Weer rente op een deposito uitgekeerd

Maandag kreeg ik nog weer een paar euro rente op een deposito. Dit is de laatste uitkering voor dit jaar, de volgende is pas weer in mei 2014. Ik heb er, toen ik met dit deposito begon, voor gekozen om de rente te laten bijstorten op de deposito-rekening. Hierdoor krijgt ook de rente weer hetzelfde rentepercentage als het originele bedrag. Aangezien de rentes op spaarrekeningen en op deposito’s alleen maar gedaald zijn in de afgelopen jaren, ben ik daar nu wel blij mee.

Voorlopig ga ik geen nieuw deposito meer starten, aangezien ik nog steeds probeer om meer geld op mijn spaarrekening te laten staan voor onvoorziene uitgaven. Mogelijk gaan we in het komende jaar gezamenlijk een huis kopen, en zal ik dan de deposito’s die ik heb openbreken om een deel van de aankoop van het huis te financieren. Maar dat is nog niet zeker.

Het was wel leuk om mijn spaartegoed weer met een paar tientjes rente te zien groeien!

Advertentie

Uitgaven bijhouden geeft je een reëel beeld

Grappig. De afgelopen dagen heb ik meer geld uitgegeven dan ik van plan was. Er kwamen rekeningen binnen, op het werk werd weer een bijdrage in de cadeaupot verwacht van mij, en zo voort. Na al deze uitgaven voelde ik dat ik mega-veel uitgegeven had en dat ik reddeloos verloren was qua budget deze maand. Er kwam zelfs een beetje fatalisme over me: “Ach, als ik dan toch al zoveel uitgegeven heb, laat ik dan ook maar naar de kapper gaan deze maand, al was ik dat eigenlijk pas volgende maand van plan. Het maakt toch niet meer uit hoeveel geld ik deze maand uitgegeven heb”.

Maar toen keek ik even naar mijn totale uitgaven deze maand, die ik netjes bijgehouden heb (met mijn smartphone app). Tot nu toe 1288 euro aan uitgaven. Daar komt naar verwachting nog zo’n 500 euro bij aan geplande en normale kosten (onderdak, reiskosten, jaarabonnement bieb betalen). Uiteindelijk zal ik deze maand dus inderdaad wel meer uitgeven dan gepland of gehoopt, maar ook weer niet zoveel dat het belachelijk is.

En dus klopte mijn gevoel niet met de werkelijkheid, en ben ik weer gemotiveerder geraakt om ook de rest van deze maand oktober op mijn centen te blijven letten.

Vroeger werkte dit vaak ook andersom, dan dacht ik “Ik heb nog helemaal niet zoveel uitgegeven deze maand, ik mag mezelf best trakteren op iets extra’s”, en dan bleek achteraf dat ik veel en veel teveel uitgegeven had. Ook dan helpt het echt bijhouden van je uitgaven, zodat je jezelf niet voor de gek houdt.

Vandaar de titel van dit stukje: het bijhouden van je uitgaven zorgt voor een reëel beeld van hoe je er voor staat. Als je dat niet doet, kun je je situatie zowel te somber inzien, als juist te rooskleurig. Weten hoe je er echt voorstaat, kan je helpen om betere keuzes te maken.

In het holst van de nacht overboekingen gedaan

Slaap-gireren? Nacht-regelen? Kleine-uurtjes-administratie?

Vannacht kon ik even niet slapen. Er waren van het weekend allerlei financiële zaken langsgekomen waar ik nog niets aan gedaan had. Van de zorgverzekeraar kwam eindelijk de rekening binnen voor het verwijderen van het bultje op mijn voet, ergens in de vroege lente. Ka-ching, daar ging de rest van het eigen risico van dit jaar. Maar die rekening moest dus nog betaald. Ook moest er van de gezamenlijke rekening geld gestort worden naar mijn vriend, die een weekendje weg voorgeschoten had. En had de creditcard-maatschappij net gemeld dat de maandelijkse rekening er weer was.

Dus daar zat ik om drie uur vannacht, geld over te boeken van her naar der. Daarna was het allemaal weer geregeld, en kon ik weer rustig gaan slapen.

Wel lekker trouwens ook, dat ik elke maand wat geld opzij zet voor de ziektekosten. Nu kon ik de betaling van die rekening afboeken van de speciale ziektekosten-spaarrekening. Dat deed toch net wat minder zeer dan wanneer het van de betaalrekening had gemoeten. Al is het hetzelfde geld natuurlijk.

Zinnig werk

Helder momentje tijdens het lezen van een boek over geldzaken (waarover later misschien meer). Ik kan er niet goed tegen om werk te doen, waarvan ik niet geloof, dat het zinnig werk is. Het salaris compenseert dan niet  mijn gevoelens van nutteloosheid en zinloosheid.

En “zinnig” kan dan trouwens ook wel vrij breed zijn. Ik denk dat stratenmaken zinnig is. En secretaresse zijn. En bloemen telen of verkopen. En voor de maaltijden zorgen in een bejaardentehuis. En mensen aan het lachen maken als stand-up comedian.

Niet zinnig is bijvoorbeeld gebakken lucht verkopen. Of de zevende zijn die een tekst moet nakijken en corrigeren. Of iets doen alleen maar omdat er dan weer een vinkje op een checklist gezet kan worden.

Waar ik dan natuurlijk ook erg kwetsbaar in ben, is dat ik misschien iets ga doen waarvan ik eerst geloof dat het nuttig en zinnig is; en dat ik daar dan later anders over ga denken. Dan zou ik voor mijn gevoel jaren van mijn tijd hebben weggegooid, en daar zou ik behoorlijk ongelukkig over kunnen zijn.

Aan de andere kant kan deze wetenschap me ook goed helpen om mijn eventuele zoektocht naar een volgende baan (over een jaar of zo?) te sturen. Banen waarvan ik persoonlijk het nut niet in zie, vallen af. 

Amerikaanse politiek entertainment voorbij

De Amerikaanse overheid was de afgelopen twee, drie weken gesloten. Het geld was op. En de twee grote politieke partijen konden het maar niet eens worden over een nieuwe begroting. En over of ze misschien toch nog niet maar wat meer geld gingen lenen (of de “debt ceiling” misschien omhoog zou moeten).

Ambtenaren zaten met verplicht verlof thuis (en kregen hun salaris niet uitbetaald, hoewel dat waarschijnlijk wel ingehaald gaat worden nu). De nationale parken waren gesloten, ook voor toeristen. Veel websites van de overheid waren “dicht” – de inhoud tijdelijk niet zichtbaar. Wetenschappelijke instituten die door de overheid gefinancierd worden, konden hun werk niet doen.

Het schijnt dat er gisteravond, na ruim drie weken politiek “vuurwerk” dus, en vooral na veel elkaar beschuldigen van het veroorzaken van de impasse, een akkoord is gesloten en ook aangenomen is. Vandaag kunnen de ambtenaren waarschijnlijk alweer aan het werk.

Hoe lang is het nieuwe akkoord houdbaar? Drie maanden.

Drie maanden.

Over drie maanden is het geld alweer op, de “nieuwe” maximale schuldenlast (debt ceiling) alweer bereikt. En dan begint het gedoe daar dus alweer. Zet de popcorn maar alvast klaar. Hoewel, ik geloof dat ik het nu al zat ben.

Ik geloof dat de Amerikaanse overheid stuk is.

Wat koop je voor mensen die alles al hebben?

Mijn vriend is binnenkort jarig. En ik heb geen idee wat ik voor hem kan kopen. Als hij iets hebben wil, dan koopt hij het gewoon. Zo heeft hij recent een nieuwe computer gekocht en is nu weer helemaal “bij” wat dat betreft. Ook het nieuwste coole computerspelletje is gewoon al gekocht.

Mijn zus heeft nu twee dochtertjes, en in hun woonkamer staan twee grote kratten met allemaal speelgoed en knuffels. Daarnaast hebben ze ook al drie planken in de boekenkast gevuld met voorleesboeken en is er buiten een zandbak en een trampoline, en binnen is er ook nog een speelkeukentje. Mogelijk dat de kinderen over een jaar of twee een specifieke voorkeur krijgen voor een bepaald soort speelgoed en dat je dan ze er wel heel blij mee maakt, maar op dit moment speelt de oudste net zo lief met de lege en schoongespoelde vitaminepotjes van oma, en is de jongste ongeveer twee weken oud en dus volledig tevreden met een bed en een schone luier. Ook het zoontje van mijn broer is goed voorzien van speel- en leerproducten. Het voelt dus een beetje als “water naar de zee dragen” om bij hen nog aan te komen met nog een speelgoedje!

Aan de ene kant maakt dat dus het kopen van cadeaus wel een lastige zaak. Aan de andere kant is het misschien ook wel bevrijdend dat er dus echt geen dure cadeaus hoeven te komen. Iets kleins leuks is al prima. Zelfgemaakt is ook prima. Misschien kan ik bij mijn zus en bij mijn broer zelfs het beste aankomen met “ik pas wel een keertje op” als cadeautje, omdat ze allemaal krapper in de tijd zitten, dan in het geld.

 

Wat is het me waard?

Ik herlees weer eens “Je geld of je leven”, het boek van Hanneke van Veen en Rob van Eeden over je financiën en over financieel onafhankelijk worden. Zij geven in dat boek ook de opdracht om te kijken hoeveel uren je moet werken om de dingen te kopen die je momenteel koopt. En om er over na te denken, of dat niet anders kan…

Mijn salaris is ongeveer 20 euro per uur. Om dit uit te rekenen heb ik van mijn uiteindelijke nettosalaris de reiskosten afgetrokken, en heb ik de uren geteld die ik werkelijk werk, niet de uren die ik officieel zou werken. Dankzij mijn programmaatje op mijn telefoon waarmee ik mijn uitgaven bijhoud, kon ik ook heel snel kijken wat mijn gemiddelde uitgaven zijn per maand. Wat ik uiteindelijk dan gedaan heb, is zo’n kostenpost delen door 20 euro om te kijken hoeveel uur ik er dan voor heb moeten werken. Voor de afgelopen 6 maanden was dat:

• woning en woonverzekeringen 23 uur per maand
• eten en huishouden 16,5 uur
• goede doelen 7,5 uur
• vervoer 2 uur
• ziektekostenverzekering en ziektekosten 5 uur
• bankzaken en levensverzekeringen 2 uur
• communicatie (telefoon en internet) 2 uur
• kleding 1,5 uur
• vrije tijd 18 uur
• toekomstige studie nichtjes en neefje 3 uur
• cadeaus 6 uur

Ik moet zeggen dat ik over de meeste posten wel tevreden ben. Eten en huishouden zou misschien met wat meer aandacht wat minder kunnen. Omdat ik de reiskosten voor mijn werk vergoed krijg, heb ik hier een schatting gemaakt van hoeveel ik dan nog zelf betaal, en dit is dan ook voor reizen met het openbaar vervoer in mijn vrije tijd, bijvoorbeeld naar mijn familie. Uitgaven voor mijn vrije tijd waren €360 per maand – heel veel, maar hier zit een nieuwe laptop in die hopelijk weer vele jaren meegaat, en de jaarlijkse vakantie. Maar goed, het ene jaar vervang je je laptop, het volgende jaar is er misschien weer een andere dure “eenmalige” uitgave. Cadeaus zijn ook erg duur geweest, maar hier zat een heel duur cadeau voor mijn ouders bij, iets wat in ieder geval de komende vijf jaar niet meer voorkomt.

18 uur van mijn werktijd per maand besteden aan uitgaven voor mijn vrije tijd is natuurlijk vrij belachelijk. Dus ik geloof dat ik vooral aandacht moet besteden aan, en na moet blijven denken over, die uitgaven. Als een vakantie van twee weken bijvoorbeeld 1000 euro zou kosten, dan is dat 50 uur werken, ofwel je werkt meer dan een hele werkweek om twee weken per jaar “er eens helemaal tussenuit te zijn” en bij te komen van al het gewerk. En ook cadeaus moeten minder kunnen. Eten en huishouden uiteindelijk ook, maar dat is een gedeelde uitgave met mijn vriend dus daar heb ik geen 100% controle over.

Rondje woonverleiding gedaan

Zoooo…. We zijn net terug uit de Zweedse Woonwinkel en ik ben redelijk trots op ons. We namen mee: een staande lamp (daarvoor gingen we), vier halogeen lampjes (voor in de staande lamp) en drie diepvriesbakjes (om maaltijdjes in in te vriezen). De lamp was trouwens misschien wel iets duurder dan wat we eerst in gedachten hadden, maar het is wel een hele mooie lamp. We moeten hem natuurlijk nog wel even zelf in elkaar zetten…

En we legden terug: die coole grote olifantenknuffel, setjes bestek, een grappig whiteboard en ehm… nog minstens vijf andere dingen die ik inmiddels alweer vergeten ben… Dus heel goed dat we ze terug gelegd hebben, want blijkbaar hadden we ze niet echt nodig.

Ik hoorde mijn vriend ergens halverwege het doolhof de winkel mompelen “Consumeren, consumeren, consumeren” en moest daar wel om glimlachen. Ik ben het natuurlijk met hem eens!

De papierwinkel van mijn schoonouders

Ik las net op internetforum reddit (ga er niet naartoe, het zal je uren van je leven kosten) een verhaal van een jongedame in de Verenigde Staten die verwachtte dat ze binnenkort haar moeder zou moeten gaan onderhouden. Die moeder had haar na de scheiding in haar eentje opgevoed, had altijd baantjes op minimum loon niveau gehad (en dat is in de VS erg weinig), en had nooit geld gespaard voor haar pensioen (in de VS ben je vrij om niet te sparen voor je pensioen, als je daar geen zin in hebt of geen geld voor hebt). Hoewel er ook in de VS wel een soort minimum-ondersteuning is voor ouderen, zal de dochter waarschijnlijk haar moeder financieel bij moeten gaan staan wanneer die te oud en krakkemikkig wordt om zelf genoeg geld te verdienen.

Auw.

Zijn wij even boffers, hier in Nederland.

Toch deed het me wel denken aan een “klus” die nog op ons programma staat… Namelijk eens met mijn schoonouders praten over hun financiële situatie. Op dit moment doet schoonvader namelijk de financiën in dat huishouden, en weet schoonmoeder van niets. Voor zover wij kunnen zien doet schoonvader het goed, en zijn er geen schulden of achterstallige betalingen. Maar stel dat schoonvader eerder het hoekje om gaat, of om een andere reden niet meer voor hun financiën kan zorgen, dan zou er toch iemand moeten zijn die er een beetje wegwijs in weet.

Ik praatte er net met mijn vriend over en “zijn hoofd staat er niet naar”. Kortom… Dat wordt voorlopig nog niets, want ik vind natuurlijk dat hij degene is die daarover met zijn vader moet praten, niet ik. Toch heb ik het dan nu maar weer even in de week gezet, en wie weet komt er een dag waarop pa en zoon samen over de financiën gaan praten. Zo niet, dan zullen we, mocht schoonvader eerder gaan dan schoonmoeder, een hoop werk moeten verzetten om te begrijpen hoe het met de financiën zit.

En mijn eigen ouders? Over hen maak ik me veel minder zorgen. Mijn vader en moeder zijn allebei op de hoogte van hun financiële situatie. Mocht er daar eentje wegvallen, dan weet de ander samen met de accountant die ze al jaren hebben genoeg om het zaakje draaiend te houden zonder al teveel problemen. Ook zit alles netjes in mappen opgeborgen, zodat we eventueel zelfs nog gemakkelijk dingen op zouden kunnen zoeken. Natuurlijk kan zoiets in de toekomst wel veranderen, maar op dit moment zijn die twee gewoon goed bezig.

Niets gewonnen in de loterij – goh…

Ik had trouwens niets gewonnen in de loterij van 1 oktober. Nou ja, 2,50 euro. Dus op een lot van 7,50 euro betekent dat dat ik uiteindelijk vijf euro’s kwijt ben. Nou ja, ik heb er wel wat lol van gehad!

Dat was het weer met loterijen, nou heb ik er weer een tijdje genoeg van gehad. Stel dat de postcodeloterij in ons arbeidersbuurtje valt, dan gun ik het de buren van harte en dan hoop ik dat de nieuwe buren net zulke leuke mensen zijn als de huidige. (Ik neem aan dat de huidige buren bij dat soort winst toch wel zouden gaan verhuizen).

Het was leuk om even te dromen… Misschien volgend jaar herfst weer (waarschijnlijk heeft het wel met zo’n herfststemming te maken, zo van: bah, rotweer, als ik rijk was dan hoefde ik er nu niet op de fiets doorheen).