Simpele administratie

Als kind was ik een sloddervos. Ik leef trouwens nog steeds in een redelijk slordig huis, zo staat er nu een afwas achter me die nog even genegeerd wordt, maar als kind was ik nog veel erger. Ik kan me nog vele drama’s herinneren van fietssleuteltjes, schoolschriften of kledingstukken die kwijt waren. En nog erger, dat ik spullen van andere mensen kwijt maakte. Sorry, zus!

Ik kan me nog goed de verbazing van mijn ouders herinneren toen ik na twee jaar op mezelf wonen een half jaartje in het buitenland stage liep en mijn ouders opbelde met: “Ik heb een kopie van mijn cijferlijst van het eerste jaar nodig. Kunnen jullie even in de klapper van 1998 kijken achter het tabblad “Studie”. Daar moet het tussen zitten…”. Het zat er tussen en binnen vijf minuten konden mijn ouders mij de cijferlijst faxen (ja ja, zo ging dat toen nog 🙂 ).

Ik weet niet meer hoe ik dat systeem toen ontwikkeld heb, maar die eerste twee jaar op mezelf wonen leerden me dat ik een systeem moest ontwikkelen. Want “grote-mensen instanties” nemen geen genoegen met “Ik moet het ergens wel hebben, ja.” of met “Maar ik had het gisteren nog!”. Die willen dat bepaalde papiertje gewoon zien.

Mijn opbergsysteem is nog steeds vrij eenvoudig. Eén klapper per jaar (en alles past er ook in) en vijf tabbladen: Overheid/Pensioen, Banken/Verzekeraars, Werk, Rekeningen/Instanties/Lidmaatschappen, en Privé. Ik denk dat jullie ook zouden kunnen raden wat waar komt te zitten in deze klapper. Het gaat er gewoon in op volgorde van binnenkomst, en op 1 januari komt er gewoon een nieuwe klapper (en ja, soms betekent dat dat iets wat over 2012 gaat in de map van 2013 zit omdat het pas in 2013 binnenkwam: dat is prima, dan moet ik misschien heel eventjes zoeken). Misschien is het nadeel dat het altijd eventjes bladeren is voordat je het juiste papiertje gevonden hebt. Maar: twintig bladzijdes doorbladeren op zoek naar je meest recente ziektekostenpolis is nou ook weer niet zo heel erg en duurt ook niet heel erg lang.

Een vriendin van mij gebruikt een opbergsysteem met A t/m Z als tabbladen. Zij stopt spullen in die map op afzender. (Dus als het van de Alblas Dakbedekking kwam gaat het bij de A, als het van de Gemeente kwam ging het bij de G). Ik vind dat zelf een beetje verwarrend, stel je voor dat je de ene keer een brief van de gemeente Delft bij de G van gemeente stopt, en een tweede keer bij de D van Delft? Of stel je dat van energieleverancier verandert, dan moest het eerst bij de E van Eneco maar ga je nu alles stoppen bij de G van Greenchoice? Maar ja, dit systeem kan natuurlijk ook best, en ook hier zul je uiteindelijk denk ik bij probleemgevallen maar een paar opties hebben: als het niet bij de D van Delft zit, ga je gewoon nog even bij de G van Gemeente kijken en dan vind je het wel.

Mijn vriend gebruikt een hangmapsysteem. Jaartallen maken niets uit. Elk bedrijf / elke instantie heeft z’n eigen hangmap (en tegenwoordig hangen ze dankzij mij ook op alfabetische volgorde  🙂 ). Bij hem is het grote nadeel dat hij ook een mapje “overig” moet hebben, voor die rekeningen en correspondenties die maar een of een paar velletjes bedragen maar die je toch op wil slaan. (Bijvoorbeeld de rekening van het repareren van het dak, of de rekening van de nieuwe tv gekocht bij elektronicabedrijf X waar we misschien nooit meer iets zullen kopen of pas over vijf jaar weer). Het grote voordeel van zijn systeem is wel dat papieren die langer bewaard moeten worden (de hypotheek, de verzekeringspolis) gewoon ook voor het grijpen liggen; terwijl ik daarvoor terug moet in oude mappen…

Voor mij wordt het misschien eens tijd om naast de jaarmappen ook nog één map te maken met papieren die je altijd of in ieder geval langdurig wil bewaren (verzekeringspolissen, contracten, zeven jaar aan belastingaangiftes). Maar tot nu toe is mijn huidige systeem in ieder geval al honderd keer beter dan geen systeem…

Heb jij een systeem, en zo ja: hoe werkt het?

Advertentie

Lange to do-lijst

Ik heb deze dagen even een lange to do-lijst. Dat komt, gek genoeg, ook doordat ik deze week  toevallig even veel minder uren werk. Dan krijg ik de neiging om andere dingen aan te gaan pakken. En als ik daar dan over na ga denken, dan groeit en groeit de lijst van “dat moet of dat wil ik ook nog doen” alleen maar.

Vanochtend dus eerst maar even naar die lijst kijken en prioriteiten stellen. En dingen clusteren: als ik de stad inga voor de nieuwe wc-bril (en dat is dringend want de oude is helemaal stuk nu), dan kan ik meteen andere dingen van het lijstje kopen.

Een ander groot ding op het lijstje is opruimen en organiseren. Dat is wel fijn, maar gelukkig minder dringend (want je kunt nog steeds gewoon leven in ons huis, al is het dan misschien een beetje rommelig).

Eerst even ontbijten, en dan lekker aan de slag. Ja, lekker, want als dit soort klussen eenmaal gedaan is, ben ik altijd heel blij en tevreden met het eindresultaat. En dat motiveert me wel.

Zelluf doen… Dat scheelt nog geld ook.

Ik heb deze week soort-van-een-weekje-vrij (met nog wel wat verplichtingen vandaag en vrijdag). Ik doe alsof ik de hele week vrij heb, dat helpt om in de vakantiesfeer te komen. Volgende week moet ik toch weer aan de slag, dus ik kan maar beter nu genieten van de ruime hoeveelheid vrije tijd.

Gisteren ging ik daarom wat klusjes in huis aanpakken. (Doen jullie dat ook, als het vakantie is?). Ik begon met het ontstoppen van de afvoer van de wasbak in de badkamer. Vriendlief zou dat al tijden nog-wel-eens doen, maar het kwam er maar niet van. (Hij lijkt op mij hoor, wat dat betreft: sommige klussen worden heel snel gedaan, andere duren maanden voordat het ervan komt). Ik heb wat nieuwe trucjes geleerd: een breinaald om door de gaatjes van de afvoer te prikken waardoor er allemaal klodders prut loskwamen (blegh) en een oude tandenborstel (die daarna ceremonieel weggegooid is) om de binnenkant van de buizen voor zover mogelijk te poetsen en daarmee ook nog van prut te ontdoen.

Daarna kwam de engere klus aan de beurt: het vervangen van de gekitte randjes in de douche. (Je weet wel, het randje van siliconenspul wat zich tussen douchebak en muur bevindt, om te voorkomen dat er water langs lekt). Het was hard nodig, maar de eerste keer ooit dat ik dit deed. Dit was de klus, die ik al maanden aan het uitstellen was, omdat ik niet goed durfde. Het siliconenspul was al gekocht, dus ik kon het elk moment doen. Wel, gisteren deed ik het! Eerst keek ik een aantal filmpjes op youtube, en daarna ging ik het gewoon proberen. En het viel me reuze mee. De randjes zijn niet superstrak, maar het is goed genoeg. Daar komt geen water meer langs. Alleen jammer dat je door de zeer witte nieuwe siliconenrand nu zo goed ziet dat de rest van de douche gepoetst moet 🙂 .

Tenslotte heeft de keukentafel twee nieuwe laagjes beits gekregen. Die was twee jaar geleden gedaan (dat had ik op het aangebroken blik beits geschreven toen, grappig), maar sindsdien had vriendlief iets staan knutselen op de tafel waardoor een deel van de beits er af was gegaan, en had ik een paar weken geleden een doek met bijtend spul “even” neergelegd op de tafel – oeps, ook een grote vlek waar de beits weg was. Kortom, tijd voor wat herstelwerkzaamheden. Hij ziet er nu weer goed uit. Alweer niet super-strak, maar wel weer verzorgd.

Ik denk niet dat ik mezelf al als klusser bij anderen kan gaan aanbieden, maar ik ben blij dat ik in ieder geval mijn eigen klusjes zelf heb kunnen doen. En ik ben er trots op dat ik het kan en dat ik het gedurfd heb.

Spaarolifantje en haar olifantjes

Een paar maanden geleden keek ik regelmatig op “kastje per dag” blogs, waarbij mensen elke dag 1 kastje opruimen en daar over bloggen. Heel inspirerend om te zien waren vaak de voor en na foto’s. Voor: grote troep, uitpuilend, zooi waarin je niks terug kunt vinden. Na: geordend, overbodige of kapotte dingen weggegooid/weggegeven, ruimte en overzicht. Heerlijk.

Ik keek daardoor ook eens met nieuwe ogen door ons huis heen en vond hier en daar een ahem, puntje voor verbetering. Zo heb ik een enorme collectie olifantjes. Denk meer dan 100 olifantenbeeldjes en ook nog een paar knuffels. Ik spaar ze. Of misschien moet ik zeggen: ik spaarde ze. En familie en vrienden wisten dus waar ze me blij mee konden maken: olifantjes! Doe mij er maar eentje! Altijd goed! Vandaar de enorme collectie dus… Het gaat van anatomisch zeer correcte olifantjes naar “artist impressions”, van beeldjes uit Afrika tot beeldjes uit de gipsfabriek om de hoek.

Deze zou ik bijvoorbeeld iets minder anatomisch correct willen noemen…

Ik vind dat vriendlief heel schappelijk is geweest met al die olifantjes die overal stonden. Maar eigenlijk staat het niet zo mooi, zitten er lelijke exemplaren bij en kijk ik er nóóit meer naar. Dus ik ben nu, nu ik toch ook thuis moet blijven vanwege het dak, bezig om de collectie uit te dunnen. Alle olifantjes die maar zo zo zijn, mogen nu weg. Ik maak foto’s van alle beeldjes, zodat ik toch nog een herinnering heb. Ben van plan om er een fotoboekje van te maken ook. Afdrukken voor een paar euro en waarschijnlijk kijk ik er dan vaker naar dan naar de beeldjes.

Deze valt voor mij in de “tja” categorie. Het lijkt mij een Indische olifant, en heel leuk dat het zo versierd is, maar… niet mijn stijl.

De beeldjes namen twee schoenendozen en drie boekenplanken in beslag. Ik denk dat ik toch nog één boekenplank met beeldjes ga houden ( de mooiste, en soms die met het mooiste verhaal). Maar verder zou dit dus toch wat ruimte weer moeten schelen. Kunnen die boekenplanken mooi gebruikt worden om boeken op te zetten, boeken die nu in een mand in onze rommelkamer liggen te wachten op betere tijden.

Wordt vervolgd…

Spaarolifantje en het onderhoud van een eigen huis

Morgen komt een meneer voor een bouwtechnische keuring naar ons huis kijken. Of eigenlijk het huis van mijn vriend, hij heeft het gekocht en de hypotheek staat op zijn naam. Elke maand doe ik een “bijdrage in de woonkosten” en verder hoef ik er niets mee. En daar ben ik ook wel eens heel blij mee, zoals nu. Want het (platte) dak lekt. Dat doet het al tijden, en gelukkig alleen bij echt noodweer. Het lekt op de bovenste etage, maar gek genoeg lekt het ook op de eerste etage in een inbouwkast. Waar dat water precies vandaan komt, weten we niet.

Vorig jaar hebben we al eens een paar dakdekkers laten kijken. Numero 1 wierp volgens vriend, die mee was gelopen, vanaf de ladder één blik op het dak, zei “Damoethelemaalvervangeworde” en verdween daarmee uit ons leven, want zo’n luie prutser wilde mijn vriend niet op zijn dak hebben. Numero 2 was al een stuk beter en liep rond over het hele dak, vond rot hout (hoera, maar niet heus) en gaf aan dat hij of de ergste plekken kon behandelen (en dan ging het dak misschien weer een paar jaar mee) of toch het hele dak kon vervangen voor een oplossing die dan ook weer wat langer meegaat. Omdat deze man geen offerte stuurde en omdat vriendlief een bloedhekel heeft aan al het ongemak dat door klussen veroorzaakt wordt, zakten de dakvervangplannen weer weg.

Ons platte dak na een regenbui. Let ook op het geklungel rondom de schoorsteen, mogelijk komt een deel van de lekkage daar vandaan.

Totdat er vorige maand weer eens een groot onweer was, en nu ook op de onderste etage schade was. Een lampenkap zat ineens halfvol water, en de vloer in de keuken was ondergelopen. Na een eerste “we gaan verhuizen, nú”-reactie hebben we de boel opgedweild. En belde mijn vriend de meneer die ook de bouwtechnische keuring heeft gedaan toen hij het huis kocht. Want we willen eigenlijk wel graag gaan verhuizen, en dan is zo’n keuring wel heel handig. Kun je zien wat je eventueel nog zelf kunt/moet laten repareren om het huis een beetje verkoopbaar te maken (ik kan me voorstellen dat “het dak moet nog vervangen” kopers afschrikt, ook al zou de verkoopprijs dan ook iets lager zijn). En kun je ook aan potentiële kopers laten zien wat er allemaal goed zit, en wat er nog wel gerepareerd moet worden.
Morgen is het zo ver, en voor die tijd moet er even nog wat opgeruimd zodat de keurder overal bij kan. Ik ben trouwens erg benieuwd naar de uitslag, hopelijk is het dak het ergste probleem en is de rest goed.

Als het dak vervangen moet, moeten we dan ook weer een goede dakdekker gaan zoeken (hopelijk weet de keurder een goed bedrijf) en moeten we ook gaan praten met onze buren want we wonen in een rijtjeshuis. De buurman rechts heeft ooit zijn eigen dak gelegd en is arm, mogelijk komt een deel van onze lekkage ook van zijn zelf geknutselde dakbedekking. De buurman links heeft een gezin met drie kinders, is niet rijk, en we weten dat ook zijn dak lekt. Dat is circa vijftien jaar geleden samen met ons dak gelegd, en mogelijk dat we ook nu weer samen de daken kunnen laten repareren, maar dan moeten we ook met hen in overleg of zij dezelfde dakdekker willen en of ze wel betalen kunnen, op redelijk snelle termijn.

Een nieuw plat dak gaat ongeveer 15.000 euro kosten, waarschijnlijk. Dan heb je ook weer een dak dat minimaal 15 jaar meegaat, dus dat is 1000 euro per lekvrij jaar. Tegelijkertijd zie je dus ook dat het hebben van een huis een hoop gedoe kan meebrengen en een hoop geld kan kosten. Ze zeggen vaak dat je per jaar dat je ergens woont zo’n 1% van de waarde van het huis uitgeeft aan reparaties. Nou, omdat er in de zeven jaar dat we hier wonen nog niets gerepareerd is (behalve dat er af en toe wat geverfd is), klopt het aardig: het huis is ongeveer 200.000 euro waard, dus na zeven jaar zou je 14.000 euro bij elkaar moeten hebben voor reparaties. En dat gaat dan in dit geval mooi op aan het dak.

Slodderolifantje ruimt de keuken op

Het is gelukt hoor, de afwas is gedaan en ik heb meteen maar de keuken weer eens opgeruimd.

Dit was voor:

De keuken vanochtend

Na ruim een uur afwassen en opruimen (de brownies, bijvoorbeeld, zijn in de diepvries beland, minus eentje dan…) zag het er een heel heel stuk beter uit.

Zo hoort onze keuken er, ongeveer, uit te zien. Stukken beter in ieder geval

Hopelijk blijft het nu weer een paar dagen goed. Ook al kunnen we er allebei heel lang overheen kijken, toch denk ik dat ons humeur soms beïnvloed word door de staat van onze keuken en kamer.

Er moet nog een keer gestofzuigd worden en misschien ook wel gedweild, maar dat… komt wel weer een andere dag.

Slodderolifant: de badkamerkast

Volgens mij heb ik al te lang niets opgeruimd… En vandaag ga ik helpen schilderen bij mijn broer, en morgen is er een familiefeest in het zuiden, waar mijn ouders wonen. Ik ga dus vanavond al afreizen naar het zuiden en dan moet er dus een tasje mee met tandenborstel, tandpasta en deodorant. Laat de badkamerkast nu eens flink toe zijn aan een opknapbeurt… Dus besteed ik een half uurtje aan het opruimen ervan en zal ik intussen ook mijn tasje inpakken met de spullen die ik terugvind.

Dit is de situatie voor: op het opzetje staan teveel spullen die we maar zelden gebruiken (die kunnen dus weg of terug in de kast). En in de kast staat alles door elkaar, behalve op de planken met handdoeken, die gaan wel.

Dit randje zit naast de wasbak, boven de wc. Een handige plek (min of meer) om dingen op weg te zetten die je nodig hebt of gebruikt hebt. Een magneet voor rommel dus…

Tja… Wat zal ik hier eens van zeggen?

Met vijftig minuten “puinruimen” ben ik er door. De “pillen” (we zijn gezegend met een redelijk goede gezondheid, dus het gaat om paracetamol en zo) zijn weer gesorteerd en oudjes zijn weggegooid. De make-up is ook gesorteerd en deels weggegooid (te oud).Het tasje voor het logeerpartijtje is ingepakt; en past er straks ook nog wel ergens bij.

De spullen die we dagelijks gebruiken staan nu voor het grijpen. Ik kan deze wel willen opruimen in de kast, maar als ik even realistisch ben, weet ik dat die toch zo weer rondzwerven door de badkamer. Dus dan maar beter meteen er plek voor inruimen.

Na opruimen past in ieder geval alles weer in de kast. Ik ben nog niet helemaal tevreden met de verdeling van de ruimte, zal er nog over nadenken…

Ik mis eigenlijk nog een beetje ruimte om alles geordend te houden. Die bovenste plank kon ik eigenlijk goed gebruiken, maar deze bevat allemaal voorraad van spullen, ooit gekocht toen het in de aanbieding was (3 voor de prijs van 2 en zo), maar nu zie ik in dat we eigenlijk de ruimte beter kunnen gebruiken dan die paar euro die we uitgespaard hebben op shampoo en scheerschuim. Plan dus: alles op maken en daarna hoogstens van sommige dingen eentje op voorraad (omdat het zo vervelend is om helemaal geen tandpasta of shampoo meer in huis te hebben als de oude tube ineens op is).

Slodderolifantje: de verzekeringspapieren

… Ik denk er pas naderhand aan, dus geen foto’s. Maar vanmiddag kreeg ik ineens de geest en ging ik onze verzekeringspapieren opruimen. De aanleiding was een stapeltje van drie brieven van onze verzekeraar die nog in de klapper moesten. De klapper was zwaar en overvol. Twee jaar geleden had ik die voor het laatst opgeruimd, maar toen ook bewust nog dingen uit oudere jaren gewoon maar gelaten zoals ze waren. Vooral door mijn toedoen zijn er de afgelopen twee jaar veel brieven e.d. bijgekomen (elke maand wat medicijnen afhalen = elke maand een brief van drie pagina’s over vergoedingen, eigen risico, betalingen etc). Dus er moest wat uit.

Ik heb er voor gekozen om voorlopig niets weg te gooien, maar de gegevens van vóór 2007 (en jawel, er zaten ook nog papieren bij van 199x… ) en alle verouderde Algemene/Specifieke Voorwaarden liggen nu in een klappertje boven. In de klapper beneden zit alle correspondentie sinds 2007 en de nieuwste versies van alle voorwaarden, sommige vers uitgeprint van het internet – twee pagina’s op 1 bladzijde en dubbelzijdig, ’t is maar goed dat we nog geen leesbril nodig hebben. In de meeste gevallen die ik kan bedenken, moeten we met de papieren in deze klapper wel toe kunnen.

Een paar maanden geleden hebben we met de verzekeringsadviseur gesproken, en we hebben een heel uitgebreid pakket. Dit is iets wat van mij wel minder mag, maar mijn vriend is van het voorzichtigere type en betaalt liever wat meer als hij dan ook breder verzekerd is. Aangezien we er niet voor op water en brood hoeven, heb ik maar toegegeven. Dus nu ben ik weer even klaar met de verzekeringen: ze zijn goed, zo; en ze zitten nu weer netjes vindbaar in een mapje.

… En stel dat er brand uitbreekt: ik heb in mei al onze nieuwste polis ingescand en deze opgeslagen op een USB stick die bij mijn ouders in de brandkluis ligt. Mochten we naar buiten moeten rennen als onze brandmelder (hebben we ook) afgaat, dan hoef ik dus geen tussenstop te maken voor de verzekeringspapieren.

De raamdorpel deel 2

Vanmorgen de raamdorpel van een tweede laagje voorzien. En gelukkig is het nog steeds droog (dat was een beetje een gokje natuurlijk met het weer van de afgelopen weken, al beloofde buienradar inderdaad dat het droog zou blijven). Het ziet er goed uit nu, dus dat is een klus die eindelijk, eindelijk van mijn lijstje af mag. Ik heb er lang tegenaan gehikt. Maar waarschijnlijk is dit nu weer een paar jaar goed en daarna zien we wel weer.

Volgende klus op mijn lijst is het verven van de balkondeuren…

Olifantje… Hoe krijg je het voor elkaar…

Ik heb net de dorpel onder ons raam geverfd. Fantastisch natuurlijk, dit was een klus die al heel lang op mijn lijstje stond, alleen: hoe zorg ik ervoor dat niemand er aan blijft plakken? De stoep is vrij smal hier. Dus… Zit ik nu nog de komende drie kwartier op een stoel op de stoep, voorbijgangers waarschuwend voor het gevaar… Tegen die tijd moet de ergste plakkerigheid er wel af zijn. Mocht je dus voorbij een iets te dikke mevrouw fietsen die op een stoel op de stoep zit met een ipad, dan weet je hoe dat zo komt…

Zo gaat het best, een uurtje of wat…

De volgende dag: ik wilde graag nog een laagje verven, maar het regent pijpenstelen en volgens het weerbericht blijft dat voorlopig zo. Balen! Ach ja, laagje twee kan natuurlijk ook nog volgende week. Ik ben nu al wel blij met mijn laagje verf, waar ik de regendruppels netjes vanaf zie glijden.