Motivatie

Ik worstel de laatste tijd met mijn motivatie om gewicht kwijt te raken. Terwijl ik toch een aantal goede redenen heb om gewicht kwijt te raken. Mijn gezondheid zou in het gedrang kunnen komen als ik doorga zoals nu. Ik kijk naar mijn lieve nichtje en mijn schattige neefje en ik wil er graag nog een hele tijd in goede gezondheid voor hen zijn. Ik zou me ook fitter voelen met nog een kilootje of tien lichter.

Er zijn bovendien nog twee andere dingen die ik graag wil doen. Eentje is een vrijwillige ingreep die ze waarschijnlijk liever doen op gezonde mensen zonder overgewicht, namelijk een sterilisatie. Ik zou het fantastisch vinden als ik me geen zorgen meer hoefde te maken over mogelijke ongewenste zwangerschap. Effe afkloppen… De andere is, dat ik graag weer bloeddonor wil zijn. Ik ben het geweest, maar enige tijd geleden ben ik gestopt omdat ik vond dat het met mijn overgewicht niet verantwoord was.

Tegelijkertijd zijn die twee laatste dingen misschien ook redenen om niet af te vallen: ja, ik wil die ingreep wel graag laten doen, maar aan de andere kant is het ook een ingreep, waarbij je misschien een dag, of meer, niet lekker bent. Niet echt iets om naar uit te kijken. En wat de bloedbank betreft, ook dat kost eerst een hoop moeite (erheen gaan, keuring, bloed geven) voordat het de moeite waard wordt (goed gevoel over mezelf naderhand).

Misschien mag ik dus ook wel concluderen dat die twee redenen me niet echt motiveren. Misschien moet ik eerder aan die andere redenen denken: me gezonder voelen, meer kans dat ik er kan zijn voor mijn familie als dat nodig is, me fitter voelen.

Ik ga eens proberen om een klein kaartje te maken dat ik in mijn portemonnee kan stoppen, en dat voor mij een symbool kan zijn voor al mijn redenen om af te vallen. Misschien helpt het, als ik dat kaartje er af en toe bij kan pakken. Ik zou ook het bureaublad van mijn telefoon (en van mijn laptop?) aan kunnen passen met een compilatie van foto’s en woorden die me motiveren.

Misschien helpt het. Wordt vervolgd…

 

Zo, dat is snel… gemeente Delft!!

Gisteren, ja, gisterochtend, mailde ik naar de gemeente Delft dat er een kuil zat in onze stoep. Vandaag, ja vandaag, zijn er voor onze deur twee mannen bezig om de kuil op te vullen en de stoep te repareren.

Gaat dat echt zo snel? Of stonden we al op het programma?

In ieder geval ben ik er blij mee:-)

Even niks te melden

Even niets te melden. Druk met werk. Naar de toespraak van de koning ga ik niet kijken, geen tijd voor. Over een paar weken, als het stof is neergedwarreld, weten we misschien een beetje waar we in 2014 aan toe zullen zijn qua belastingen en toeslagen en zo. Misschien worden de hypotheekregeltjes wel versoepeld, dat zou mooi zijn. Als ik straks een hypotheek aanga, wil ik hem daarna namelijk ook zo snel mogelijk weer kwijt. Maar dat zien we nog wel; en verder gaat het hier z’n gangetje en ga ik nu weer aan de slag.

Gaat hard met het budget

Vreemd. Zowel onze gezamenlijke huishouduitgaven als mijn eigen privé-potje voor onverwachte dingen en leuke dingen zijn bijna leeg voor deze maand. En het is pas de 15e! Wat betreft ons gezamenlijke budget komt de snelle daling doordat we een nieuwe wc-bril moesten kopen (van de oude was een hengsel doorgeroest) en toen ik toch bij de knutselwinkel was, kocht ik meteen een behoorlijk dure rook- en CO2-melder. Die kan dan wel weer een jaar of vijf mee. Misschien heeft het ook niet geholpen dat ik aan het begin van de maand nog even wat gehamsterd heb. We hebben nu weer genoeg soepjes voor de hele winter en ook een heleboel potjes groenten, maar dat kostte toch ook geld.

Van mijn eigen geld kocht ik voor 18 euro aan postzegels (daar kan ik dan ook weer heel lang mee vooruit) en voor 29 euro kocht ik een vaste telefoon. We hadden er geen, maar ik wil er nu toch graag één, omdat de geluidskwaliteit bij mobiel bellen lager is en ik dus nu, als ik thuis ben, gewoon lekker kan kletsen met o.a. mijn ouders zonder om de vijf zinnen “wat zei je nou?” te moeten vragen. Omdat mijn vriend hier eigenlijk niet zo’n behoefte aan had, kocht ik de telefoon van mijn geld. Daarnaast waren er van mijn eigen geld nog wat uitgaven voor snoep en voor kaartjes om aan vrienden te sturen.

Kortom: de potjes zijn bijna leeg en de komende twee weken moesten we dus maar eens wat zuiniger aan doen.

Netflix is er!

Hoera, Netflix is er. Wij zijn meteen lid geworden (de eerste maand is gratis). Na de eerste maand kost het 8 euro per maand; en is het abonnement per maand op te zeggen, volgens de voorwaarden van Netflix. We hebben een Playstation 3 en die biedt, na een update, de optie Netflix automatisch aan. Je moet dan nog wel je aanmelden, maar er hoeft geen aparte soft- of hardware meer geïnstalleerd te worden. We hebben al enige afleveringen van series gekeken, waarbij we bij sommige series na een halve aflevering al elkaar aankeken en zeiden: “Nah, niets voor ons”.

Mijn eerste indruk van het aanbod is, dat er over het algemene goede films en series in zitten. Sommige zullen gewoonweg niet je smaak zijn, maar over het algemeen zullen er mensen zijn die die serie of film dan weer kunnen waarderen. Het aanbod is niet extreem uitgebreid. En er zijn ook heel oude films bij, dat zijn dan de gouwe ouwe… Je zou het kunnen vergelijken met toegang krijgen tot de dvd-collectie van een vriend van je. Je kijkt er eens doorheen en hee, hij heeft ook die ene die jij al eens gezien hebt en zo leuk vond en nog wel eens wil zien. Dan heeft hij ook die andere, waar je wel van gehoord had en die je misschien ook wel had willen zien maar nog niet gezien had. Mooi dat dat nu dan kan.

Voor ons is het mogelijk een goede vervanging van een duur kabelabonnement. Wij kijken niet erg veel tv, het lijkt me nu toe dat Netflix dan genoeg is voor als je je eens een keer op een regenachtige middag of avond verveelt.

Hier volgt een eerste indruk van het aanbod:

Als je opstart, krijg je een overzicht met plaatjes. Per rij gaat het om een bepaalde categorie films/series, en je kunt naar links en naar rechts bladeren om door de categorie heen te bladeren.

Amerikaanse tv: 54 series, onder andere Family guy, Dexter (ha, kan ik daar eindelijk eens een of twee afleveringen van kijken – mocht het leuk zijn, dan zijn er nu 72 afleveringen op netflix), Arrested Development (die zijn we nu aan het kijken), Modern Family, the Vampire Diaries (niet mijn ding), Prison Break, Gossip girl.

Bij Britse tv zijn er 32 series, onder andere Stephen Hawkings Universe, wat me wel interessant lijkt. Dan is er ook Doctor Who, waar ik heel veel over gehoord heb maar nog nooit naar gekeken heb. Tijd om dat eens te bekijken dus. Verder zijn onder andere nog The Office, Sherlock en Top Gear (35 afleveringen, da’s dus lang niet alles denk ik, maar goed) aanwezig.

Comedies (vind ik leuk, meestal): 75 stuks in totaal om uit te kiezen. Onder andere: Bruce Almighty, Sex and the City (de eerste film, dus),  Mrs. Doubtfire, Pretty Woman, Legally Blonde 2, Alle tijd (geen idee wat dat is), en ook een flink geregistreerde optredens van o.a. Hans Teeuwen, Jochem Myer en Herman Finkers.

Documentaires: 70 stuks in totaal, waaronder Food, inc (die ga ik zeker een keer kijken), een flink aantal over dieren (vind ik vaak wel leuk!), Walking with the Dinosaurs, TED talks, en oeh, Sicko.

Drama: Totaal 75 stuks, onder andere: Komt een vrouw bij de dokter, Shawshank redemption, The Kite Runner, Tirza, Rain man, Onder ons (ook weer geen idee wat dit is), Oorlogswinter, enzovoort.

Filmhuis-films, totaal 36 stuks. Veel daarvan ken ik er niet, Onder ons wordt weer genoemd (dus sommige films staan er meer dan een keer in), ik herken wel: Vicky Cristina Bravo en  Y tu mama tambien, de rest herken ik niet.

Horrorfilms: 36 stuks, maar ik kijk ze niet want dan ga ik eng dromen. Sint zit er bij, The Ring, Texas Chainsaw massacre, enz.

Er zijn 75 kinderfilms waar ik er zeker ook wel een paar van ga kijken. Antz bijvoorbeeld, en ook keizer Kuzco zag ik nog niet eerder. Honey, I shrunk the kids ; en Home Alone, ontbreken ook niet. Dan zijn er ook nog de categorieën “romantische films”, dit zijn er 54 maar er zit enige overlap met “comedies” in, Sci-fi, sportfilms (ach, niet mijn ding), en Thrillers.

Koopgedrag beïnvloeden

Ik dacht, als je psychologie gaat studeren, dan doe je dat omdat het gedrag van mensen en hun gevoelens je interesseren; en omdat je ze wil helpen een beter leven te hebben. Gisteren hoorde ik echter van een afstudeerrichting van de universitaire studie psychologie: “Economic and consumer psychology“. Dus economische psychologie en consumenten-psychologie.

Dan bestudeer je dus het koopgedrag van mensen, en probeer je dat te beïnvloeden. Waarschijnlijk kom je dan uiteindelijk bij een iets groter bedrijf in de commerciële wereld terecht, waar je gaat proberen om mensen de producten van jouw bedrijf aan te smeren.

Dus mensen, let op: als jij probeert om minder te kopen en verstandiger met je geld om te gaan, dan is je “tegenstander” dus geen dommerik, maar een hele groep met onder andere slimme universitair geschoolde psychologen die precies weten op welke knopjes ze bij klanten moet duwen om ze (toch) aan het kopen te krijgen.

Natuurlijk kun je als heel slimme consument je ook zelf verdiepen in dit vakgebied, zodat je zelf ook beter weet welke valkuilen men voor de consument (en dus ook voor jou) uitzet. Daarmee zul je ze vaker kunnen vermijden, en vaker keuzes maken die echt bij jou passen in plaats van die gemanipuleerd zijn door de verkopers…

Zo. Ga ik nu even naar de supermarkt 😉

Eindelijk bepaald administratief klusje gedaan…

Ik had al heel lang een klusje op mijn to do-lijstje staan, maar ik vreesde de uitkomst ervan, dus ik stelde het telkens uit. Ik had namelijk aan het einde van 2012 een ingreepje laten doen in het ziekenhuis, en de rekening daarvan was, bij mijn weten, niet gekomen.

In de eerste plaats zou dat kunnen liggen aan mijn vriend: dat die de rekening had gekregen en die ergens had opgeborgen waar ik ‘m (nog) niet gevonden had. Dus toen ik afgelopen weekend de administratie weer eens flink opruimde, keek ik daar ook naar. Gelukkig vond ik geen verdwaalde (en misschien onbetaalde!) rekeningen.

Dan zou het kunnen liggen aan het ziekenhuis. Ik begrijp dat de administratie van ziekenhuizen soms langzaam werkt, en dat je dus soms pas na maanden de rekening krijgt. En tenslotte zou het kunnen liggen aan de zorgverzekeraar, dat die nog geen actie ondernomen had.

Gisteren belde ik dus eerst maar eens de zorgverzekeraar (als het nodig was, zou ik daarna wel het ziekenhuis bellen). Maar gelukkig: we kwamen er meteen al uit: de rekening was wel gearriveerd, maar omdat ik tegen die tijd mijn eigen risico van 2012 al gebruikt had, was de rekening gewoon betaald door de zorgverzekeraar en had ik er geen “kostenoverzicht” van gekregen.

Pfoeh! Deze klus was zo eng omdat ik bang was dat er mij nog een heftige rekening over 2012 stond te wachten. Daar had ik geen zin in. Fijn dus om te horen dat alles goed is.

In 2013 heb ik tot nu toe pas 9,51 euro van mijn eigen risico gebruikt, zag ik toen ik alle administratie ordende. Dat gaat (nog) goed. Effe afkloppen, want je weet maar nooit natuurlijk.

Kaartje gestuurd naar de VS: 3,50 euro… Een koopje!

Vandaag viert een vriendin van mij haar zevende huwelijksverjaardag. Omdat ik getuige was bij hun huwelijk, voelt die dag nog wel een beetje speciaal. Een jaar of vier geleden zijn zij en haar man verhuisd naar Amerika. Maar, superhandig, tegenwoordig kun je op internet vanuit Nederland iets bestellen en het dan in de VS laten bezorgen tegen lokale bezorgkosten. Dus ik heb, inderdaad, online een kaartje samengesteld en dit laten versturen. Vrijdagavond besteld, en als het goed is komt het vandaag aan. Voor slechts 3,50 euro krijgen ze een leuke kaart met een persoonlijke tekst van mij.

Daarnaast kan ik me nog de tijd herinneren dat je heel veel geld kwijt was om naar het buitenland te bellen. Ik heb een keertje een paar maanden in Engeland gewoond; en voor bellen naar Nederland moest je wel een paar eurootjes opzij leggen per niet-zo-lang-telefoontje. Dus dat deed ik alleen als het echt nodig was. Sterker nog, ik weet nog dat mijn opa en oma hun zoon (mijn oom) die in de VS woonde één keer per jaar belden, met zijn verjaardag. Dat was zo’n dertig jaar geleden; en wij kleinkinderen mochten dan ook even “hallo” zeggen, maar niet te lang want dat was te duur. Verder had je toen ook nog van dat luchtpostpapier… Heel heel licht papier zodat je maar zoveel mogelijk velletjes kon beschrijven voor zo weinig mogelijk geld.

Als je dat met nu vergelijkt… De computer aan, en skypen maar. Krijg je niet alleen geluid, maar ook nog beeld. En omdat het gratis is, mag dat beeld of geluid van mij best af en toe haperen. Maar meestal doet het het goed. En e-mail heeft allang de luchtpost vervangen, natuurlijk.

Nu nog kunnen heen- en weerstralen zoals in Star Trek, en de toekomst is gearriveerd 🙂

Vieze mannetjes

Hè, gadver, zit ik net op de fiets naar m’n werk; komt op het tweebaans fietspad een mannetje (zestig plus denk ik) me tegemoet gereden en geeft me een luchtzoen als hij bijna bij me is. Bleeeeegh! Die had ik nou net NIET nodig, meneer. En voordat ik mijn mening over hem en zijn actie kon uiten, was-ie natuurlijk allang doorgefietst. Mannen, jong en oud: hou alstublieft je mening over mijn borsten, billen of andere lichaamsonderdelen gewoon voor je. Dank. Ik ga toch ook niet luchtzoenen uitdelen aan leuke voorbijfietsende zakenmannen, hardwerkende kabelleggers of snorrende pizzakoeriers?

Hebben jullie last van de advertenties?

Als ik mijn pagina’s bekijk, zie ik nooit reclame. Behalve de advertentie voor Kiva, maar die heb ik er zelf op geplaatst. Ik vind Kiva een goed doel dat ik durf aan te bevelen en ik verdien niets als je die advertentie ziet of er op klikt. Die hou ik graag, en ik vind hem redelijk onschuldig.

Maar onderdeel van deze gratis blog is dat bezoekers eventueel reclames aangeboden krijgen op de pagina. Tekstadvertenties zijn het, begrijp ik.

Ik zit al een tijdje na te denken over het zelf “hosten” van deze pagina. Voordelen zouden zijn dat het adres eenvoudiger kan worden en dat de reclames er af kunnen. Nadeel is trouwens dat het even wat werk is, en dat het mij dan geld kost (je moet dan zelf een webadres kopen/huren plus webhosting betalen – kost een paar tientjes per jaar).

Nu biedt wordpress ook de optie om de reclames “af te kopen”: voor dertig dollar per jaar beloven ze dat ze nergens meer reclames plaatsen. Dat zou een eenvoudige manier zijn om mensen niet meer met reclames “voor het hoofd te stoten” of ze er mee te ergeren.

Wat vinden jullie? Hebben jullie er last van? Zijn ze ergerlijk of toch heel indringend of irritant?

 

Toevoeging: Het lijkt mee te vallen. Dan zal ik mezelf die 30 dollar per jaar maar besparen…