Ik heb gecapituleerd. Ik heb het nog even vol weten te houden, maar helaas: ik denk niet dat ik er onderuit kom. Mijn vader viert binnenkort zijn 65e verjaardag, én mijn ouders zijn binnenkort 40 jaar getrouwd. Er zijn dus twee cadeau’s bedacht (door mijn zus, in overleg met mijn ouders) en die zijn allebei duur, ik kan niet anders zeggen. De drie kinderen gaan alledrie evenveel bijdragen en ik kijk nu dus aan tegen een bedrag van €800 voor de cadeaus samen.
Het gekke is, dat ik met liefde zeg €100 per maand zou willen bijdragen aan het huishouden van mijn ouders, als dat nodig zou zijn. En als het écht nodig zou zijn, ook nog wel €500 per maand. Als je dat dan voor een paar maanden bij elkaar optelt, heb je het echt wel over veel geld.
Maar voor cadeaus…? Zucht.
Eigenlijk vind ik het nog steeds belachelijk. Maar ik wilde geen ruzie in de familie. En mijn ouders gunnen zichzelf nooit iets, dus misschien is het goed als ze af en toe wat luxe cadeau krijgen van hun drie kinderen die alledrie hebben kunnen studeren dankzij hen, en een goed inkomen hebben. En ze gaven ons vorig jaar herfst nog geld. En er is me ook verzekerd dat het om een eenmalig iets gaat, in ieder geval voor de komende tien jaar. Al moet mijn moeder ook nog een keer 65 worden.
Over een paar dagen komt mijn salaris binnen. Een groot deel daarvan kan dan dus meteen weer doorgestuurd. Jammer, vind ik. Volgende maand hopelijk écht minder uitgaven…
Spaarolifantje 
Oei, wat duur!
Soms wil je inderdaad geen gedoe in de familie maar ik kan me voorstellen dat je dit voor cadeaus veel geld vindt.
Jeetje wat ontzettend veel geld. Iets met goud en diamanten? Ik snap dat je geen gedoe wilt en ook gun je je ouders het beste, maar toch…..
Hoi,
‘k Snap dat het om echt veel geld gaat. Wat mij over de streep zou halen is het feit dat ze zichzelf nooit geen luxe gunnen zoals jij schrijft. Probeer dat voor ogen te houden en daarvan te genieten.
Groeten van Marijke
Da’s wel een beetje auw. Wij aren vorig jaar 400 per stel kwijt aan de 60-jarige verjaardag van mijn moeder maar ze komt telkens terug op die superdag. Dat is onbetaalbaar.
Wij hebben ook een keer een duur cadeau aan mijn ouders gegeven maar ze zitten er nog steeds heerlijk op. Een lekkere tuinset, en met dit weer echt genieten. Dus zo moet je het dan ook maar bekijken. Als het dan ook maar iets is wat blijvend is, dan vind ik het niet erg. Maar veel geld is het wel, zo veel waren wij niet kwijt, zouden we ook niet kunnen betalen.
Ik zou er ook niet blij mee zijn als ik opeens 800 euro zou moeten dokken voor een verjaardag. Mijn ouders zijn dit jaar 40 jaar getrouwd, en dan geven we ze ook een wat duurder cadeau, maar 800 is wel erg veel! Voor hun 45 jarig jubileum gaan we binnenkort een spaarrekening openen, zodat we hen dan wél een heel duur cadeau kunnen geven 🙂
Dat is wel een slim idee. Misschien moet ik dat zelf, “stiekem”, ook doen. Jaarlijks geld in een cadeaupot stoppen voor de grote verjaardagen (iemand die 50 wordt, iemand die 70 wordt, een huwelijk, enzovoort).
gelukkig doen wij niet meer aan cadeaus geven, vind het echt een onzinnige gewoonte , met uitzondering van kleine kinderen, want je geeft bij voorbeeld in januari een cadeau aan piet en die geeft jou vervolgens op je verjaardag in mei weer een cadeau, nee wij hechten meer waarde aan een gezellige dag met een verjaardag of met hulp als er problemen zijn of in geval van ziekte.
Mijn familie is dus nog niet zo ver… 🙂 Slim van jouw familie! (En ja, ook bij ons wordt er bij ziekte of bij verhuizing e.d. wel geholpen hoor).
Pingback: Dure juli… | Spaarolifantje