Uitgaven september

Mijn OV-chip zit volgeladen, ik ga zeker niet vergeten in of uit te checken vandaag, de boterhammetjes zijn mee en ik heb verder niets nodig. Dus hier is het lijstje van alle uitgaven van september:

Bij de vervoerskosten heb ik ook de boete van 35 euro gestopt die ik gisteren betaald heb. Daardoor gaat het bedrag inderdaad precies over de begroting heen. De onverwachte uitgaven waren (weer eens) veel hoger dan verwacht, 50 euro ging op aan cadeaus, 40 aan uit eten en snoep, ook 40 aan uitgaven voor bellen (ik kocht een thuistelefoon, en een nieuw hoesje voor mijn iphone wat hopelijk beter werkt dan het oude). Dan waren er nog een kleine post voor een zalfje wat ik kocht en voor een online lidmaatschap (ik zou nu voor eeuwig lid moeten zijn, maar ja, het is wel het internet natuurlijk, dus de website kan ook uit de lucht zijn over een jaar of zo).

De cadeaus waren: voor een verjaardag van een vriend, voor een huwelijksverjaardag voor een huwelijk waarbij ik getuige was, voor mijn ouders zomaar omdat het cadeautje bij hen past, voor mijn zwangere zus om het nog even vol te houden, en bovendien in de aanbieding een hoop kaarten gekocht om in de toekomst te kunnen versturen.

Wat de kleding betreft heb ik een nieuw paar schoenen gekocht en ging daarmee in een keer over het maandbudget heen. Maar nou hoeft het natuurlijk weer een hele tijd niet. Misschien dat ik volgende maand weer onder budget zit, dan heb ik het alweer gecompenseerd.

Ik ben niet ontevreden, maar als ik van de bijstand moest leven en een strak budget had zonder ruimte, dan had ik alweer eens flink gefaald! Ik mag heel blij zijn dat ik die ruimte wel heb!

Advertentie

Stupiditeitsbelasting betaald…

Afgelopen week reisde ik een keer met de tram naar station Den Haag Centraal en vandaar ging ik met de trein naar Leiden. Keurig in- en uitgecheckt bij de tram. De trein stond nog wel vijf minuten stil op station Den Haag CS voordat-ie vertrok, maar ik vergat gewoon om in te checken. Had er dus alle tijd voor gehad, maar deed het niet. Dus daar zat ik in de trein. En… daar kwamen de controleurs. En toen bedacht ik me ineens: “Heb ik wel ingecheckt?”. Nou check ik zo vaak in en uit dat ik soms vergeet of ik het wel gedaan heb. Meestal heb ik het dan wel gedaan. Deze keer dus niet.

Balen, flink balen! Want ja, natuurlijk had ik gewoon in willen checken, maar dat telt natuurlijk niet, en dus kreeg ik een boete. Eenmaal aangekomen in Leiden heb ik ook maar geprobeerd om zo snel mogelijk het baalgevoel van me af te zetten. Rondlopen met een gezicht als een oorwurm is voor niemand goed.

Gisteren kwam de acceptgiro binnen. De reis kostte 1,90. De “wettelijke verhoging” was 35 euro.

Auw. Maar goed. Waarschijnlijk vergeet ik nou weer een hele tijd niet om in te checken… En mijn vriend krijgt af en toe wel eens een snelheidsboete met zijn auto – ik ben solidair en krijg dus, maar heel af en toe hoop ik, een vergeten-in-te-checken-boete.

… En ik ben gisteren ook meteen maar even naar de klusmarkt teruggefietst met een pas gekochte maar defecte brandmelder – de batterijen pasten niet in het batterijenvakje. Het omruilen van iets wat niet blijkt te werken is altijd irritant en kost tijd. Maar ik ging het toch maar doen, anders kostte het me nog eens een paar tientjes, om een goede te kopen. Dus die “luiheidsbelasting” heb ik deze keer voorkomen.

Voorbereiden op nieuw nichtje

Als alles goed gaat, dan heb ik er binnenkort een nichtje bij. Mijn zus is hoogzwanger van een dochtertje. Ik zit echter heel erg te dubben wat ik als cadeautje kan geven. Ze heeft namelijk nu al alles wat ze maar nodig heeft, dat kleine nichtje van mij. Kleren komen van haar oudere zus en speelgoed is er meer dan in overvloed (zelfs oudere zus weet met haar anderhalve jaar nog niet een tiende te gebruiken van al het speelgoed wat er is, laat staan dat zo’n baby er veel mee kan). Zorgen voor warmte, aandacht, melk en schone luiers vind ik een taak van de ouders (en tuurlijk wil ik ook wel eens een luier verschonen, maar dat wil ik geen cadeautje noemen, stel je voor: “tegoedbon voor gratis eenmaal verschonen van luier”, ha ha). Oma van de ene kant heeft al een speciaal dekentje gemaakt waar alleen de naam nog maar op hoeft, oma van de andere kant heeft al een paar knuffels gemaakt. Mijn zus heeft verder erg specifieke wensen over de babykamer, dus die is al helemaal ingericht en daar hoeft niets meer aan toegevoegd te worden.

Ik ga straks maar eens de stad in, misschien ga ik wel een leesboekje kopen, want deze tante vindt lezen erg belangrijk en je kunt niet vroeg genoeg beginnen met dat te stimuleren… Ik geloof dat zo’n cadeautje nog wel in de smaak kan vallen bij de ouders 🙂

Daarnaast ga ik ook aan dit nichtje jaarlijks een geldbedrag geven voor haar toekomst. Ze zal er over 18 jaar (en een paar dagen) bij kunnen, en dan mag ze zelf beslissen wat ze met dat geld doet. Ik hoop van harte dat ze het slim besteedt, bijvoorbeeld aan haar studie. Maar ik vind ook dat dat niet aan mij is, gegeven is gegeven. Dus tegen die tijd wordt ze zelf de baas over het geld dat ze van mij gekregen heeft. Ik kan alleen een heel klein beetje meehelpen in haar opvoeding en zo hopen dat ik er aan kan bijdragen dat ze later slimme keuzes maakt, en gelukkig wordt met haar leven.

Bijna weekend – sprak zij met haar tong op haar tenen

Pfoeh, wat is het een drukke week geweest! Elke dag minimaal acht uur aan de bak gaat onderstaande niet in de kouwe kleren zitten. En er moest op dinsdagavond nog snel even een wasje ingezet om überhaupt genoeg kleren te hebben om de rest van de week door te komen. Als ik tijdgebrek heb, schieten dat soort klusjes er wel eens bij in, totdat het echt niet meer anders kan.

Vandaag ook nog werken, en dan is het lekker weekend. Een weekend waarin ik niets hoef te doen, en dat is ook wel weer een fijn idee. Nu, van tevoren, denk ik dat ik heerlijk uit ga slapen en dan heel ontspannen en relaxed aan een ontbijtje ga zitten, waarna ik ga douchen en aankleden, waarna ik allemaal interessante en leuke dingen ga doen. Dat soort weekenden zijn in het verleden weleens voorgekomen. Het kan echter zijn, dat ik in plaats daarvan niet uitslaap, wel ontbijt, heel lang in pyjama rond blijf lopen, en zo rond drie uur ’s middags nog snel even naar de supermarkt ren voordat die alweer dicht gaat. Dat gebeurt me namelijk ook wel eens.

Nu eerst nog even een dagje werken…

Over uitspattingen, beloningen en compensaties

Die uitspatting – misschien verdien je ‘m wel… Maar je kunt hem je niet veroorloven.

Dat is een vertaling van een citaat uit een Amerikaans artikel. Een mevrouw schrijft over een recente “aanval van koopwoede” die haar beving en waardoor ze in een weekendje ineens toch wel heel veel extra geld uitgaf.

Waarom dit citaat me opviel? Omdat ik qua eten regelmatig hetzelfde doe. En ja, soms ook qua uitgaven, maar dat gaat tegenwoordig meestal een stuk beter.

Soms eet ik een reep chocolade om mezelf te belonen, of ook wel eens om mezelf aan te sporen om iets te gaan doen. Meestal denk ik dan: “Ik verdien dit niet, deze reep chocolade, foei, ik”. Ik vond het verhelderend dat ik ook kan denken: “Ik verdien het wel… Maar… Ik kan het me niet veroorloven”. Misschien verdien ik eigenlijk wel honderd repen chocolade op een dag, met alles wat ik braaf maar altijd doe ook al heb ik er geen zin in, plus met alles wat ik bereik, en laten we vooral al die keren niet vergeten dat ik aardig ben tegen andere mensen als ik daar eigenlijk geen zin in heb. Honderd repen chocolade, minimaal. Ik hoop dat je het voor je ziet… Alleen, het is waar, helaas: ik kan me dat niet veroorloven, want mijn lijf kan dat niet aan, in ieder geval niet op de middellange en lange termijn.

Het zal wel een strijd blijven tussen mijn verlangens/drang en mijn gezonde verstand. Maar misschien is het fijner als ik niet tegen mezelf zeg: “Dikke sukkel, je verdient het niet”, maar juist: “Schat, tuurlijk verdien jij die reep chocolade. Maar doe het toch maar niet want je kunt het je helaas niet veroorloven”.

Een ander citaat uit het artikel wat me erg opviel en aansprak was:

When I kept saying, “Screw it,” I was really only screwing over myself.

Hoe ik dat precies moet vertalen weet ik niet. Iets als “Ik wenste iedereen en alles naar de maan, maar tegelijkertijd was ik vooral mezelf aan het benadelen”. Voor mij was ook dit citaat een inzicht van iets wat ik al een tijdje vermoedde, maar wat nu weer eens in woorden werd gevat.

Soms kan de hele wereld namelijk de boom in, van mij. Iedereen moet maar een eind opzouten, ik doe niet meer mee, en ik doe ook niets meer van wat eigenlijk hoort en moet. Ik doe wat ik zelf wil, lekker puh. En als ik in zo’n humeur ben, geef ik gewoon toe aan al mijn verlangens, inclusief die naar… je raadt het al… een reep chocolade. En achteraf heb ik dan spijt. Het inzicht van dit citaat is voor mij, dat ik op zo’n moment meestal kwaad ben op iemand of iets anders, maar dat ik daar mee omga door mezelf kwaad te doen. Ik ben bijvoorbeeld kwaad op een collega omdat die aan het luieren is en ik haar taak mag opknappen, maar wat ik doe is mezelf een stukje dikker eten. Of ik ben kwaad dat de trein “weer eens” vertraging heeft, en wat ik doe is mezelf een stukje dikker en ongezonder eten. De makers van chocoladerepen zijn blij met me, maar mezelf breng ik schade toe op deze manier.

Slaat nergens op. Ik maak het voor mezelf alleen maar erger (in ieder geval op de langere termijn). Dat is wel een beetje suf. Moet ik maar niet meer doen.

 

…

 

Zo werkt het waarschijnlijk ook, als je moeite hebt met geld-uitspattingen. Ga niet winkelen als de elektriciteitsrekening hoger uitvalt – je denkt misschien wel “iedereen kan de boom in, de elektriciteitsmaatschappij het eerst”, maar uiteindelijk bezorg je jezelf alleen nog maar een grotere financiële strop door nog meer uitgaven te doen. Ga ook niet winkelen “omdat je het verdient hebt”, want ja, je verdient het zeker, maar je kunt het je misschien niet veroorloven.

Het oorspronkelijke Engelse artikel is zeker de moeite waard, al is het maar vanwege de herkenning 🙂

Om over na te denken

Die uitspatting – misschien verdien je ‘m wel… Maar je kunt hem je niet veroorloven.

Lot gekocht

Ja, ik beken. Ik heb een lot gekocht voor a.s. 1 oktober, wanneer er ergens elk kwartier lang een winnaar getrokken zal worden. Die winnaar krijgt 100.000 euro bij een heel lot. Aangezien ik een half lot heb, zou ik 50.000 euro ontvangen. Bovendien zou ik dat bedrag nog moeten delen met mijn vriend. Toch is het natuurlijk een heel mooi bedragje.

Ik kan dan zo lekker wegdromen, wat ik met z’n bedrag zou kunnen doen. Analoog aan wat ik gisteren vertelde, zou ik het geld natuurlijk kunnen wegzetten. 25.000 euro levert per jaar toch minimaal zo’n 500 euro aan rente op, misschien wel meer. Dat is een eurootje of 40 per maand. Dan zou ik bijvoorbeeld levenslang een aantal abonnementen op tijdschriften kunnen nemen, of genoeg hebben voor kleding en schoeisel, elk jaar nieuw, voor altijd (ik kom zeker wel toe met 500 euro per jaar).

Ik zou natuurlijk ook een deel van dat bedrag kunnen gebruiken voor een droomreis, bijvoorbeeld nog eens naar mijn nichtje in de VS vliegen. Of ik zou er gemakkelijk ruim een jaar van kunnen leven zonder te hoeven werken.

Tenslotte zouden mijn vriend en ik dat geld ook kunnen gebruiken bij de aankoop van ons nieuwe huis. Dan kan onze hypotheek een stukje lager, en wordt misschien de rente ook lager (als je een flink deel eigen geld inbrengt, is de rente wat lager).

Nou ja, tot 1 oktober kan ik er nog lekker over door dromen. Daarna is het heel waarschijnlijk (ik schat dat de kans op winst 1 op 200.000 is) dat ik weer lekker met beide benen op de grond mag staan: geen prijs, en in plaats daarvan zal ik lekker zelf moeten doorwerken aan mijn toekomstdromen.

Da’s tenslotte ook niet zo heel erg. Maar af en toe dromen over een plotselinge grote meevaller is wel leuk.

Salaris komt er aan

Vandaag of morgen komt mijn salaris weer binnen. Omdat ik geen grote uitgaven verwacht, kan een groot deel van het salaris naar de spaarrekening. Dat is een leuk vooruitzicht. In feite staat trouwens de betaalopdracht al klaar in mijn internetbankieren…

Ik wil 1500 euro overboeken naar de spaarrekening. Stel dat ik gemiddeld 2% rente over dit bedrag krijg, zo door de jaren heen, dan is dat 30 euro per jaar, ofwel 2,50 euro per maand. Door 1500 euro nu apart te zetten kan ik dus levenslang twee-en-een-halve euro per maand meer uitgeven. Dat lijkt misschien niet eens veel, maar stel dat ik nog 50 jaar leef, dan is dat 600 maanden lang elke maand 2,50 en daarna is die oorspronkelijke 1500 euro er nog steeds, natuurlijk. Ik teken er voor 🙂 .

Beleggingen: op en neer en weer op

Als je belegt, dan loop je natuurlijk het risico dat je geld kwijtraakt. Of dat je beleggingen in ieder geval tijdelijk minder geld waard zijn. Dat doet dan wel een beetje zeer.

Zo gaan mijn beleggingen de laatste tijd een beetje op en neer, en moest ik in augustus constateren dat ik in een maand tijd wel 270 euro “kwijtgeraakt” was op een totaal van 14.000 euro aan beleggingen (dus bijna – 2%). Dat was helemaal niet fijn om te merken.

Gelukkig zie ik deze maand de bedragen weer stijgen. Maar het voelt dan wel een beetje zuur dat de 200 euro “winst” van deze maand eigenlijk alleen nog maar een beginnend herstel is van het verlies van vorige maand.

Sinds april hou ik winsten en verliezen per maand bij, en heb ik 841 euro verloren in mijn beleggingen en 470 euro winst gemaakt. Hmm. Gaat lekker. Het verlies komt vooral voor rekening van één belegging, eentje waarbij ik besloten heb dat ik de aandelen vast ga houden totdat het weer beter gaat. Ik vermoed namelijk, dat het in de toekomst wel weer beter zal gaan.

Dit soort gepieker is waarschijnlijk ook de reden dat je niet te vaak naar je beleggingen moet kijken, want je kunt jezelf helemaal gek maken met het berekenen van je verliezen en je winsten.

Op de lange termijn hoop ik dat ik met beleggingen meer verdien dan met sparen. Al heb ik natuurlijk niet al mijn geld belegd, een groot deel staat veilig op spaarrekeningen en zit in spaardeposito’s. Nou, we zullen zien…

Spaarrente van een deposito binnen

Da’s mooi, de spaarrente van mijn grootste deposito kwam vanochtend, op zaterdagochtend dus, weer binnen op mijn betaalrekening. Het is 170 euro, want 3,4% per jaar voor de 5000 euro die in het deposito zit. Bij de meeste deposito’s heb ik kunnen aangeven dat de rente ook weer in het deposito vastgezet moet worden tegen dezelfde rente. Alleen bij dit deposito kon dat niet en krijg ik de rente uitbetaald op de betaalrekening. (Zou wel mooi zijn als ik ook weer 3,4% rente had gekregen over deze 170 euro, maar nee).

Dit jaar heb ik er voor gekozen om dat bedrag meteen over te boeken naar de spaarrekening. Die is dus weer een klein stukje gegroeid, en ik verwacht dat-ie met het binnenkort komende salaris nog weer een stukje mag groeien. Nog maar een paar daagjes en dan is dat weer zo ver.