Het lijkt er wel op alsof mijn vriend elke paar maanden een aanbod krijgt om in den vreemden te gaan werken. Ook nu is het weer eens zover, en loopt er een sollicitatieprocedure uren en uren hier vandaan. Als dat wat wordt, dan ga ik natuurlijk mee.
Ik heb wel zin in het avontuur van “ergens anders wonen”. Had ik als kind al heimwee als ik bij oma logeerde (15 minuten per auto van mijn ouders vandaan), tijdens mijn studie leerde ik om elders ook mijn plekje te vinden en vrienden te maken. Ik studeerde ook nog een half jaartje in Engeland en vond het fantastisch: een nieuwe cultuur, nieuwe mensen, nieuwe gebouwen om te bekijken, nieuwe landschappen… Ik hou niet van verre reizen voor een weekje of twee (hollen, vliegen, rennen, muggen en diarree), maar ik hou wel van nieuwe gebieden verkennen door er neer te strijken en de boel eens langzaam in me op te nemen.
En natuurlijk ga ik mee. Als hij een fantastische nieuwe baan kan krijgen, een uitdaging die ook nog eens goed is voor zijn CV, dan moet hij als het enigszins kan die kans aangrijpen. Maar dan wil ik hem niet missen, dus dan ga ik wel mee.
Tegelijkertijd zou dat wel betekenen dat ik afscheid moet nemen van mijn baan. Die kan niet mee. Dat is natuurlijk erg jammer: wat ik opgebouwd heb in mijn baan (aan bekendheid bij mijn collega’s en aan “krediet”) zou ik dan achter moeten laten. En wat ik er voor terugkrijg, is nog onbekend. Tegelijkertijd is dat natuurlijk ook een onderdeel van “het avontuur aangaan”: dat je soms spannende dingen doet. En dan kun je negatief gaan zitten doen en denken dat je over een half jaar nog steeds geen baan zult hebben en dat je je tegen die tijd door de dagen heen sleept terwijl de muren op je afkomen, of je kunt natuurlijk aannemen dat je ook nu wel weer op je pootjes terecht zult komen, net als de vorige keren dat je een sprong waagde.
Financieel… Ben ik niet zo heel bang. Die baan van mijn vriend zou goed verdienen, en hij zou dan maar tijdelijk voor mijn kost en inwoning moeten zorgen (totdat ik een baan heb). Leuke extraatjes kunnen gewoon uit mijn eigen mooie buffer.
Het is allemaal nog weer erg pril; en de vorige keer ging het uiteindelijk toch niet door. Maar wie weet, deze keer wel. En stiekem vind ik dat idee wel leuk. Dat het leven niet vastligt, dat er nog vanalles kan veranderen…
Spaarolifantje 
Spannend.
Klinkt inderdaad spannend. 🙂 Zou je altijd met je vriend meegaan, naar elk willekeurig land zeg maar, of heb je ook je voorkeuren voor een land?
Ik zou binnen Europa en naar Noord-Amerika wel mee willen. Naar Arabische landen en Afrika zou ik niet meegaan, maar hij zou daar zelf waarschijnlijk ook niet heen willen.
Super, een ervaring in het buitenland!
Maar door schade en schande wijs geworden wil ik je wel aanraden om je echt te orienteren op je kansen op werk in dat nieuwe land. Daar verkijk je je soms op. Zo heb ik zelf 6 jaar in India gewoond en alleen wat freelance werk kunnen doen (ik ben ontwerper), en 2 jaar in Brazilie waar ik niet heb kunnen werken omdat de regels gewoon te gecompliceerd zijn. Vrijwilligerswerk is ook niet altijd zo makkelijk als je denkt. In India bv ontsloegen ze lokale medewerkers (die hun baan echt nodig hadden) om er vrijwillige expats voor in de plaats te zetten. Ook niet helemaal jofel. Ik kom nu na 8 jaar niet/nauwelijks gewerkt te hebben terug….je kunt je voorstellen dat er een hele rij mensen met banen in de aanbieding klaarstonden op Schiphol 😉
Ik heb ook onderschat wat financiele afhankelijkheid met je doet….bovenop de stress van verhuizen. En opeens zit jij thuis terwijl je partner opgeslokt wordt door werk….en hij denkt dat jij de hele dag kunt doen waar je zin in hebt, terwijl jij in werkelijkheid kunt kiezen uit de opties die er zijn (en soms zijn die erg beperkt).
Probeer ervaringen van mensen ter plekke te pakken te krijgen en pak desnoods een studie oid op waar je wat aan hebt bij terugkomst. En communiceer met elkaar!
Ik wil je niet ontmoedigen, absoluut niet! Ik had geen moment willen missen van mijn 10 jaar buitenland. Maar een voorbereid mens telt voor 3! Succes!
Dank je! Zodra er iets meer zekerheid is (dat is pas over een paar maanden), ga ik me zeker oriënteren op de mogelijkheden.