Op een Engelse blog die ik regelmatig volg vandaag een post waar ik het helemaal niet mee eens was (ik ga er niet eens naar linken, zo slecht vond ik ‘m). De mevrouw schreef dat een vriendin van haar vijf jaar een riante alimentatie krijgt (van haar ex-man die multimiljonair is) die daarna zal stoppen. En dat ze vermoedde dat die vriendin het geld van de alimentatie gewoon uit zal geven, “want wie is er nu in staat om minder uit te geven, als het niet hoeft?”.
Nou… Normale mensen. Zoals ik. Zoals veel lezers van mijn blog. Wij zijn prima in staat om minder geld uit te geven dan dat er binnenkomt. Gewoon, omdat we zo slim zijn om te bedenken dat er een toekomst op ons wacht. Als wij vijf jaar lang elk jaar een riante toelage kregen, dan zouden we beseffen dat die vijf jaar op een dag om zouden zijn. En dan zouden we een deel ervan sparen.
Nou is het natuurlijk wel zo dat die mevrouw in ieder geval sinds haar huwelijk met haar nu ex-man, rijk is geweest. Het geld stroomde vast “vanzelf” binnen bij haar. Het kan zijn dat je dan misschien iets minder waarde hecht aan geld, en dat je minder grip op je geld hebt. Ach ja. Laten we die mevrouw maar het beste gunnen… Wie weet leert ze wel wat nieuwe vaardigheden.
En laten we zelf gewoon doorgaan met onze goede gewoonte om te sparen…
Spaarolifantje 
Dan ben ik eens benieuwd wat ze over 5 jaar doet. Of ze heeft een nieuwe multi miljonair gevonden, kan natuurlijk ook. Ik moest er niet aan denken om ons hele maandelijkse inkomen op te maken. Dat komt gewoon nooit voor.
Het lijkt mij inderdaad een vreemde redenering, ik geef gewoon niet meer uit dan nodig 🙂