Het gaat er nu echt van komen. Sinds de geboorte van oudste nichtje (nu 13 maanden geleden) loop ik bij mijn zus te “zeuren” dat ze een spaarrekening voor het kind moet openen. Maar ja, er waren eerst wat andere dingen belangrijk, zoals luiers verwisselen en nachtrust pakken 🙂 . Maar binnenkort wordt er dan toch een rekeningnummer bekend, en daar zal ik dan geld op gaan storten. Mijn broer, die sinds ongeveer een half jaar vader is, gaat hetzelfde doen voor zijn zoon.
Mijn dilemma is nu: hoeveel ga ik geven?
Ik zou nichtje en neefje (en er is nog een nichtje op komst, en wie weet volgen er nog meer) graag een behoorlijk bedrag willen geven, iets, waardoor ze het later gemakkelijker aandurven om te gaan studeren. Dat is tegenwoordig niet meer “gratis”, zoals het in mijn tijd nog was (ik ben uit de tijd van de studiebeurs die nét voldoende was, als je zuinig was en als je je diploma enigszins op tijd haalde). Mijn vermoeden is, dat het over 17 jaar nog weer meer kost dan nu.
Op dit moment zijn zowel broer als zus van plan om zelf die studiekosten voor hun kind(eren) bij elkaar te sparen. Maar toch… Wie weet wat de toekomst brengt? Ik zou het leuk vinden als mijn bijdrage uiteindelijk echt nuttig is; en ik denk dat het bedrag daarvoor toch wel een paar duizend euro moet zijn. Om van te studeren, of om in een huis te steken, wie weet wat voor jonge mensen ze worden, met wat voor wensen? En ik geef eigenlijk liever op deze manier geld, dan dat ik duur kinderspeelgoed voor ze koop. (Nichtje’s favoriete speelgoed is trouwens een leeg buisje waar vitaminepilletjes in zaten).
Op dit moment neig ik naar 250 euro per jaar per kind. Ofwel ongeveer twintig euro per maand per kind, dat kan best van mijn budget af, want het zou per kind maar zo’n 1% van mijn inkomen zijn. En ja, stel dat ik werkeloos zou worden, dan zou ik natuurlijk de situatie opnieuw gaan bekijken. Met een bedrag van 250 euro per jaar en zeg 3% rente heb je na 18 jaar “slechts” 6500 euro. Daar kun je nu al nog geen jaar van leven, zelfs als student niet. En over twintig jaar is dat geld natuurlijk nog minder waard.
Tegelijkertijd lijkt het ook behoorlijk veel, 250 euro per jaar, niet? Want ik wil ook voorkómen dat mijn zus of broer (en later mijn neefjes/nichtjes) zich bezwaard voelen bij het aannemen van het geld. Die kunnen ook rekenen, en zien dat 250 euro per jaar toch heel wat is (normaal zullen we voor een verjaardag maximaal 25 euro uitgeven per persoon per jaar). Ze moeten zich ook niet omgekocht voelen of iets dergelijks.
En ik ben ook bang dat mijn ouders horen hoeveel ik geef en dat dan proberen te overtroeven… Ik ken hun neiging om zichzelf op te offeren voor hun nageslacht, zo zijn meevallers al vaker naar ons doorgesluisd, terwijl we over tegenvallers nooit iets horen.
Kortom, ik ben er nog niet helemaal uit. Waarschijnlijk ga ik er ook nog een keer met zus en broer over praten.
Wat vinden jullie?
Spaarolifantje 
Ik vind jou toch zo’n leuke tante!!!! Echt superlief dat je je neefjes en nichtjes zo wilt helpen. Ik vind het een mooi bedrag, en als je het omrekent naar per maand, echt niet te veel. Maar overleggen is natuurlijk altijd goed.
ik zou mij niet volledig vastleggen, jouw situatie kan ook veranderen.
Ik zou zelf kiezen voor een jaarlijkse gift, het is persoonlijk maar je zit er niet aan vast.
Dat is ook wel een beetje het idee. Ik maak nu wel een plan, of een goed voornemen. Maar, zoals ik al schreef, als ik bijvoorbeeld werkeloos zou raken, zou ik nog eens nadenken er over.
Leg je familie ook de voors en tegens van de verschillende rekening vormen voor. Want geld op naam van je kind is als het 18 is echt van dat kind en dat hoeft het niet te besteden aan een studie of ander nuttigs. Tot hun 18e moet je het als gezaghebbende ook meerekenen met jou vermogen. Dus als die lieve familie van je teveel stort kan het zijn dat je vermogensrendementsheffing moet betalen.
Misschien is het zelfs verstandiger dat jij die rekening op jou naam opent en het bedrag via een notariele schenking doet als ze achtien zijn of ouder als jij het een goed moment vindt .
Ik spaar op een rekening op mijn naam namens mijzelf en de vader van mijn kind. Dat betekend dat ik volledig opdraai voor de vermogensrendementsheffing, maaar ook dat ik zer weet dat het geld beschikbaar is voor mijn dochter op het moment dat het nodig is en dat het niet naar haar vader verdwijnt als hij dat nodig vindt.
Mijn broer en zus weten dat het geld bij hun vermogen gaat meetellen, en ze kunnen de vermogensbelasting betalen en vinden dat niet erg om te doen.
Ik besef dat mijn nichtjes of neefjes het geld ook aan domme dingen uit kunnen geven. Ik zou het daarom geblokkeerd willen zien totdat ze 18 zijn, daarna, tja, mogen ze gewoon domme dingen doen, zoals iedere volwassene dat mag. Dat accepteer ik dan. Hopelijk worden ze een beetje goed opgevoed door hun ouders en gaan ze slim om met hun geld.
Oh ja, de belasting, daar krijg je ook nog mee te maken als je giften doet (of krijgt). Ik zie dat er in mijn geval belasting betaald zou moeten worden over de schenking als die meer dan ongeveer 2000 euro bedraagt per jaar. Dan zou je dus bijv. 6000 euro in drie jaar tijd over kunnen maken, bijvoorbeeld als het kind 18, 19 en 20 jaar is.
In dit geval maak ik het dan liever nu al over in kleinere bedragen per jaar.
Daarnaast wil ik je enthousiasme ook wat temperen. Als jij op die rekening stort kunnen de ouders het zonder toestemming van wie dan ook afhalen . Mijn advies zou zijn om zelf een aparte rekening te openen en daarop sparen wat jij in gedachten hebt. Op de leeftijd van 18 jaar zou ik het overhandigen. Het geld en de verrassing is dan van jou en niet een rekening waar meerdere mensen op gespaard hebben.
Daarnaast kun jij ook bezien of deze persoon wel ‘geschikt’ is om dit geld te krijgen. Misschien twijfel je in de loop der jaren wel erg en heb je naderhand spijt van je giften. Dat ben je dan allemaal kwijt. Als je het zelf spaart blijft het veilig op jouw naam.
Nogmaals, mijn advies, zelf op een eigen rekening sparen.
Volgens mij hebben verschillende rekeningen voor kinderen verschillende voorwaarden. Bij sommige rekeningen bij sommige banken mag er niemand aan het geld komen tot het kind 18 is, de ouders dus ook niet. Bij andere rekeningen mag dat wel.
Hoe dan ook, ik ga mijn broer en zus (en hun partners) er op vertrouwen dat ze niet aan het geld voor hun kind(eren) komen. Ik ga het accepteren als het kind het geld op een domme manier uitgeeft. Ja, zelfs als het kind aan drugs verslaafd raakt, dan mag hij/zij dat geld nog steeds op 18-jarige leeftijd krijgen en het gebruiken om er drugs van te kopen. Ik denk niet dat dat dan nog veel uitmaakt op de portie verdriet die er dan al op mijn schouders zou rusten. En misschien kun je in zo’n geval, als het echt erg is, zo’n kind ook wel het recht ontzeggen om dat geld te gebruiken, dat zou ik tzt gaan uitzoeken.
Waarom wil je hen zo graag geld geven dan? Ik ben ook dol op mijn neefjes en nichtjes maar zou zo’n (zelfopgelegde) verplichting echt niet zien zitten…
Omdat ik graag wil dat ze later kansen kunnen grijpen als die er zijn.
Daar hebben ze toch ouders voor? En ze kunnen zelf toch ook werken?
Wat enorm lief van je! Wij sparen zelf €20,- per maand voor ons eigen kind (zo klinkt het eigenlijk wel heel weinig)
Ik vind het advies van vlijtig wel een goede… Als je zelf spaart kun je ook uiteindelijk zelf bepalen of je het echt aan die persoon wilt geven, aangezien je nooit weet hoe het leven loopt, je kunt ook over 18 jaar helemaal geen contact meer met ze hebben (om maar even een heel vervelend beeld te schetsen)
Maar je zit dan inderdaad met belasting, moeilijk hoor! Gewoon doen waar jij je goed bij voelt!
Ik zat te denken dat ik ook de helft nu zou kunnen geven, en de andere helft in één keer als zo’n nichtje of neefje 18 wordt. Maar ja, dan maak ik het allemaal ook weer veel ingewikkelder. Te ingewikkeld, naar mijn idee. Dus ik hou het maar gewoon bij mijn oorspronkelijke plan.
Enne… 20 euro per maand sparen voor je eigen kind is dus op 18-jarige leeftijd zo’n 6000-8000 euro. Dat is niet niks, dat kan het verschil maken tussen een opleiding kunnen volgen, en niet. Een extra 1500-2000 euro per jaar (als de opleiding vier jaar duurt) kan echt fijn zijn.
Ik ken mensen die steeds hun kinderbijslag naar de rekening van hun kinderen hebben gedaan. Een van de kinderen heeft het in korte tijd verbrast.
Het is niet voor studie gebruikt ( ook gaat ieder kind niet studeren) maar aan elk persoon die ze bij wijze van spreken tegenkwam en hoog nodig geld nodig had.
Kinderen moeten zelf de waarde van geld ( leren ) ervaren , dat kan bijv. door middel van zak gen kleedgeld voordat ze een hoog bedrag als het ware in hun schoot geworpen krijgen.
Ik heb even gewacht met reageren omdat ik mijn eigen gedachten wilde ordenen. Maar kort en goed (en misschien komt het er wat beroerd uit) denk ik dat “schatplichtigheid” binnen de familie de verhoudingen nadelig kan beinvloeden. Zelf heb ik ook eens een flink bedrag ontvangen, dat nog in geen verhouding staat tot wat jij van plan bent bijeen te sparen, en het maakte dat ik me erg ongemakkelijk voelde ten opzichte van de gever. Ook al waren er meer ontvangers en kreeg ieder hetzelfde. Wees er terughoudend mee, het is gemakkelijker de gevende dan de ontvangende partij te zijn. Ook al is het nog zo goed bedoeld en voorbereid.
Dank je voor je gedachten. Ik was me hier al een beetje bewust van. Ik moet hier nog verder over nadenken (kan al wel een eerste storting doen, desnoods zou het daarbij kunnen blijven en dan is het niet zo’n groot bedrag).
Mijn ouders stoppen elke week vijf euro in een potje per kleinkind ( 3 stuks) en als de kids jarig zijn, ontvangen ze dus al die briefjes van 5 euro…Totaal 265 euro! Dit gaat op hun spaarrekening waar ze pas bij kunnen als ze 18 jaar zijn. Ik kan er alleen maar bij en niemand anders. Misschien is dat een leuk idee? Mijn kids kijken er ieder jaar weer naar uit ook al zegt het hun nog niet zoveel hoor hoeveel geld het is!
Gr. Boukje