ik er ook nog een keer met zus en broer over praten.

Wat vinden jullie?

Salaris weer binnen

Hoera, vandaag komt mijn salaris weer binnen. Het zal waarschijnlijk of hopelijk een redelijk mooi bedrag zijn. Ik krijg geen enorme hoop vakantiegeld, helaas misschien. Maar omdat ik onregelmatig werk, krijg ik per gewerkt uur een klein beetje extra als vakantiegeld. Dus eigenlijk krijg ik elke maand een beetje vakantiegeld.

Het geld is ook al bijna meteen weer verdeeld. De komende maand gaat er een groot bedrag naar een goed doel dat me na aan het hart ligt, en waar ik één keer per jaar geld aan geef op de verjaardag van mijn moeder (en ja, dat heeft een symbolische betekenis voor mij, en ja, gelukkig heb ik haar nog). Daarnaast staan de uitgaven voor huur en boodschappen alweer ingepland. En kan er dan nog een heel klein bedragje op de spaarrekening.

Deze maand heb ik weer veel werkuren, dus krijg ik volgende maand nog meer salaris. Dan zal er weer veel meer geld naar de spaarrekening kunnen.

Ondanks al deze uitgaven zal ik vandaag, na aftrek van de donatie aan het goede doel, toch circa 200 à 300 euro meer hebben dan precies één maand geleden nadat mijn vorige salaris uitbetaald werd. Dus er is toch wat vooruitgang.

Afvallen is niet makkelijk…

Gewicht kwijtraken is niet gemakkelijk, tenminste voor mij niet. (Ik ben me er bewust van dat dat voor sommige andere mensen anders is). Maar… Aangezien ik op 1 juli vijf kilogram kwijt moet zijn of anders de weddenschap met mijn vriend verlies, ben ik mijn uiterste best aan het doen. En… Het werkt! Na drie weken toch-wel-bikkelen is er al drie kilo af. Nog twee kilo te gaan in de komende ruime vijf weken dus, en dat zou eigenlijk wel moeten lukken.

Maar toch maar doorzetten, want ik kan nachtmerries krijgen van de gedachte dat ik het, door een tegenvaller, toch niet haal, waardoor ik 500 hele euro’s kwijt zou raken aan mijn vriend. Dat is de weddenschap namelijk.

En als ik het gehaald heb, min vijf kilogram, dan ga ik daarna ook gewoon door. Niemand zegt dat ik niet méér kwijt mag in die tijd (zolang ik maar gezond blijf eten, en dat doe ik).

Mijn vriend is al 3,5 kilo kwijt van de vijf kilo die hij kwijt moest. Bij ons allebei passen broeken net weer wat beter. Dat is alvast lekker. Ik droom er nu ook al van dat ik straks misschien weer in een maatje kleiner pas; dat zou fijn zijn, maar zover is het nog niet.