Beleggingen update

In mei veranderde ik weer wat aan mijn beleggingen:

• Ik verkocht een aantal aandelen van het Vastgoedfonds. Ik wil voor het einde van dit jaar alle aandelen hiervan verkocht hebben, maar had besloten om dit in stapjes te doen (want mijn verlies toegeven doet zeer, dus dan geef ik het maar langzaam toe, stukje bij beetje). Zie ook hier.
• ik liet de obligaties die ik bij Brand New Day had omzetten in aandelen. Dit deed ik alleen om mijn hele portfolio wat simpeler te maken. In plaats van in negen verschillende fondsen beleg ik er nu nog maar in acht (het Brand New Day Euro Staatsobligatiefonds valt weg). En dit worden er zeven als over een paar maanden alle vastgoedfonds-aandelen verkocht zijn.
• ik kocht voor 500 euro bij van het Groenfonds. Dit deed ik om drie redenen: ik vind het groenfonds leuk om in te beleggen (want groen), ik hoef geen vermogensbelasting te betalen over het geld wat in dit fonds zit (dat scheelt 1,2% per jaar), en ik moest wat meer geld in obligaties steken (zoals het Groenfonds) om de verhouding aandelen/obligaties weer op ongeveer 1:1 te krijgen.

Daarnaast deed ik de “vaste” stappen van:

• 250 euro inleggen in het ASN Obligatiefonds
• 250 euro inleggen in het BND Duurzaam Wereld Indexfonds
• 500 euro inleggen op een spaarrekening met nu nog 1,4% rente per jaar

Hier het overzichtje:

Dankzij een mooi salaris in mei is de balans aandelen en obligaties en spaargeld nu bijna goed (ik wil graag 50% spaargeld, 25% aandelen en 25% obligaties). De komende maand(en) moet ik extra geld wel nog vooral naar de spaarrekening sluizen, maar dat gaat me lukken.

Ik hou mijn beleggingen bij op een aparte pagina.

Advertentie

Dividend voor mijn investeringen in de wind

Ik kreeg gisteren ineens 30 euro bijgeschreven op de bankrekening. Dit bleek een dividend-betaling te zijn voor de 1000 euro die ik in één van mijn windmolenprojecten geïnvesteerd heb. Dus er is 3% dividend uitgekeerd, over vorig jaar. Eerder in mei ontving ik een vergelijkbaar bedrag voor een ander project waar ik ook voor 1000 euro in zit. Ik weet dat morgen het bedrag binnenkomt voor het derde project waar ik voor 1000 euro in zit, dit gaat om ongeveer 25 euro, oftewel 2,5% dividend.

Het vierde en laatste project waar ik in zit, gaat in juli uitkeren, las ik net op de website. Het is nog onbekend hoeveel zij gaan uitkeren. Is dat binnen, dan heb ik ze allemaal weer gehad voor dit jaar (of eigenlijk voor 2014).

Vrolijk liedje op een werkdag

Ik blogde gisteren er over, dat ik ga stoppen met crowdfunding. Om twee belangrijke redenen:

1. Ik denk niet dat het een veilige manier is om een mooie winst te halen
2. Ik wil mijn beleggingen eenvoudiger maken en deze tijdrovende manier van beleggen gaat er dus uit

Ik vind zelf de discussie die hierop gevolgd is, ook erg mooi. Dus misschien, als je geïnteresseerd bent, kijk nog eens naar de discussie. Het helpt, denk ik, om zowel voor- als nadelen van deze vorm van investeren te horen.

Vandaag heb ik verder niet zoveel te vertellen, dus hou ik het bij een vrolijk liedje waar mijn vriend en ik een paar jaar geleden heel hartelijk om moesten lachen, toen we het voor het eerst hoorden:

Crowdfunding – ik stop er mee

Gisteren las ik weer een blogpost van iemand die enthousiast met crowdfunding gaat beginnen. Ik ga er juist mee stoppen. Crowdfunding is nog vrij nieuw en slecht gereguleerd. Ik denk niet dat een gewone persoon moet gaan crowdfunden in de hoop op succes. Het is geen goede vervanger van “gewoon” beleggen in een goedkoop en breed gespreid indexfonds.

Naar mijn mening mag je natuurlijk best aan crowdfunding doen, als je maar begrijpt dat de kans behoorlijk groot is, dat je je geld niet terugkrijgt. Dus je mag het best voor de lol doen. Of omdat je helemaal achter een bepaald bedrijfje of een bepaalde persoon staat met een goed idee. Maar ga het niet doen met geld wat je straks echt hard nodig gaat hebben.

Want het kan zomaar ineens zijn dat een van de bedrijfjes die jij gekozen hebt, failliet gaat. En dan kun je, over het algemeen, fluiten naar je geld.

Tot nu toe gaat het met mijn investeringen gelukkig goed. Iedereen heeft altijd nog op tijd terugbetaald. Ik heb nog veertien leningen lopen (ik zal er binnenkort weer eens over rapporteren), en ze zijn allemaal “bij”. Ik zag wel op de website een ander bedrijfje langskomen wat failliet is gegaan. Gelukkig had ik daar niet in geïnvesteerd, omdat ik het product wat dit bedrijf wilde gaan verkopen, meteen al erg idioot vond*. Blijkt dat ze het inderdaad aan de straatstenen niet kwijt konden.

Maar: net zo goed kan één van de veertien bedrijfjes waar ik wél in zit, failliet gaan. Het succes van een bedrijf hangt niet alleen af van het product, maar ook nog eens van andere dingen als de algemene economie, de mensen die er werken (die bijvoorbeeld ook dom of lui kunnen zijn, kunnen frauderen, of ziek kunnen worden), een leverancier van het bedrijf dat niet levert, of een afnemer die de rekeningen niet betaalt, en zo voort.

Kortom, als je via crowdfunding investeert in één of in een paar verschillende bedrijfjes, dan zijn er heel veel verschillende factoren die invloed hebben op de succeskans. En als een van je bedrijfjes faalt, dan kan dat heel goed betekenen dat jij je geld gewoon kwijt bent. De rente die de andere bedrijfjes je dan betalen, kunnen dan misschien net compenseren voor het verloren geld.

Leg je in, omdat je het ze gunt, en omdat je eventueel het geld wel kwijt kunt zijn: prima. Maar ga niet crowdfunden met de gedachte dat je geld veilig is. Dat is het niet.

*Dit bedrijfje wilde een plastic houder maken, waarin je een keukenrol op kon hangen. Deze keukenrol zou dan in een ander deel van de houder door een bakje met vloeistof geleid worden. Met als eindresultaat, dachten ze, een nat doekje – zoals je die in pakjes kunt kopen, bijvoorbeeld schoonmaakdoekjes van de Glorix, waar al wat van het schoonmaakmiddel in elk doekje zit. Ik denk dat de meeste mensen die dit lezen ook wel denken: Nee, niet de uitvinding van de eeuw, zo’n keukenrol-houder-met-bakje-voor-sop. Ik dacht dat in ieder geval wel en investeerde dus, gelukkig, niet.

Financiële overgangsfase

Binnenkort heb ik 75.000 euro aan bezittingen. Toen ik deze blog begon, mei 2012, had ik ongeveer 22.000 euro aan bezittingen. Kortom, een ruime verdriedubbeling in drie jaar tijd. Dankzij veel sparen, en ook dankzij de goede groei van mijn aandelen en obligaties in de afgelopen drie jaar. Het toont voor mij aan, dat je met weinig kunt beginnen en dan toch veel kunt krijgen, als je maar gewoon doorgaat met elke maand geld overhouden en dat opzij zetten.

Ik merk dat het mij ook verandert. En ik geloof dat ik nu in een soort overgangsfase zit.

Ik beschouwde mezelf altijd als arm. Ik groeide op in een niet al te rijk gezin. Mijn indruk als kind was dat we leuke (glimmende!) dingen niet konden kopen, omdat ze te duur waren. Achteraf gezien kan het ook zijn dat mijn moeder de term “dat is te duur” ook gebruikte omdat ze gewoon vond dat het onzin was dat ik een Barbie of zo wilde hebben, maar toentertijd was mijn indruk: kijk uit, we zijn arm.

Als student was ik ook arm. Zoals, denk ik, ruim 95% van de studenten (en die laatste 5% had dan meestal rijke ouders die voor een luxe toelage zorgden). Het was sappelen. Bijbaantjes hielden mijn portemonnee net voldoende gevuld om de huur en mijn boodschappen (en die stomme dure studieboeken!) te betalen. De stufi was ook onmisbaar trouwens, bedankt nog daarvoor, belastingbetalers van toen.

In de eerste jaren na mijn studie, toen ik ging werken, gaf ik eigenlijk veel teveel uit. Ik weet nog dat ik ruim 2000 euro per maand aan inkomsten had, maar dat ging allemaal op. Een maand zonder werk (en met een werkloosheidsuitkering) zou betekenen dat ik driftig zou moeten gaan snijden in mijn uitgaven. Een half jaar zonder werk zou misschien betekenen dat ik in de schulden zou raken. Gelukkig raakte ik niet werkeloos, maar ik leefde wel op dat randje en zo voelde het ook wel een beetje. Werk was broodnodig om mezelf in leven te houden. Ik was niet meer arm, maar ik was wel heel erg afhankelijk van mijn salaris.

Gelukkig zag ik op een gegeven moment het licht, toen ik weer eens maximaal rood stond, een paar dagen voordat het salaris weer binnen zou komen. Ik leende geld van mijn kleine broertje om eten te kunnen kopen. En toen kwam mijn trots in opstand: dat nooit meer.

En toen begon ik met sparen. Ik werkte mezelf eerst uit die maandelijkse roodstand, en daarna zette ik een keer geld opzij in een deposito (omdat ik merkte dat ik anders toch geneigd was om het uit te geven), en het duurde nog even, maar daarna leerde ik ook mijn spaarrekening waarderen, niet als iets waar je geld vanaf kan halen als je weer eens over je budget heen bent gegaan, maar als iets wat gebruikt kan worden om je geld te laten groeien.

Toen ik deze blog begon, nu bijna drie jaar geleden, was ik al aardig op weg. Ik kende mijn uitgaven, ik wist hoeveel er ongeveer binnenkwam elke maand, en elke maand ging er geld naar de spaarrekening (en/of naar beleggingen). En dan groeit het langzaam, en blijft het gewoon groeien. Als je maar gewoon doorgaat.

En ik merk een verandering in mezelf. Het voelt alsof ik in een soort overgangsfase zit. Niet dat ik nu ineens sigaren ga roken en erover denk om een zeilbootje aan te schaffen (ha!). De mensen in de Quote 500 zouden ook lachen om mijn “rijkdom”. Maar ik merk dat ik heel diep van binnen besef, dat ik niet meer arm ben. En zelfs dat een kleine financiële tegenslag me nu ook niet meer uit balans zal brengen. Mijn financiën kunnen nu wel tegen een stootje. En dat is een heel lekker gevoel.

Het zorgt er ook voor, dat ik meer kan gaan nadenken over de kwaliteit van mijn leven. Wil ik die gouden badkamerkranen, of niet?

Even kijken of jullie nog wakker waren.

Waar ik wél over denk, is hoe ik mijn leven in wil richten (in plaats van mijn badkamer). Ik heb meer keuzes in mijn leven dan drie jaar geleden, en toen had ik al trouwens al weer meer vrijheid dan weer drie jaar daarvoor. Ik zou minder uren kunnen gaan werken (dat is best een serieuze overweging), dat zou me meer vrije tijd en minder stress opleveren. Ik zou een ander soort baan kunnen gaan nemen (leuker, minder stressvol en/of (nog) meer voldoening biedend), maar dat doe ik nog maar even niet. Ik heb wel meer mogelijkheden, maar ik denk dat ik nog geen drastische veranderingen moet aanbrengen. Ik denk dat ik gewoon nog even doorga met sparen, en dan ben ik benieuwd hoe het er over drie jaar uitziet, en hoe dat dan weer voelt.

En ik blijf er hier verslag van doen 🙂

Huishoudgeld – tijd om er weer op te focussen

We zijn de laatste maanden wat royaal omgesprongen met het huishoudgeld. Als ik terugdenk, dan denk ik dat het met name ligt aan vaker uit eten, en een paar keer benzine-kosten om familie te bezoeken. Dat wordt in ons geval allemaal van het huishoudgeld betaald, net als boodschappen en shampoo en schoonmaakspullen en zo.

Tijd om daar weer op te gaan letten, dus. En om vaker toch maar zelf te koken, ook al is het lekker weer en lokt het terrasje misschien wel. En bij een avonddienst moet ik ook zorgen dat ik een zelfgemaakte maaltijd mee kan nemen naar mijn werk, om die daar op te warmen. Zodat ik niet snel snel de AH-to-go in ren voor een van hun stoommaaltijdjes. Die zijn nog altijd goedkoper dan uit eten, maar toch…

Die familiebezoekjes, en dus die benzinekosten, die houden we er gewoon wel in. Hoewel ik wel verwacht dat dat weer vanzelf ietsjes minder wordt, nu er weer een paar verjaardagen geweest zijn.

Kijken of we komende maand (de maand gaat morgen in) met 500 euro uit kunnen komen, in plaats van met 600 euro…

Vakantie en minder stress

Ik heb nog steeds vakantie. Volgende week begin ik pas weer met werken en krijg eerst nog een vrije maandag cadeau. Dus ik zit nog helemaal in dat vakantiegevoel (ook al heb ik trouwens niet alleen maar geluierd deze vakantie).

Wat ik merk is dat er toch wat stress van me afglijdt tijdens een vakantie. Af en toe heb ik tijdens een werkweek last van dingen als brandend maagzuur, hoofdpijn, of een opgejaagd gevoel. Niet heel vaak, maar soms wel. Tijdens het weekend heb ik dat soort klachten nooit, en nu tijdens de vakantie merk ik al helemaal hoe relaxed ik me voel. Wat zou ik dat graag zo houden!

Zo’n vakantie doet me daarom ook altijd weer nadenken over mijn leven. Hoe kan ik het zo leuk mogelijk maken, ook als ik wel werk? Hoe kan ik de stress (verder) verminderen?

Dit jaar had ik mezelf best ambitieuze doelen gesteld op financieel gebied en dat gaat best goed, ook al haal ik ze misschien net niet helemaal. Maar als ik op de langere termijn kijk, ben ik misschien wel te ambitieus bezig nu. Dan hou ik straks allemaal geld over, waarvan ik niet weet, wat ik er mee aan moet. En daar heb ik dan tijd voor ingeruild die ik nooit meer terug kan krijgen. Da’s toch ook zonde?

Dé oplossing weet ik niet, maar begin volgend jaar ga ik in principe weer terug van een 28-urige werkweek naar een 20-urige werkweek. Ik zou dan weer kunnen vragen om tijdelijk meer werkuren en die misschien ook kunnen krijgen, maar misschien moet ik die teruggang naar 20 uur per week maar gewoon laten gebeuren.
Ook mijn onregelmatige werkrooster levert soms wel eens stress op, bijvoorbeeld als ik “ja” zeg tegen een dienst ’s avonds én tegen een dienst de volgende ochtend. Minder uren gaan werken betekent waarschijnlijk dat ik vaker “nee” kan zeggen op een voorstel voor zo’n stressvolle combinatie van diensten.

Dus daar zit ik nu over na te denken. Hebben jullie dat ook, dat je tijdens je vakantie allemaal goede voornemens maakt? En zou het me lukken om ze ook uit te voeren?

Heerlijke vakantie gehad

We zijn terug van vakantie. Via airbnb.com vonden we een leuk plekje, net over de grens in België. We hebben ons voor een weekje kunnen vergapen aan de villa’s die daar stonden (vaak van Nederlanders die twintig jaar geleden of zo van het leukere belastingklimaat in België gingen genieten). En we mochten zelf ook in een deel van zo’n villa logeren. We hebben een paar dagen in de tuin in de zon kunnen liggen, en een paar andere dagen hebben we binnen activiteiten kunnen ontplooien, met via het raam een heel mooi uitzicht.

Ehm, niks mis mee, deze tuin…

Helemaal prima. En weer opgeladen voor het werk. Hoewel ik bijna door mijn vakantiedagen heen ben voor dit jaar, heb ik toch maar gevraagd om nog een week vakantie in oktober. Daar moet ik dan maar wat overuren voor inzetten. Want ik merkte het tijdens deze vakantie: vakantie is zo lekker, en zo goed voor je, die moet je gewoon af en toe hebben. In oktober dus in ieder geval weer, iets om al naar uit te kijken 🙂

Ja, kom maar hoor, salaris!

Ik heb je hard nodig deze maand!

• om mijn vakantie te bekostigen
• en mijn ziektekosten
• en om mijn buffer weer aan te vullen nadat ik met een deel van mijn spaargeld een deposito afsloot

Als ik geluk heb, is het salaris er morgen. Als ik pech heb, is het er pas overmorgen. Ik ben ook benieuwd hoeveel het is, ik krijg vakantiegeld uitbetaald en een aantal overuren. Ik ga het zien…

Cadeautje maken voor mijn moeder

Ik ben dit jaar een cadeautje voor mijn moeder aan het maken voor haar verjaardag. Dit is onder andere omdat ik niet boven mijn budget aan extra uitgaven uit wil komen (ik heb nog 15 euro over tot aan het einde van de maand!), maar ook omdat ik anders niet zo goed weet, wat ik mijn moeder kan geven.

Je ziet wel eens van die boekjes in de winkel van “Oma, beantwoord eens even 2000 vragen over je leven?”. Dat zijn dan boekjes waarin heel veel vragen gesteld worden over het leven van één persoon (oma, of opa, of pap of mam). Die persoon mag dat dan invullen en daarna teruggeven aan de persoon die het cadeau gedaan heeft.

Nou, zoiets ben ik aan het maken. Ik zag in een boekhandel een versie hiervan, waarbij elke vraag een half A4-tje kreeg (ga er maar aanstaan, als vader/moeder/opa/oma) en waarin er in totaal zo’n 300 pagina’s waren (dus 600 vragen). En ik dacht: dat kan ik zelf beter! Minder vragen, maar wel meer toepasselijk op het leven van mijn moeder.

Ik heb inmiddels een lijst met 250 vragen (ja, ja, het gaat toch echt best wel hard als je even nadenkt!). En nu ga ik daar een soort boekje van maken, al weet ik nog niet precies, hoe.

Zo’n cadeautje is wel toepasselijk voor mijn moeder, omdat zij altijd al geïnteresseerd is geweest in geschiedenis en in familiegeschiedenis, en omdat zij dat ook belangrijk vindt. Haar verhalen doorgeven aan de volgende generaties is dus misschien wel iets wat ze graag zou willen; en dit zou haar daartoe de kans geven.

Zo gaat het er uit zien, denk ik…

Zelf vind ik het ook wel leuk om dit straks te hebben van haar, ook voor haar kleinkinderen bijvoorbeeld. Grootste nadeel van zelf doen is waarschijnlijk dat ik ook vragen misschien wel helemaal vergeet te stellen, die uiteindelijk nog iets nieuws, nieuwe kennis over mijn moeder zouden opleveren.