De “sunk cost fallacy” betekent dat je een foute beslissing maakt over iets, omdat je in het verleden gemaakte kosten (of “kosten”) mee laat wegen in je beslissing. Een voorbeeld zou zijn: Je hebt een boek gekocht, maar vindt het helemaal niet leuk nu je het eenmaal aan het lezen bent. Omdat je er nu eenmaal al geld aan uitgegeven hebt, worstel je je toch nog maar door de saaie resterende pagina’s heen. Of: je hebt een nieuw recept gevolgd en hiervoor een tochtje naar de supermarkt gemaakt en een uur in de keuken gestaan. Na de eerste happen moet je constateren dat het verschrikkelijk smerig smaakt. Toch eet je het op, want je hebt er al zoveel geld en tijd in geïnvesteerd… Of: je hebt een uur in de file gestaan met je auto om naar een pretpark te gaan. Eenmaal bij het pretpark blijkt dat iedereen er heen wilde en dat het er verschrikkelijk druk is (aha, vandaar die file). Je koopt toch maar kaartjes, ook al weet je dat je ook in het pretpark weer uren in rijen zult staan, want je bent er helemaal naartoe gereden. Of: je hebt een kaartje gekocht voor een toneelstuk. Het is verschrikkelijk saai. Tijdens de pauze zou je er tussenuit kunnen knijpen en thuis lekker Pauw en Witteman kunnen gaan kijken. Toch doe je het niet, want je hebt nu eenmaal dat kaartje al betaald.
In al deze voorbeelden offer je nog een keer iets op (geld, of tijd, of je smaakpapillen en eetplezier), enkel en alleen omdat je in het verleden al iets (geld, tijd) geïnvesteerd had.
Ik heb op dit moment ook zo’n soort situatie aan de hand. Tenminste, ik denk dat het zoiets is. Om mij heen zegt iedereen tegen mij: “Het zou toch zonde zijn om deze scriptie nu niet af te maken, je hebt er al zoveel tijd aan besteed!”. Maar intussen begin ik te denken dat ik geen enkele reden meer heb om nog maanden vrije tijd aan het afronden van deze scriptie te besteden. Redenen zoals “bevordert de carrière” of “maakt mijn ouders trots” zijn weggevallen of zijn niet motiverend genoeg. De enige reden die ik nog kan bedenken zou zijn “omdat ik er in het verleden al zoveel tijd en moeite in gestoken heb”. En volgens mij is die tijd een “sunk cost” die ik niet meer terug kan krijgen, of ik het nou wel of niet afmaak. Maar het is moeilijk voor me om dit helder te zien. De beslissing laat dus nog even op zich wachten…
Spaarolifantje 
Onze oudste zat op de HU. In haar vierde jaar moest ze nog iets inhalen van de 2de en de derde. Door allerlei communicatie fouten (vooral bij de HU), ging dat mis met de herkansingen. Daardoor mocht ze niet aan haar afstudeerfase beginnen. Ze is uiteindelijk 3 jaar bezig geweest met haar vierde jaar en inhalen. Er was niemand om haar te begeleiden. Als ze kwam kon ze geen tentamen doen, en als ze haar mailden dat ze niet hoefde te komen omdat haar tentamen er niet bij zat kreeg ze twee dagen later bericht dat ze een tentamen en herkansing had gemist. Vervolgens hoorde ze dat sommige vakken helemaal zouden vervallen en ze een heel nieuw vak bestaande uit drie delen moest doen. Ze werd er haast overspannen en ziek van! Ze heeft dit jaar een aantal weken genomen om te beslissen, ga ik er nog een jaar voor, of stop ik. Ze heeft uiteindelijk gezegd: stop! Ondanks het feit dat ze nog maar 1 vak en 1 hertentamen moest doen. Haar gezondheid ging er onder lijden. Ik ben trots dat ze deze moeilijke beslissing heeft genomen. Je kunt altijd wel doorgaan en doorgaan omdat “men” vindt dat het moet, omdat het zonde is, omdat er al zoveel tijd in zit. Maar ze heeft geluisterd naar haar eigen lichaam en naar zichzelf. Daar ben ik het meest trots op.
Een moeilijke beslissing, inderdaad. Ik hoop dat ze nu en later tevreden kan zijn met deze beslissing.
Wat frustrerend voor je dochter Pecunia.
Goed van haar dat ze voor zichzelf gekozen heeft 🙂
Mijn dochter heeft zoiets meegemaakt bij de lerarenopleiding engels in Tilburg.Ze heeft de opleiding uiteindelijk wel afgemaakt maar heeft daarna een jaar thuisgezeten met een burn-out. Het is schandalig zoals sommige opleidingen met hun leerlingen omgaan mede door het slecht op orde hebben van hun eigen zaakjes. Groet Els
Wat is wijsheid?
Lastig hoor om hier een beslissing over te nemen…
Als je zelf achter je besluit staat, is het goed lijkt me.
Is dit niet iets waar elke scriptieschrijver tegenaan loopt? Gooi jezelf er nog even twee weken bovenop en je hebt ‘m af. Titel binnen, nooit meer aan denken.
Ik vind dat je het begrip ‘Sunk cost fallacy’ hier verkeerd gebruikt. SCF is een begrip waarbij wordt aangeduidt dat, zoals bij bijvoorbeeld de Noord-Zuid lijn, de investeringen doorgaan om het project af te ronden omdat ‘er al zoveel is betaald en het zonde is om het nu te stoppen’. SCF is m.i. een financieel begrip (reeds geïnvesteerd geld, niet zozeer tijd).
Een scriptie hiermee vergeklijken gaat m.i. niet op. Een scriptie kost inderdaad tijd en energie, maar het traject wordt niet ‘duurder’. M.i. gaat het bij het schrijven van een scriptie (been there, done that) ook niet om het college geld wat erin is gestoken, of de tijd die al gespendeerd is. Het gaat om het uiteindelijke doel, namelijk een diploma en evt titel. De meerwaarde die hiermee verkregen kan worden overtreft m.i. de bestede tijd. Dit wordt meer dan voldoende terugverdient in een hoger salaris, meer carriere mogelijkheden etc.
Als dit niet is waarvoor je het doet, dan kan ik me voorstellen dat je erover denkt ermee te stoppen. Een scriptie is een tijdrovend en veelal saaie klus. Maar de voldoening van het afronden ervan en uiteindelijk met die welverdiende diploma in je zak zorgt ervoor dat je de zware tijd snel vergeet.
Al eens gedacht aan scriptie hulp? Of een strakke planning maken, tijd inruimen om eraan te zitten en deadlines voor jezelf te stellen? Dan heb je namelijk een punt aan die horizon waarop je kan zien wanneer het af is. Dat moet toch motiveren?
Succes met je keuze..
Door het afronden krijg ik geen hoger salaris of een betere carrière. Ik ben namelijk een andere kant op gegaan met mijn carrière en daarbij heb ik dit diploma dus niet meer nodig. Ik zie dus eigenlijk geen reden meer om nog wel door te gaan, behalve dan dus dat ik er al zoveel tijd in gestoken heb in het verleden. Ik vind het dus toch een soort sunk costs, of dan misschien sunk time investment?
Hangt het ook niet af van een eventuele kwijtschelding van je prestatiebeurs/studiefinanciering? Als ik mijn scriptie niet afmaak betekent dat dat ik 2 jaren aan stufi + OV-recht moet terugbetalen, dus een paar weken extra werk levert mij een verlaging van schuld van circa 6000 euro op. Dat is de moeite. Misschien goed om mee te nemen 🙂
Het gaat hier niet om een masterscriptie, maar een PhD. Ik snap je dilemma, zit er namelijk zelf ook mee. Wat het nog wat lastiger maakt, is dat ik mijn promotie heb gedaan bij twee universiteiten, en de profs het vaak niet eens worden met elkaar. Daarom gaat er ook altijd zooo veel tijd overheen voordat ik feedback krijg. Echt frustrerend. Werk daar nu al niet meer, maar wil eigenlijk toch wel erg graag mijn verdediging nog doen. Lastig, lastig…
Och jeetje, en jij zit dan eigenlijk dus tussen twee profs die toch met elkaar concurreren, ook al moeten ze dan eigenlijk even samenwerken voor jou…!
Als je niet afstudeert, krijgt je universiteit ook geen (of maar weinig) geld voor je van de overheid. Voor je universiteit is het wel degelijk van belang dat je afstudeert. Heb je al eens gepraat met je scriptiebegeleider of het secretariaat van je faculteit?