Spaarolifantje: tevreden over juli

Morgen is de laatste dag van de maand juli. Ik ben van plan om die dag alleen geld uit te geven aan mijn reis van en naar mijn werk en weet ook al hoeveel dit gaat kosten; dus ik kan al berekenen hoeveel ik over ga hebben aan het einde van de dag :-). Ik heb dus alvast mijn spaarmeter aangepast en ben verbaasd hoeveel ik deze maand opgeschoten ben, maar dat komt ook doordat ik de afgelopen maand geld terugkreeg van de belasting (in verband met de inkomstenbelasting over 2011, het ging om ruim duizend euro). Maar toch superleuk om in 1 maand meer dan 2000 euro opgeschoten te zijn van 22.900 euro eind juni naar 25.060 euro nu.

Ik ben er al bijna…

Ik zie nu ook dat ik de 26.000 euro die ik eigenlijk tegen eind 2012 wilde hebben, makkelijk ga halen. Het zal de komende maanden zeker niet met 2000 euro per maand gaan (dit was echt een uitzondering), maar vaak kan ik wel minimaal 500 euro per maand sparen. Dus mijn olifantje gaat z’n doel voorbijrennen dit jaar, en dat vind ik prima. Meevallertjes zijn altijd leuk natuurlijk.

Schouderklopje voor mijn goede gedrag (beter dan in juni in ieder geval), en weer rustig verder, ben benieuwd wat ik begin september kan melden.

Advertentie

Spaarolifantje’s pa en de zonnepanelen

Hier een lijstje  van dingen waar je aan moet denken bij zonnepanelen:

Lokatie

1. Een geschikte lokatie ligt op het zuiden en niet in de schaduw. Bestaat die lokatie? (Bij mijn vader wel)
2. Zonnepanelen zijn best zwaar, kan het dak dit gewicht makkelijk dragen? En ook nog als er dan weer sneeuw op ligt in de winter?
3. De stroom van de zonnepanelen moet naar een omvormkast toe. Is er ook ergens plek voor deze kast?

Vergunningen

1. Meestal zou er geen vergunning nodig zijn voor een zonnepaneeltje op het dak, maar sommige gemeentes doen wél moeilijk (en het lijkt er op dat de gemeente van Spaarolifantje’s pa er daar eentje van is).

Hoeveel electriciteit nodig is

1. Zoals een schoonbroer van Spaarolifantje terecht opmerkte, kun je ook “winst” halen op je energierekening door gewoon minder stroom te verbruiken. Dus eerst analyseren of je bijvoorbeeld oude apparaten hebt die veel stroom verbruiken. Investeren in de vervanging van die apparaten kan je uiteindelijk ook geld opleveren, misschien sneller dan dat zonnepanelen dat kunnen.
2. Voor het plannen van de hoeveelheid zonnepanelen is het handig om te weten hoeveel stroom je gebruikt en wanneer. Als je vooral ’s avonds en ’s nachts verbruikt en meer in de winter dan in de zomer, dan zou het kunnen zijn dat een windmolentje bijvoorbeeld beter werkt dan een zonnepaneel. Dit hangt er ook van af, of je de stroom kunt verkopen als je hem niet nodig hebt, en of je hem dan weer kunt kopen voor een gunstige prijs als je hem wel nodig hebt.
3. Hou er rekening mee dat het best mogelijk is dat de beste keuze in jouw situatie kan zijn om te kiezen voor een hoeveelheid zonnepanelen die niet 100% in je stroombehoefte voorziet maar bijvoorbeeld maar 50 of 75%.

De kosten

1. Het is heel verstandig om offertes aan te vragen bij meerdere installatiebedrijven. Zowel voor de kosten als voor de voorgespiegelde opbrengst die beloofd wordt.
2. In de offerte moet, vind ik, duidelijk uitgeschreven worden waarvoor je wat betaalt. (In de ene offerte die Spaarolifantje’s vader tot nu toe gekregen heeft, staat er maar één bedrag genoemd voor alle geleverde hardware, dat is niet handig als je later misschien conflicten krijgt).
3. Onderhoud van zonnepanelen schijnt niet zoveel te hoeven kosten. Dus dat scheelt.
4. Hoewel de zonnepanelen misschien wel dertig jaar meegaan, zou de omvormer waarschijnlijk wel een keer vervangen moeten worden.
5. Vraag aan de verzekeraar of je zonnepanelen ook verzekerd zijn in geval van schade door bijvoorbeeld een storm of hagel. Mogelijk gaat de premie omhoog…

De opbrengst

1. De opbrengst van een zonnepaneel is sterk afhankelijk van vele factoren, o.a. het paneel zelf (hoe efficiënt wordt zonlicht in stroom omgezet), maar ook de precieze lokatie van de panelen op het dak, waar je woont en hoe vaak de zon daar schijnt, en dan ook weer hoe goed de omvormer werkt. In de ene offerte die we tot nu toe hebben, wordt een berekening hiervan gegeven. We hopen met de andere offertes (en met online rekenprogramma’s en databases) een beetje te kunnen controleren of het klopt.
2. Schoonbroer gaf aan, dat je de leverancier een garantie van minimale opbrengst en minimale levensduur kunt vragen.
3. Het is heel belangrijk bij een zonnepaneel dat je de geproduceerde stroom zelf kunt gebruiken (daarmee je energierekening verlagend), of dat je ‘m voor een goede prijs aan het net kwijt kunt. Uitzoeken of de energie-leverancier EN de lokale netbeheerder hieraan goed meewerken. Eventueel van leverancier wisselen.
4. Van tevoren een goede schatting maken, hoeveel minder energie je zult afnemen van de energie-leverancier en wat dit je bespaart (bepaalde vaste kosten blijven namelijk gewoon bestaan). Ook van tevoren duidelijk krijgen hoeveel stroom je terug mag leveren aan het net en welke prijs je daarvoor krijgt.
5. Mocht je het huis waarschijnlijk gaan verkopen binnen twintig jaar, dan lijkt het heel redelijk dat de nieuwe eigenaar je iets extra’s betaalt voor de zonnepanelen, aangezien de nieuwe eigenaar dankzij die panelen nog enige jaren een lagere energierekening zal hebben. Maar misschien is het wel verstandig om hier wat naar te googelen en om er rekening mee te houden dat je in geval van verhuizen minder aan de panelen verdient dan wanneer je er zou blijven wonen.

De financiering

1. Uitzoeken of er subsidies te krijgen zijn.
2. De huidige vuistregel is dat zonnepanelen waarschijnlijk in zeven tot tien jaar terug te verdienen zijn. Stel dat dit tien jaar is, en dat de panelen twintig jaar meegaan, dan verdien je je investering uiteindelijk in twintig jaar twee keer terug. Dit betekent dat je per jaar gemiddeld ongeveer 3,5% winst op je investering maakt. Zonnepanelen zijn het dus duidelijk niet waard, dat je er geld voor moet gaan lenen tegen zeg 6% rente. Wel kan het de moeite waard zijn als je spaargeld er in kunt steken. Voor jezelf mag je eventueel ook afwegen of je de milieuwinst wat geld waard vindt, maar als je eigenlijk nog geen geld te investeren hebt, kun je misschien beter stroom gaan afnemen bij een groene leverancier, dan per sé de stroom zelf te willen opwekken.

Ik hoor heel graag of ik nog dingen vergeten ben!

Daar ging de verf…

Ik was helemaal klaar met schilderen, maar ging het bakje van de roller even leegmaken door her en der nog wat bij te verven. En hop, daar stootte ik tegen het bijna-volle blik verf aan en die ging om. Met als gevolg een enorm grote vlek op de vloer, die niet te verwijderen is. Dan maar uitsmeren, beschermt het het hout nog wat (ha). Echt flink balen, sukkel die ik ben om de verf niet veiliger weg te zetten!

De eerste laag buitenlak zit er op, maar heeft ook wat bubbeltjes geblazen (door het warme weer?). Dus er moet nog een laagje. Er zit nog net genoeg verf in het blik. Maar dat komt wel volgend weekend of iets dergelijks, komende week wordt het druk op het werk.

Spaarolifantje discussieert

… met zichzelf.

Ik: “Hee, het is mooi weer, en de komende twee uur gaat het niet regenen. Kan ik mooi de tweede grondverf-laag aanbrengen.”

Ik2: “Bleh, ik heb geen zin. Ik wil een computerspelletje spelen.”

Ik: “Maar als ik het nu doe, kan het vandaag mooi drogen. Ik ben er maximaal twee uur mee bezig. Morgen wordt het ook mooi weer dus dan kan het toplaagje er op en dan is het gewoon klaar, lekker toch? En maandag en dinsdag wordt het ook mooi weer, maar dan moet ik hard werken, dus dan heb ik er geen tijd voor”.

Ik2: “Blegh, ik heb er nog steeds geen zin in.”

Ik: “Weet je nog, het scheelt wel 40 euro per uur dat je zelf doet?”

Ik2: “Kan me niet zoveel schelen.”

Ik: “Weet je wat, dan hoef ik niet te douchen tot na het geschilder. Trek ik gewoon even mijn schilderkloffie aan en ga aan de slag. Naderhand is douchen dan vast extra-lekker”.

Ik2: “Tja”.

Ik: “En dan mag ik ook wat chocolade. Ik vind dat ik dat dan wel verdiend heb”.

Ik2: “Ok, klinkt goed. Mag ik dan ook eerst nog even bloggen, dat is ook leuker?”

Ik: “Nou vooruit, dan mag ik ook nog heel even bloggen, maar daarna moet ik aan de slag…”

Ik2 “Ok”

Ziezo, dus dit was het bloggen. “Ik” ben benieuwd wat er nu gaat gebeuren…

Spaarolifantje en zonnepanelen

Of eigenlijk: Spaarolifantje’s vader en zonnepanelen. Een jaar geleden gooide ik namelijk een balletje op bij mijn vader, of hij niet een of meerdere zonnepanelen wilde? Op ons dak passen ze namelijk niet/nauwelijks, en ons huis staat te grote delen van de dag in de schaduw. Dus leek het me, in het kader van milieuvriendelijkheid en van milieuvriendelijk rendement halen op je geld, wel een optie om een zonnepaneel bij mijn ouders te plaatsen, deels door hen en deels door mij gefinancierd, en dat de opbrengst daarvan dan ook deels naar hen en deels naar mij zou gaan.

Het plan is toen niet doorgegaan, en dat kwam onder andere doordat ook hun huis niet heel gunstig ligt ten opzichte van de zon. En dan zou je nog windenergie kunnen overwegen, maar ook qua wind wonen ze niet in het gunstigste deel van Nederland (gelukkig ook maar weer voor hen). Dus leek het me toen de investering toch niet waard.

Maar gisteren kreeg ik ineens een mailtje: mijn vader is benaderd door een bedrijf dat zonnepanelen plaatst, en ze hebben zelfs al een factuur voor hem opgesteld. Wat dacht ik er van?

Nou, bij mij gaat de alarmbel wel een beetje rinkelen als je voor zoiets benaderd wordt door een bedrijf, in plaats van dat je hen benadert. Ze willen natuurlijk geld aan je verdienen! Dus ik ga punt één dat bedrijf eens goed googelen (wordt er over hen geklaagd?) en punt twee ga ik kijken of de claims die ze in de offerte doen (namelijk over hoeveel opbrengst aan kWh het zal opleveren) wel enigszins kloppen met de werkelijkheid. Als zij claimen dat in de zomer in Nederland altijd de zon schijnt, dan hoef je alleen maar naar buiten te kijken om te zien dat dat niet klopt.

Het schijnt dat de overheid wel een beetje mee-subsidieert (vanaf 2 juli jl. weer) en als wat het bedrijf zegt, klopt, dan hebben mijn ouders de panelen er in negen jaar uit, en leveren ze daarna dan nog eens zo’n 16-21 jaar stroom zonder veel te kosten.

Dus misschien toch meer rendement dan ik eerst dacht? Wel moeten mijn vader en ik ook een beetje uitkijken dat we niet al te graag willen en daardoor de realiteit uit het oog verliezen. Zonnepanelen, dat klinkt namelijk zo heerlijk milieuvriendelijk, je zou er bijna geld op toe willen leggen…  Maar zo idealistisch moeten we maar even niet willen zijn: mijn ouders zijn bijna van pensioengerchtigde leeftijd, die kunnen geen financiële strop gebruiken. En ik? Ach, ik kan het wel wat beter aan, maar moet er toch ook hard genoeg voor werken! Dus als jullie me zoeken, zit ik rond te surfen op websites over zonnepanelen.

PS. Net mijn vader gebeld. Hij gaat nog wat meer offertes aanvragen (lijkt me een goed idee!) en ook nog wat meer in de materie duiken (bijvoorbeeld uitzoeken hoeveel stroom ze precies verbruiken en welk deel van de energierekening wegvalt als ze de stroom zelf produceren – sommige vaste kosten zullen toch gewoon blijven). Dus gelukkig neemt hij ook nog even de tijd om een beslissing te nemen.

Heeft iemand nog adviezen of tips?

Spaarolifantje en de kunstmatige schuld

Toen ik jaren geleden voor het eerst ging werken, had ik het gevoel dat het geld binnenstroomde, met bakken tegelijk. Ik had nog nooit meegemaakt dat ik 1700 euro ineens op mijn bankrekening bijgeschreven kreeg! Wat een geld, wat een geld. Het kon niet op, dacht ik. En als er dan aan het einde van de maand nog wat over was, kon ik mooi gaan shoppen, of een leuk stedentripje boeken. Mijn doorlopend krediet was mijn grote vriend als ik even wat teveel had uitgegeven, al was het wel gek dat ik steeds vaker op min duizend euro stond; en dat ik dan na m’n betaaldag eventjes weer uit het rood kwam om er vervolgens weer in te duiken. Hmm…

Uiteindelijk werd het een redelijk interessante en uitdagend leuke strijd om mezelf van min duizend terug naar nul te knokken. En om de een of andere reden vind ik het nog steeds gemakkelijker om mezelf van een achterstandspositie weer terug te knokken naar een redelijk comfortabele positie. Het gevoel van urgentie, van “ik kan dit maar beter zo snel mogelijk oplossen” is veel groter als je van min duizend naar nul moet, dan als je van plus 24.000 naar plus 25.000 wil.

Dus zo doe ik het nog steeds. Ik creëer een kunstmatige schaarste door geld over te boeken naar een plek waar ik er niet/moeilijk bij kan (beleggingen, of dus een deposito), en dan begin ik weer vanaf min-of-meer nul opnieuw. Op dit moment zit er maar 890 euro in mijn “emergency fund”, waar ik eigenlijk 2000 euro zou moeten hebben. De rest is naar dat deposito gegaan dat ik net geopend heb en waarvan ik vandaag de bevestiging kreeg dat het gelukt is (ik heb het geld dus gelukkig niet per ongeluk overgeboekt naar meneer A. Buis te Nergenskerken).  De komende twee, drie maanden wordt het dus de uitdaging om dat noodpotje weer op de 2000 euro te krijgen. Als de nood nu aan de man komt, zit ik dus eigenlijk in de problemen. Hoera, dáár is dat gevoel van urgentie dat ik zo hard nodig heb…

Nog even te mijner verdediging: ik heb geen auto dus geen plotselinge dure reparaties nodig. Ik heb geen kinderen. Ik heb geen huis (het huis is van mijn vriend, ik betaal wel huur). Ik ben verzekerd voor vanalles en nog wat. Ik heb een goede baan die waarschijnlijk niet snel zal verdwijnen, en ik doe het er goed. Ik heb een vriend die eventueel bij zou springen mocht de nood echt aan de man komen. En ik heb ook nog een fantastisch stel ouders die ook, zo weet ik nog van vroeger, zouden bijspringen als het echt echt nodig is.

Ben ik nou gek? Of in ieder geval een beetje raar? Hoe sparen jullie geld? Zijn er meer liefhebbers van de “terugknok”-positie, meer mensen die meer hun best doen als ze 0-1 achter staan vergeleken met 5-0 voor? En: is er misschien hoop dat ik ooit wel geld op mijn spaarrekening kan zien zonder dat ik het meteen uit wil geven of (om uitgeven te voorkomen) vast wil zetten?

Spaarolifantje gaat fietsen.

Ik zal niet zeggen dat ik de smaak te pakken heb sinds zaterdag. Het is meer, dat het een noodzakelijkheid is soms… Ik ga straks fietsen naar m’n werk. Het is een slordige 20 km en mijn rustige tempo aanhoudend kost me dat zo’n 1,5 uur. (We hebben gisteren even de Tour de France gekeken, die wielrenners zouden het in een half uurtje doen…). Omdat ik op m’n werk wel enigszins representabel moet zijn, ga ik in oude kleren fietsen, gaat m’n werkkleding in de fietstas en moet ik nog wat eerder vertrekken zodat ik op m’n werk een korte douche kan nemen.

Dit kost dus 3 uur inspanning in totaal en een half uur douchen/omkleden. Winst: 1,5 uur openbaar vervoer minder en geen 5,40 euro hoeven te betalen voor mijn reis. Levert ook nog eens gewichtsverlies en gespierde kuiten op. De NS planner zegt dat treinreizen 75% CO2 verbruik scheelt op deze reis, vergeleken met autorijden. Nou, fietsen scheelt 100%. Of misschien ook weer niet, want ik ga zeker wel wat extra energie verbranden en dus extra CO2 uitademen. Sorry, natuur.

Morgen werk ik dichter bij huis (ik heb verschillende lokaties waar ik werk). Als het weer even mooi blijft als vandaag, moet ik ook dan zeker op de fiets kunnen. Behalve als ik wel heel erge spierpijn heb na vandaag…

Spaarolifantje: de verzekeringen (onverwacht deel 2)

Gisteren was ik ook nog even aan het kijken, hoeveel geld ik over moet maken naar mijn vriend in verband met het eigen risico van de zorgverzekering (die van zijn bankrekening wordt afgeboekt). Toen ik eenmaal door die papieren heen was, besloot ik nog even naar het overzichtje van alle verzekeringen te kijken. En… kreeg een hartverzakking…

We hebben vorig jaar onze verzekeringen samengevoegd, en daarbij zou de jaarpremie voor de aansprakelijkheidsverzekering omhoog gaan, volgens mijn aantekeningen van 32 naar 44 euro per jaar. Op het nieuwe overzicht stond echter nog steeds 32 euro als premie. Hoe kon dit?

Snel even gebeld, en jawel: voor alle andere verzekeringen (reis- en rechtsverzekering) was het goed gegaan en was ik aangemeld als tweede persoon op de polis, met de bijbehorende verhoging van de premie. Alleen bij de aansprakelijkheidsverzekering was het fout gegaan en was ik wel afgemeld bij mijn vorige verzekeraar, maar niet aangemeld bij deze.

Dus ik heb eigenlijk een paar maanden onverzekerd rondgelopen (hoewel zowel mijn vriend als de tussenpersoon zeiden dat het bij problemen toch goed gekomen zou zijn, omdat we zo uitgebreid vast hadden gelegd dat we ‘m wel wilden aanpassen – het was duidelijk een fout van de verzekeraar).

Per direct word ik nu bijgeschreven, wat betekent dat we dit jaar nog zo’n zes euro extra moeten gaan betalen voor onze verzekering. Nou, dit was dan een besparing (van zes euro over de eerste helft van 2012) waar ik niet zo vrolijk van werd en die me twee grijze haren en de al genoemde hartverzakking bezorgd heeft.

Mensen… controleer uw polissen!