Ik heb heel gemakkelijk haar. Lekker dik, een volle bos. En vanzelf ook een klein beetje volume. Lucky me! De laatste jaren heb ik ook een kapsel gevonden wat mij staat, al zeg ik het zelf. Een pony, daarvandaan een beetje een schuin lopende lijn naar de oren toe, en dan achter het haar tot van in de nek (na een knipbeurt) tot op de schouders (vlak voor de volgende knipbeurt).
Die pony is wel nodig, want die hoort bij mijn gezicht. Zonder pony heb ik een raar hoog kaal voorhoofd. Dat was vroeger trouwens helemaal in, maar goed…
Schilderij door Rogier van der Weyden, ca. 1460
Alleen jammer dat zo’n pony natuurlijk net zo snel groeit als de rest van je haar; dus op een gegeven moment gaat die erg hangen en in mijn ogen prikken of waaien, terwijl dan de rest van mijn kapsel nog wel een tijdje mee kan. Sinds een jaartje of wat heb ik geleerd hoe ik ‘m zelf bij kan knippen.
Ik doe het zelf zo: ik pak een kam en een goede schaar. Ik kijk in de spiegel en kam eerst mijn pony netjes naar voren. Dan pak ik alle haren van de pony bij elkaar en begin die haarstreng rond te draaien. Als het haar in elkaar gedraaid is, valt het niet zo op als je toch van links naar rechts een beetje scheef mocht knippen, want dan zullen de iets langere en de iets kortere haren allemaal door je hele pony heen zitten. Dan beslis ik hoeveel ik er af wil, en knip het af. Het valt in de wasbak, waar ik het er weer uitvis met wat wc-papier en dan in de prullenbak gooi. Klaar.
Niet geschikt voor als je een heel strakke pony wil; maar wel geschikt voor mijn soepel vallende en vanzelf iets opkrullende pony waarbij precieze lengte niet goed te zien is. Je zou ook op youtube kunnen kijken, zoek op “cut your fringe” of “cut your hair”.
En zo heb ik dan weer een kappersbezoek met minimaal een paar weken uitgesteld.
Spaarolifantje 