Sparen met haast

Ik heb haast. Ik wil graag zo snel mogelijk meer sparen. Op mijn werk lijkt namelijk de laatste tijd niets meer zeker. Een paar weken geleden kwam er een mailtje dat de omzet dit jaar tegenvalt en dat er dus nog meer bezuinigd moet worden, bovenop de bezuinigingsronde waar we al mee bezig waren. De duimschroeven worden dus nog iets verder aangedraaid (behalve natuurlijk wat betreft de salarissen en de onkostenvergoedingen van de bestuurders, hè, die moeten hier natuurlijk niet onder lijden…).

Voorlopig lijkt mijn eigen baan nog zeker – ik heb een vast contract, en ik denk dat mijn functie nodig is, in ieder geval nog de komende paar jaren. Ik heb helaas veel andere bekwame en ervaren collega’s al zien vertrekken omdat hun tijdelijke contract niet meer verlengd werd, en we missen ze behoorlijk op de werkvloer.

Maar wie weet wat er nog komt? Misschien bedenkt de een of andere verandermanager of duur ingehuurde consultant over een paar jaar dat het best anders kan, en dat mijn functie dan dus wel overbodig is, of dat ze in ieder geval wel met de helft minder man-uren toe kunnen.

Als die tijd ooit komt, wil ik graag voor mezelf meer zekerheid. En dus een grote financiële buffer. Zodat ik eventueel “toedeloe” kan zeggen (en iets nog veel onbeleefders kan denken).

En dus heb ik haast.

Hoewel… We gaan toch wel gewoon lekker af en toe een weekendje weg, en we geven ook nog steeds best veel geld uit aan de boodschappen. Ik zou nog best veel meer kunnen beknibbelen als ik echt (enorme) haast had… En dat blijft voor mij dus iets om bij stil te staan en om over na te denken.

Advertentie

Nettowaarde weer netjes toegenomen

Eén keer in de drie maanden kijk ik naar mijn nettowaarde. Dat betekent: al mijn bezittingen bij elkaar opgeteld (spaarrekeningen, beleggingen, deposito’s, enzovoort), en al mijn schulden (gelukkig zijn die er niet) er vanaf.

Op dit moment heb ik 45.989 euro, alles bij elkaar opgeteld (ik rond het af naar 46.000). En als ik naar het grafiekje kijk, dan ben ik de afgelopen zes maanden mooi zó gegroeid, zoals ik hoopte dat het zou gaan. Ik lig ook nog steeds iets voor op de  planning.

Het afgelopen jaar heb ik er ongeveer 14.000 euro bij gespaard. Dat is niet allemaal naar de spaarrekening gegaan, anders had ik daar wel netjes mijn doel van 10.000 euro gehaald. Een deel is toch in beleggingen “verdwenen” en een deel van de groei is ook de groei van mijn oudere beleggingen geweest.

Ik hoop dat ik volgend jaar ook weer op schema blijf, maar het wordt misschien wel een moeilijker jaar. Ik verwacht een eenmalige hoge uitgave, en misschien gaan we verhuizen, wat natuurlijk ook geld kost. We zullen zien…

Spaardoel… Net niet gehaald

Het is 31 december, en op de twee spaarrekeningen staat samen 9272 euro. Geen 10.000 euro, mijn doel voor dit jaar. Maar ik had het bijna gehaald. En in januari hoop ik het af te ronden, omdat ik dan nog een mooi hoog salaris binnenkrijg. Plus ik krijg nog ongeveer 23,50 aan spaarrente (de ene rekening betaalt elke maand uit, de andere maar een keer per jaar). En ruim acht euro van bol.com, ha ha.

Ik heb het niet gehaald. En toch ben ik best tevreden. Ik ben nu toch 9272 euro verder dan aan het begin van dit jaar. En over een weekje of drie, als mijn salaris van januari binnenkomt, dan zal ik er echt zijn en heb ik een mooi bedrag op mijn spaarrekening staan. Het bedrag waarvan ik vond, dat het er eigenlijk op moest staan.

Ik denk dat ik me dan ook ga bedenken wat mijn doel voor 2014 gaat worden. Maar… Het wordt mogelijk een raar financieel jaar, dus het wordt misschien moeilijk om nu al een zinnig doel te bedenken. Ach, ik heb nog een paar weken om er over na te denken!

Motivatie

Ik worstel de laatste tijd met mijn motivatie om gewicht kwijt te raken. Terwijl ik toch een aantal goede redenen heb om gewicht kwijt te raken. Mijn gezondheid zou in het gedrang kunnen komen als ik doorga zoals nu. Ik kijk naar mijn lieve nichtje en mijn schattige neefje en ik wil er graag nog een hele tijd in goede gezondheid voor hen zijn. Ik zou me ook fitter voelen met nog een kilootje of tien lichter.

Er zijn bovendien nog twee andere dingen die ik graag wil doen. Eentje is een vrijwillige ingreep die ze waarschijnlijk liever doen op gezonde mensen zonder overgewicht, namelijk een sterilisatie. Ik zou het fantastisch vinden als ik me geen zorgen meer hoefde te maken over mogelijke ongewenste zwangerschap. Effe afkloppen… De andere is, dat ik graag weer bloeddonor wil zijn. Ik ben het geweest, maar enige tijd geleden ben ik gestopt omdat ik vond dat het met mijn overgewicht niet verantwoord was.

Tegelijkertijd zijn die twee laatste dingen misschien ook redenen om niet af te vallen: ja, ik wil die ingreep wel graag laten doen, maar aan de andere kant is het ook een ingreep, waarbij je misschien een dag, of meer, niet lekker bent. Niet echt iets om naar uit te kijken. En wat de bloedbank betreft, ook dat kost eerst een hoop moeite (erheen gaan, keuring, bloed geven) voordat het de moeite waard wordt (goed gevoel over mezelf naderhand).

Misschien mag ik dus ook wel concluderen dat die twee redenen me niet echt motiveren. Misschien moet ik eerder aan die andere redenen denken: me gezonder voelen, meer kans dat ik er kan zijn voor mijn familie als dat nodig is, me fitter voelen.

Ik ga eens proberen om een klein kaartje te maken dat ik in mijn portemonnee kan stoppen, en dat voor mij een symbool kan zijn voor al mijn redenen om af te vallen. Misschien helpt het, als ik dat kaartje er af en toe bij kan pakken. Ik zou ook het bureaublad van mijn telefoon (en van mijn laptop?) aan kunnen passen met een compilatie van foto’s en woorden die me motiveren.

Misschien helpt het. Wordt vervolgd…

 

Lange to do-lijst

Ik heb deze dagen even een lange to do-lijst. Dat komt, gek genoeg, ook doordat ik deze week  toevallig even veel minder uren werk. Dan krijg ik de neiging om andere dingen aan te gaan pakken. En als ik daar dan over na ga denken, dan groeit en groeit de lijst van “dat moet of dat wil ik ook nog doen” alleen maar.

Vanochtend dus eerst maar even naar die lijst kijken en prioriteiten stellen. En dingen clusteren: als ik de stad inga voor de nieuwe wc-bril (en dat is dringend want de oude is helemaal stuk nu), dan kan ik meteen andere dingen van het lijstje kopen.

Een ander groot ding op het lijstje is opruimen en organiseren. Dat is wel fijn, maar gelukkig minder dringend (want je kunt nog steeds gewoon leven in ons huis, al is het dan misschien een beetje rommelig).

Eerst even ontbijten, en dan lekker aan de slag. Ja, lekker, want als dit soort klussen eenmaal gedaan is, ben ik altijd heel blij en tevreden met het eindresultaat. En dat motiveert me wel.

Prioriteitenlijstje

Misschien helpt het om af en toe een prioriteitenlijstje op te stellen. Een lijstje van “wat wil ik doen, wat wil ik bereiken, waar wil ik heen met mijn leven”. Dat lijstje kan dan mooi weer dienen om te bedenken aan welke dingen je je eindige hoeveelheid tijd en geld wil besteden.

Zo wil ik bijvoorbeeld graag een goede, lieve vriendin zijn van mijn vriend. Ik wil graag een goede relatie met hem hebben. Ik denk niet dat ik daar veel geld in hoef te stoppen (in feite levert het me zelfs zeeën van geld op omdat we de kosten voor ons huishouden delen), maar een goede relatie kost wel moeite en tijd.

Ook wil ik graag een goede collega zijn. Ik heb aardige collega’s, dus ik wil ook aardig zijn naar hen toe; invallen als er eentje ziek is, of af en toe een half uurtje langer blijven zodat we samen iets af kunnen maken. Ook dat kost met name tijd en niet zozeer geld.

Een derde prioriteit is voor mij financiële stabiliteit: dat ik mijn rekeningen en mijn boodschappen kan betalen, zonder me veel zorgen te hoeven maken of ik wel genoeg geld heb. Deze prioriteit weegt zwaar mee bij veel financiële beslissingen die ik maak.

Door te kijken naar het lijstje met prioriteiten heb ik al eerder besloten dat ik geen auto koop. Dat heeft voor mij geen prioriteit, aangezien mijn werk gemakkelijk met fiets of OV bereikbaar is, en het mijn financiële stabiliteit in het nauw zou kunnen drijven. Ook is ons tv-kabelabonnement verlaagd naar het basisabonnement, aangezien “drieduizend tv-zenders hebben en eindeloos kunnen zappen” ook niet op mijn prioriteitenlijstje (of dat van mijn vriend) stond.

Ik zou het misschien nog wat meer toe moeten passen op mijn vrije tijd: zevenhonderd uur internetten staat niet op dat prioriteitenlijstje, maar gebeurt wel. Met die tijd zou je zoveel andere dingen kunnen doen!

En, toegeven: soms botsen prioriteiten ook met elkaar: mijn vriend was een paar weken geleden een paar dagen ziek (een zware kou). Ik had wel thuis willen blijven om ‘m af en toe een sinaasappelsapje aan te kunnen reiken, maar ik ben gewoon gaan werken. Dat wrong wel een beetje, maar ik liet twee andere belangrijke dingen, namelijk “een betrouwbare collega zijn” en “werk hebben” voorgaan. Als ik me ziek had gemeld puur omdat hij ziek was, dan had ik mijn collega’s in de steek gelaten. Had ik dat vaker zo gedaan, dan had ik nu misschien geen werk.

Wensdromen

Dit zijn een paar dingen die ik graag wil kunnen doen in de toekomst, soms dingen die ik nu ook al kan doen.

• Midden in de winter vrij kunnen nemen van werk en lekker naar een warm gebied gaan. Dit kan ik nu ook al voor een weekje of wat. Maar ik zou het best wel eens leuk vinden om bijvoorbeeld een maand lang te “overwinteren” in Spanje of zo. Misschien is het oubollig, maar kleumerige mij lijkt het wel wat.
• Af en toe een vrije dag hebben doordeweeks. Gewoon, omdat dat leuk is. En die eventueel doorbrengen met familie of vrienden of vriendlief.  Dit kan nu al af en toe, maar ik zou best vaker vrij willen.
• Familie kunnen helpen in noodgevallen. Bijvoorbeeld een dag vrij kunnen nemen als een nichtje of neefje ziek is, of een familielid naar een afspraak in het ziekenhuis kunnen rijden. Dit kan nu nog heel moeilijk, omdat ik niet zomaar weg kan, tenzij het echt om een noodgeval gaat.
• Een tijdje in een ander land wonen. Wat mij betreft dan ook graag Engeland, want dat vind ik zo’n leuk land. Alleen niet midden in de winter, brrr.

Sommige van deze dingen botsen ook met elkaar, dat zie ik best. Je kunt niet een dagje inspringen in het gezin van je zus als je in Spanje aan het overwinteren bent, bijvoorbeeld. Dus of het allemaal gaat gebeuren, en hoe… We zien wel!

Dit zijn dromen die mij motiveren om door te blijven gaan. Wie weet hebben we over een paar jaar alweer wat meer keuzevrijheid, dankzij extra spaargeld en misschien ook slimme carrière-keuzes.

Waar droom jij van?

Dilemma met werk

Op dit moment heb ik drie parttime “banen”. Ik heb geen zin om precies te vertellen hoe dat allemaal zo gekomen is, en ik had vroeger nooit kunnen voorspellen dat het zo zou gaan. En ik kan het trouwens al niet eens aan mijn eigen oma uitleggen, wat ik nou precies doe, merkte ik op een familiefeest. Baan 1 is een restantje van vroeger. Baan 2 is mijn huidige hoofdbaan, voor 20 uur per week. Baan 3 is eigenlijk voortgekomen uit baan 2, want ik werd door mijn baas van baan 2 warm aanbevolen bij baan 3. Ik werk er ongeveer 12 uur per week.

En ik merk de laatste tijd dat ik wat moeite heb met baan 3. Het is een kantoorbaan. Omdat ik er maar 12 uur per week werk, mis ik veel ontwikkelingen (vergaderingen, belangrijke mededelingen intern of van buitenaf). Omdat ik er maar anderhalve dag per week ben, en omdat ik de nieuwste medewerker ben, krijg ik niet altijd de leukste klusjes. Ook is de sfeer niet zo leuk als bij baan 2; laatst is één collega na een woordenwisseling met een andere collega weggelopen en de rest van de dag niet meer teruggekomen. Dat had ik nog niet meegemaakt in mijn nu circa tienjarige carrière.

Bij baan 2 merk ik heel duidelijk dat het zinvol werk is. Bij baan 3 heb ik soms de indruk dat mijn collega’s dit werk veel belangrijker vinden dan het is. En dat ze regelmatig klussen zo uitgebreid en degelijk aanpakken, dat het driemaal zoveel tijd kost als wat echt nodig was geweest. Dat ergert me wel eens. Ze zouden mij niet nodig hebben als ze zelf efficiënter werkten.

Tegelijkertijd verdien ik er zelf zo’n 1000 euro per maand. Toch een bedrag wat niet mis is en wat ik niet wil missen. Ik kán het net wel missen in mijn budget, maar je kunt er ook zoveel leuke dingen mee doen, zoals sparen.

Dus er vindt een beetje een botsing plaats tussen mijn hebberigheid,  en mijn principes dat mijn werk leuk én zinvol moet zijn. Ik weet nog niet wat er gaat winnen. Voorlopig heeft de hebberigheid gewonnen, met als concessie naar mijn principes dat ik de komende weken ga proberen om dit baantje ook leuker te maken; en dat ik probeer om te blijven kijken of wat ik doe, een zinvolle besteding van mijn werktijd is.

Goede voornemen voor april: focus op de huishoud-uitgaven

Enkele maanden geleden had ik dat al eens een keer gedaan, en was toen toch wel redelijk tevreden met het resultaat. Inmiddels lijkt het effect van dat focus wel wat uitgewerkt. Tijd voor een herhaling, denk ik.

We beginnen de maand met 426,09 euro op de rekening. We gaan over een paar dagen ook nog eens een schilderij kopen voor 175 euro. Slik! Met ca. 250 euro zouden we het dus moeten redden, in ieder geval tot 25 april, wanneer we onze nieuwe bijdragen weer gaan storten… Dat wordt dus nog een hele uitdaging voor ons tweetjes; 250 euro voor 25 dagen ofwel 70 euro per week… Ik kijk altijd met toch wel enige jaloezie naar de lijstjes van Zuinigaan. Die komt rond van 40 euro per week. Maar haar lijstjes zouden ook een inspiratie kunnen vormen voor me.

De komende maand heb ik elke week wel een dag vrij (goed om rustig boodschappen te doen en uitgebreid(er) te koken) en hoef ik gemiddeld ook “maar” een avond per week  te werken, dus de rest van de tijd zouden mijn vriend en ik gewoon ’s avonds thuis kunnen koken. Dat zou moeten helpen.

Ik heb niet expres voorraad opgebouwd in de voorraadkast, maar er ligt nog wel een avondmaaltijdje of vier in. Dus daar gaan we dan. Ik hou jullie op de hoogte van de voortgang op de aparte pagina.

Vrijheid, blijheid?

Het is wel een mooie spreuk, “vrijheid, blijheid”, maar is-ie ook waar? Stel je voor dat je 100 miljoen had gewonnen in de loterij. Je hebt de eerste opwinding achter de rug, het geld wordt goed beheerd door een fonds of een persoon, en elke dag ben je 5000 euro rijker, zonder dat je er ook maar iets voor hoeft te doen. Je hebt je baan opgezegd, je bent verhuisd naar een mooier huis (wat onderhouden wordt door een tuinman en een huishoudster), je hebt alle tripjes gemaakt die je maar wilde maken. Wat nu?
Of stel je voor dat je een drukke zakenman bent met een goed idee, je werkt drie jaar keihard en dan verkoop je je bedrijf, en houdt er twee miljoen aan over. Genoeg om je huis van af te betalen, en de rest is genoeg om kalmpjes van te leven (je kunt gemakkelijk 40.000 euro per jaar uitgeven, en dan nog is je leven eerder op dan je geld).

Wat nu? Duimendraaien? Geraniums kweken? Golfen?

Er zijn meerdere redenen waarom ik hier nu over nadenk.

Zo is er bijvoorbeeld mijn vriend, met zijn eigen bedrijf, die de afgelopen drie maanden thuis gewerkt heeft aan een nieuw product. Ik was vaker een beetje jaloers op het feit dat hij lekker binnen kon blijven terwijl ik er op uit moest naar mijn werk. Heerlijk leek me dat. Maar de laatste weken vlot het niet meer zo. Hij vertelde me vandaag, dat hij het moeilijk vindt om zelf een ritme er in te houden. Hij moet wat doen (hij wil hier immers toch geld mee verdienen), maar tegelijkertijd lijkt het of er geen haast bij is; en is er bovendien niemand die hem vertelt, wanneer hij aan de slag moet. (Nee, ook ik neem die rol niet op me!). Het is blijkbaar moeilijk om “zomaar” nuttig bezig te zijn, als de beloning nog zo ver weg ligt, of misschien nooit komt.

Punt 2 was een post op een internetwebsite van iemand die er ineens achter kwam, dat hij best met pensioen kon gaan. Hij had immers 700,000 dollar in beleggingen, en nog eens 300,000 dollar in z’n pensioen; en bovendien een afbetaald huis. Op dit moment gaf hij maandelijks 1000 dollar uit, en met 1 miljoen dollar in je bezit kun je dat heel lang volhouden. Hij was z’n huidige baan wel zat, maar zou hij de sprong wel wagen? En wat zou hij dan met zijn tijd gaan doen? Dat wist hij eigenlijk niet, want hij had dat geld zeker niet bij elkaar gekregen door te luieren, maar juist door dagen van 12 tot 15 uur te maken, vaak ook in het weekend. Hij had weinig vrienden, geen hobby’s, en geen benul van wat hij verder van z’n leven wilde.

Punt 3, tenslotte, is dat ik zelf op dit moment nog best gemotiveerd word door het geld dat mijn werk binnenbrengt. Wat, als die motivatie eens weg zou vallen, omdat er genoeg geld binnenkomt uit mijn beleggingen? Of stel dat ons huis afbetaald is, en wij daarna ook nog “maar” zo’n 1000 euro per maand nodig hebben om van te leven? Een baantje om mijn deel, 500 euro, van te betalen, zou redelijk snel gevonden zijn en zou hopelijk weinig tijd in beslag nemen. Wat zou ik dan met de rest van mijn leven willen doen?

Niet hoeven te werken… Het is iets om over te dromen, maar tegelijkertijd ook iets om over na te denken. Wat dan?
Hebben jullie al plannen voor “later”? Denk je dat die realistisch zijn?