Beleggingen en emoties

Na mijn vorige post over het verlies van bijna 20% van mijn inleg in een bepaalde belegging, wilde ik daar nog even verder op doorgaan. Want… Als je belegt, dan neem je een risico. Namelijk het risico dat je een deel van het geld dat je inlegt, kwijtraakt (en misschien zelfs wel alles), en ook nog het risico dat je niet zoveel winst maakt als wat je gehoopt had.

Van dat risico moet je je echt bewust zijn als je gaat beleggen. Misschien heb je wel een financiële adviseur die je voorrekent hoeveel winst je wel niet kunt halen als er elk jaar 10% beleggingswinst is. Misschien heb jij daar geen financieel adviseur voor nodig en reken je jezelf gewoon rijk. Een “compound interest calculator” is gauw gevonden op het internet tegenwoordig.

Maar je hoort er dus minstens net zo goed bij stil te staan dat je verlies kunt draaien bij beleggingen. En dan moet je je afvragen of jouw financiële situatie daar wel tegen kan (kún je dat geld wel missen?) en of jij daar wel tegen kan (ga je domme beslissingen nemen als je 20% of 40% in de min staat? Ga je jezelf de rest van je leven uitfoeteren om die domme fout in 2008?).

Ik vind dit gevalletje redelijk leerzaam voor mezelf. Ik merk dat ik het niet leuk vind om 135 euro kwijt te zijn. Hoe zal ik het vinden als de prijs nog verder zakt? En natuurlijk gaat het nu nog maar om maximaal 750 euro, een bedrag dat ik er met een paar dagen hard werken weer bij kan verdienen. Maar stel dat het gaat om bedragen van tien keer zoveel? Of honderd keer zoveel? Hoe zou ik me dan voelen?

Bij dit soort aandelen in fondsen maak je het verlies pas echt als je de aandelen verkoopt. Ik had 141,229 aandelen, en die heb ik nu nog steeds. Stel dat de waarde weer gaat stijgen, dan maakt dat mijn huidige verlies weer goed, als ik tenminste mijn aandelen gewoon vasthou tot die tijd.

Wie weet is het zelfs wel slim om, zodra dat kan, aandelen bij te kopen. Nu zijn ze in de aanbieding! Als ze straks weer in waarde gaan stijgen, maak ik dan een mooie winst.

Maar ja, wie zegt dat de waarde ooit weer gaat stijgen? Niemand kan het beloven, en dus wordt mijn beslissing een “gok”, gebaseerd op de informatie die ik heb.

Zo is beleggen niet alleen iets waar je over na moet denken, maar ook nog iets wat met emoties te maken heeft: angst voor verlies, hoop op winst, overmoed en hebzucht misschien ook. En dan uiteindelijk misschien tevredenheid over het behaalde resultaat, of teleurstelling. Het is moeilijk, of misschien wel onmogelijk, om als belegger die emoties buiten te sluiten, terwijl dat misschien eigenlijk wel moet als ze je beslissingen op de verkeerde manier beïnvloeden.

Beleg jij? Laat je daarin je gevoel meespreken?

Advertentie

Wat te doen met een financiële meevaller?

Een Amerikaanse website had laatst een blogpost over dat je ook zou moeten nadenken over wat je met een financiële meevaller zou doen. Dat je daar zelfs een plan voor zou moeten opstellen, misschien zelfs verschillende voor een kleine, een middelgrote en een grote meevaller.

Als je geen idee hebt van waar je geld heen gaat, welke schulden je hebt of wat je in de toekomst graag wil bereiken met je geld, ja, dan kan ik me voorstellen dat je met een plotselinge meevaller gekke dingen gaat doen. Want hee, extra geld waar je niet op gerekend had, waarom zou je daar iets nuttigs mee doen?

Maar natuurlijk moet je ook met meevallers juist wel iets doen waar je ook op de langere termijn nog blij mee bent!

Ik heb in mijn hoofd al een soort standaard rijtje van wat ik zou doen:

1. Kijken of het geld wel echt van jou is. Dit is natuurlijk niet bij alle meevallers nodig, maar misschien moet bijvoorbeeld de belastingdienst nog een deel van je krijgen. En laatst had ik het nog over oplichters… Ook dan is de check “is dit wel echt allemaal mijn geld?” wel een goede voordat je verder gaat.

2. Een minieme buffer aanleggen. Afhankelijk van je gezin en situatie iets van 1000 tot 5000 euro. Bereken een basisbuffer op de site van het Nibud. Had je dit al? Door naar stap 3…

3. Schulden afbetalen. Behalve de hypotheek en behalve misschien ook schulden waar je geen of weinig rente voor betaalt (ikzelf zou ze wel aflossen, ik ben schulden altijd liever kwijt dan rijk). Had je al geen schulden meer? Door naar de volgende stap.

4. Een grotere buffer aanleggen, zodat je wat grotere financiële tegenslagen ook op kunt vangen.

5. Als er dan nog geld over is, zou ik het eerst even rustig op één of meerdere spaarrekeningen zetten en nadenken over de opties: aflossen van een hypotheek, eventuele beleggingen doen, misschien extra geld inleggen voor je pensioen, geld wegschenken (bijvoorbeeld aan een goed doel of aan familieleden), geld in deposito’s wegzetten, geld investeren in een opleiding en/of in een eigen bedrijfje, en zo voort. Maar me dunkt dat je tijd genoeg hebt om daar verder over na te denken, daar is geen haast bij. (Bij financiële tegenvallers is er vaak wel tijddruk, bij financiële meevallers… zelden, denk ik zo).

Beleggen in duurzaam vastgoed

Er was eens… een Spaarolifantje dat op een Amerikaanse site las, dat je je beleggingen moest spreiden. Een van de spreidingsmogelijkheden, en een slimme, zei deze site, was om ook wat geld in vastgoed te stoppen. Ofwel rechtstreeks (zelf een “pand” kopen en er in wonen of het verhuren), ofwel via aandelen in een vastgoedfonds. Want vastgoed, zei de site, was niet erg winstgevend, maar wel een behoorlijke stabiele belegging. Daarmee kon je dus de meer volatiele (“wisselende”) koersen van andere beleggingen een beetje afdempen.

Ik vond het logisch en slim klinken. Ik had geen honderdduizenden euro’s ter beschikking om zelf iets te kopen. Dus… Ik ging beleggen in vastgoed! Een klein percentage van je totale beleggingen was al voldoende voor een mooi stabiliserend effect, zei de Amerikaanse site, dus ik begon eens voorzichtig met 500  euro. En vond een mooi, milieuvriendelijk fonds om dat te doen. Blijkbaar was onder andere het pand waar de bibliotheek van Delft in huist, in hun bezit. Cool. Daar kom ik wel eens om boeken te lenen! Later voegde ik maandelijks nog een klein bedragje toe aan dit fonds, tot een totaalbedrag van 758 euro. Dit is tot nu toe het resultaat:

Resultaat: bijna -18%

Auw… Dat doet toch wel een beetje zeer… 135 euro zomaar verdwenen. Stel dat ik tien keer zoveel had ingelegd (stel dat ik een beetje rijker was dan wat ik ben), dan had daar -1350 gestaan. Zo maar, huppakee, weg. En dan is dit nog “slechts” een verlies van 18%. (Hier meer over emoties en beleggen…).

Toevallig vielen mijn eerste stapjes op de vastgoedmarkt samen met problemen op die markt. Wat ik er van begrijp, zijn er door de economische crisis minder bedrijven die vastgoed willen huren, is er dus meer aanbod van lokaties en minder vraag ernaar, en dus zijn de huuropbrengsten (als er al een huurder gevonden wordt) lager. Dit vastgoedfonds moest ook mede daarom de waarde van de in bezit zijnde panden naar beneden bijstellen. (Zoals het huis van mijn vriend ook ooit 220.000 euro waard was, en nu nog maar 180.000 euro, simpelweg omdat geen enkele koper nog zo gek zou zijn om er meer voor te betalen; zo zouden ook deze panden minder waard zijn nu omdat een eventuele koper er minder voor zal willen betalen, omdat hij ook minder huuropbrengst verwacht).

Dus de prijs per aandeel daalde en daalde. Half februari is plotseling de handel in dit fonds helemaal stopgelegd. Ik kan geen aandelen ervan kopen of verkopen op dit moment. Niemand kan dat. Op de site van Triodos staat dat het fonds een nieuwe structuur zal krijgen en dat dit mogelijk eind mei voor elkaar zal zijn. Ik snap niet helemaal wat dat inhoudt; maar wacht het rustig af. Iets anders kan ik ook niet doen, want mijn geld zit er in vast.

… Dat vind ik trouwens nog wel raar, ik heb nooit toestemming gegeven aan hen om mijn geld twee maanden of langer vast te houden. Ik kocht aandelen, in de veronderstelling dat ik die altijd, op elk moment,  zou kunnen verkopen als ik dat zou willen. Blijkt dus nu niet zo te zijn. Ik denk trouwens wel dat dit een vrij uitzonderlijke situatie is!

Ik ben ook erg benieuwd naar de toekomst. Ik denk dat andere aandeelhouders ook niet blij zijn met de huidige gang van zaken (hoewel ik nog nergens iets van kritiek gelezen heb). Als de handel weer op gang mag komen, betekent dat misschien een verdere daling van de waarde, omdat mensen hun aandelen misschien gewoon kwijt willen, desnoods tegen een fiks verlies. (En dan krijg je dus weer: meer aanbod van aandelen dan vraag ernaar, dus daar keldert de prijs). Ik denk dat de beheerders van het fonds met een heel goed verhaal en een heel goed voorstel moeten komen, om te voorkomen dat mensen hun aandelen kwijt willen.
En aan de andere kant zijn er misschien ook wel mensen die zien dat het fonds wel een aantal mooie panden bezit en beheert. Die panden zijn natuurlijk niet opgelost in het niets, die vertegenwoordigen nog steeds waarde. En misschien in de toekomst wel weer meer waarde dan nu. Misschien zijn er dus ook wel mensen die denken: mooi, dat fonds is nu in de aanbieding, die aandelen wil ik hebben. Dan is er toch ook vraag, straks…

Dus… ik ben benieuwd. En ik hou jullie op de hoogte…

Een nieuwe dag!

Ik sta te springen om aan deze nieuwe dag te beginnen. Gisteren bij de schoonouders geweest, en daardoor lekker uitgerust en een beetje verwend. Dus vandaag kan ik de boel weer helemaal aan. Zéker met nu nog steeds twee volle vrije dagen voor de boeg.

En er moet nog genoeg gebeuren. Zo moet er dringend eens opgeruimd en afgewassen worden. Misschien moet er eens een zwabber door de badkamer gehaald worden, maar hee, alleen als ik er tegen die tijd nog zin in heb.

Daarnaast wil ik graag iets voor mijn werk gaan doen. Betaald en wel hoor, maar een klus die ik op elk moment van de dag, thuis of dáár, kan klaren. Dus waarom niet op een verder vrije dag, hebben we dat ook weer gehad.

Dan misschien nog wat plannen maken voor ontmoetingen met vrienden en familie in de komende weken. En misschien ook nog wat extra beweging nemen, zodat ik morgen weer een onsje of wat dichter bij mijn doel ben.

Dus hallo nieuwe dag, ik heb er zin in!

Opgelet… oplichters actief (het zal eens een keertje niet…)

Volgens de AFM zijn er oplichters actief die wel heel geraffineerd (vind ik) te werk gaan:

Ze hebben gegevens gestolen van kredietbemiddelaars en bellen vervolgens mensen op die bij die kredietverstrekkers een doorlopend krediet hebben, beloven hen geld, zogenaamd als compensatie voor een woekerpolis of zo, en vragen om wat aanvullende gegevens. Vervolgens doen ze bij de kredietverstrekker alsof ze die persoon zijn en laten geld overboeken van het doorlopende krediet naar de betaalrekening van die mensen en beweren dan dat dat het geld is, wat ze beloofd hadden. En of ze een percentage mogen ontvangen voor de moeite.

Dus stel Piet heeft een doorlopend krediet van 20.000 euro; heeft op dit moment 5000 euro daarvan in gebruik (tegen 8% rente) en wordt gebeld: “U heeft nog 10.207 euro tegoed van een oude woekerpolis. Wij regelen het voor u, en willen dan graag 10% van u, akkoord?”. Piet gaat akkoord, geeft de informatie waar om gevraagd wordt (en die de criminelen nog nodig hadden om toegang te kunnen krijgen tot het doorlopend krediet van Piet) en voila, een weekje of wat later verschijnt er 10.207 euro op z’n rekening. Dat er nu 15.207 euro schuld staat op het doorlopend krediet, ontgaat Piet nog even. Piet maakt 1021 euro over naar de criminelen. En misschien trakteert hij zichzelf op een etentje van de “in de schoot geworpen” euro’s. Of erger.

Na een tijdje zal Piet toch te weten komen dat er nu ruim 15.000 euro opgenomen is vanaf zijn doorlopend krediet. En dat de criminelen hem dus getrakteerd hebben op een sigaar uit eigen doos; maar erger nog, dat hij ruim 1000 euro van zijn eigen geld vrijwillig aan hen heeft overgemaakt als dank daarvoor. Voordat Piet zijn schuld weer terug heeft op de “oude” 5000 euro, zal hij waarschijnlijk ook nog eens minimaal zo’n 100-200 euro extra aan rente betalen aan de kredietverstrekker.

Wat ik nog niet snap, is hoe Piet niet kan zien dat het geld van zijn eigen doorlopende krediet komt, zodra het geld op zijn betaalrekening gestort wordt. De kredietverstrekker denkt dat Piet zelf om deze overschrijving heeft gevraagd; en het geld zal ook “gewoon” van zijn doorlopend krediet afkomstig zijn. Die afkomst staat bij de transactie vermeld. Misschien dat de criminelen een opmerking kunnen toevoegen aan de transactie waardoor het nog op een “compensatie woekerpolis” of iets dergelijks kan lijken. Of misschien dat mensen alleen maar naar hun saldo kijken en niet al te nauw kijken naar de precieze transactie.

Bij dezen: laat het je niet overkomen!

Als water…

De laatste weken lijkt het geld als water weg te stromen vanaf mijn bankrekening. En ik lees het dus wel meer hier in blogland. Wat zou er aan de hand zijn? Zouden we onbewust toch die oproep van onze premier ter harte hebben genomen om meer uit te geven? Hebben we de lente in onze kop waardoor we zorgelozer geld uitgeven? Of is de lente typisch een tijd om meer geld uit te geven (aan de tuin, aan de komende vakantie, enz)?

In mijn geval ligt het niet aan de tuin, en ook niet aan de vakantie. De vakantie is nog lang niet gepland en gaat wie weet pas in het najaar plaatsvinden, en een tuin hebben we niet.

Deze maand heb ik met name geld uitgegeven aan een goed doel (sponsoring voor een evenement in juni, dus dan is het wel logisch dat ik daar ook in mei of juni geld aan uitgeef) en aan dat weekendje weg met mijn ouders (oh ja, toch een beetje de lente in de kop, dus).

De rest van de maand maar weer goed gaan opletten, dus. Goed nieuws is wel dat de huishoudrekening nog aardig gevuld is omdat we aan de lijn aan het doen zijn 🙂 .

Hoera, geld terug van de NS

Twee weken geleden deed ik vier uur over een terugreis die eigenlijk maar twee uur had hoeven duren. Eerst stonden we met ons stoptreintje ruim twintig minuten stil door een technisch mankement, en toen we dan eindelijk weer op gang kwamen was er een voetbalclub gedegradeerd in de stad waar ik wilde overstappen, dus toen stond mijn trein op last van de politie zo’n 500 meter voor dat station stil en reed daarna terug naar het vorige station, omdat er rondom het station rellende voetbalsupporters de boel té onveilig maakten.

Eenmaal terug op het vorige station bleek ook het treinverkeer in de andere richting ontregeld geraakt, dus ben ik even een uurtje de binnenstad in geweest (wat een leuke stad, Den Bosch, moet ik nog eens doen als ik in een beter humeur ben!).

Daarna kon ik mijn reis in redelijk tempo vervolgen.

Omdat ik in Den Bosch had uitgecheckt en later weer was ingecheckt (was ook dom van me, had ik niet moeten of hoeven doen), bleek de reis ineens ook nog eens duurder te zijn dan de soepel verlopen heenreis.

Alles bij elkaar genoeg reden om contact op te nemen met de NS. En ik kreeg gisteren een mail dat ik geld terug krijg voor de dubbele instapkosten en het ruime halve uur vertraging dat ik opgelopen had door het technische mankement.

Ik ben blij. En ik denk ook stiekem: dát heb je niet als je met je eigen auto rijdt. Als je dan een technisch mankement hebt, moet je de wegenwacht bellen en mogelijk de reparatie betalen. En als er dan vertraging is door file, is er niemand die jou de verloren reistijd of benzine vergoedt. (Natuurlijk heeft het OV ook nadelen, eergisteren twee haltes hutje-mutje gestaan in een stoptrein bijvoorbeeld).

Grote plannen – hoe blijf je gemotiveerd?

Ooit 400.000 euro bezitten. Een schuld van 25.000 euro afbetalen. 25 kilo afvallen. Het huis verbouwen. Een diploma halen. Trainen voor een marathon of de Alpe d’HuZes.

Voorbeelden van dingen die niet in een paar weken voor elkaar te krijgen zijn. Dit zijn doelen die pas op langere termijn bereikt kunnen worden, maar die wel elke dag of bijna elke dag inzet van je vragen, om in ieder geval telkens een klein beetje vooruit te komen.

En soms is het dan moeilijk om door te zetten, om gemotiveerd te blijven. Misschien wéét je wel dat je doel heus wel dichterbij komt als je elke maand 400 euro opzij zet, of elke week drie keer een flink eind fietst, of vijf keer per week twee uur aan de studie wijdt, maar de vooruitgang kan zo miniem zijn dat je het niet echt voelt, of merkt.

Wat te doen?

Ik ken minimaal vier dingen die kunnen helpen:

1. Gewoon een goed plan maken. Realistisch. Zo gemakkelijk mogelijk. Zo slim mogelijk. Bijvoorbeeld bij schulden eerst de schuld met de hoogste rente afbetalen, omdat dat betekent dat je zo min mogelijk rente zult betalen en dus in totaal minder geld zult betalen. En als je wil gaan rennen, echt tijd vrijmaken en goede spullen gebruiken zodat je geen geschaafde dijbenen of ergere blessures oploopt.

2. Mensen die om je geven vertellen wat je doel is. Zij zullen je mogelijk steunen als je het even moeilijk hebt, misschien kunnen ze je goed advies geven, of gewoon af en toe aan je vragen, hoe het er mee staat. (Een blog bijhouden kan ook helpen. Dan kun je eventueel anoniem blijven, en toch wat support hebben).

3. Tussendoelen opstellen. En het flink vieren als je die haalt. Bijvoorbeeld vijf kilo afvallen, 10 km achter elkaar kunnen rennen, de duurste credit card helemaal afgelost hebben. Dat “vieren” mag dan niet je einddoel in gevaar brengen, dus als je 10 km achter elkaar kunt rennen is de beloning daarvoor niet dat je twee weken niet hoeft te trainen (daar gáát je conditie, namelijk) en als je je credit card hebt afbetaald is de beloning natuurlijk niet een dure vakantie op krediet.

4. Blijven dromen over je einddoel, en inspiratie zoeken bij anderen die hetzelfde doel hebben als jij, of die hun doel al bereikt hebben. Zo is “meneer Duck” na een lange reis nu toch echt bijna schuldenvrij, en zijn er natuurlijk ook meer dan genoeg blogs over afvallen of verbouwingen. 

Meer ideeën voor langetermijndoelen?

De keizer heeft geen kleren aan…

Gisteravond bij vrienden op bezoek geweest die net verhuisd zijn. Hun nieuwe huis is al een heel eind ingeruimd én verbouwd, zagen we, maar er moest ook nog wel wat gebeuren. Met name moesten er nog wat boekenkasten bijkomen. Die werden tweedehands aangeschaft, werd trots vermeld, maar ze moesten wel van een bepaald merk zijn. Dus de tweedehands prijzen die genoemd werden, deden me alsnog verbaasd opkijken: zóveel, voor een kast? En nog een lelijke kast ook, als je dat tenminste uit de onderdelen mag afleiden die al in één kamer klaarstonden om in elkaar gezet te worden als er tijd was.

Nou ja, smaken verschillen natuurlijk. Zij vinden het vast heel mooi.

Maar ik vraag me af in hoeverre ze gevallen zijn voor reclame-praatjes. En ook ik durfde hen niet te zeggen: “Hee, pssst, de keizer heeft geen kleren aan… Eigenlijk is die kast gewoon lelijk, en volgens mij kun je andere kasten van dezelfde kwaliteit tweedehands twee keer zo goedkoop krijgen.”

En ik vraag me dus ook af, of mensen hetzelfde over iets van mij zouden kunnen zeggen. Maar het ook niet doen, omdat ze me niet voor het hoofd willen stoten.

Hoera, een deposito heeft rente betaald

Vorig jaar mei heb ik 2000 euro weggezet in een deposito, tegen 3.8% rente. Niet zoveel vond ik, maar tegenwoordig is het voor diezelfde periode bij dezelfde bank nog maar 3.2% rente. En vandaag kreeg ik een mailtje dat de rente op mijn spaarrekening ook weer gaat zakken. 

Dus die 76 euro die bijgeschreven zijn bij het saldo van mijn deposito zijn helemaal fijn. Ik had er voor gekozen om de rente bij te laten schrijven op de depositorekening, nu staat er dus 2076 euro op, nog steeds tegen een rente van 3.8%. (Als ik het goed begrijp, zullen ook de nieuwe 76 euro’s 3.8% rente trekken en niet het huidige percentage). 

Voorlopig ben ik dus blij met dit deposito, en kijk weer uit naar de uitkering van een ander deposito in juli. (Ik heb nu zo’n beetje eens in de twee maanden zo’n uitkering).