Een jaar of zeven geleden legde ik mijn eerste geld (wel helemaal €500) in in een groen beleggingsfonds. Met een flinke dot zenuwen en adrenaline, want de verhalen die ik tot dan toe gehoord had over beleggen waren zeer gemengd.
Het ergste verhaal dat ik ken is van de Amerikaanse beurskrach van 1929. Black Tuesday was de dag waarop het luchtkasteel ineens in elkaar donderde. Vele, vele beleggers zagen hun financiën, en daarmee hun vertrouwde leventje, instorten en velen van hen pleegden zelfmoord (wat ik trouwens echt wel een iets te drastische reactie vind, maar goed). Na deze ineenstorting van de markt volgde een lange lange periode van (financiële) depressie, en een wereldoorlog.
Minder erge verhalen kende ik van familieleden en vrienden en van het nieuws. Mijn ouders belegden op advies van de bank een deel van hun geld in de Australische munt, want Australië was helemaal in opkomst volgens de adviseur. Niet, dus. Winst maakten ze niet op die belegging; alleen de adviseur heeft er baat bij gehad, die kreeg een mooie provisie van mijn ouders. De koersval van World Online in 2000, en in 2002 van onze landelijke kruidenier… Ik ken gelukkig zelf geen mensen die daar enorm de dupe van geworden zijn, maar die zijn er wel geweest. Need I say more?
Tegelijkertijd hoor je natuurlijk ook de andere verhalen. Verhalen van mensen die wonderbaarlijke winsten maken door slim te beleggen. Verhalen van mensen die dan weliswaar geen wonderlijke winsten maakten, maar wel hun geld zagen groeien op de aandelenmarkt, en sneller dan wanneer ze het op de bankrekening hadden laten staan. Advies om een deel van je geld toch in aandelen en obligaties te stoppen, omdat je anders winst misloopt.
Dus daar ging ik, op 31 januari 2006. Na die eerste €500 belegde ik in de loop van de tijd nog wat meer geld. Achteraf gezien waren deze jaren zeker niet de beste jaren voor de aandelenbeurs. Wat de AEX index deed in precies die jaren zie je op het onderstaande plaatje. Maar dat kon ik toen niet weten, al was ik er zeker wel voor gewaarschuwd.
De AEX index tussen 2006 en nu
Toch heb ik in die tijd winst gemaakt en geen verlies. Ik heb er net een berekening op los gelaten (die nog behoorlijk ingewikkeld is, ik vertel er morgen meer over) en mijn gemiddelde winst is 2.7% geweest. Da’s niet veel. Ik denk dat ik zeven jaar geleden een betere opbrengst had kunnen krijgen door mijn geld voor vijf of tien jaar vast te zetten in een deposito. En dan had ik geen risico gelopen, nu wel. Aan de andere kant is 2.7% ook niet niks, en is het gelukkig ook geen -2.7 of -27% geweest. Dat had ook nog gekund!
Ook vond iedereen dat dit magere jaren waren. Er schijnt soms meer mogelijk te zijn, en wie weet breekt zo’n periode ook weer een keer aan. Daar hoop ik op.
Mijn persoonlijke mening is dus dat de aandelenmarkt risicovol is, maar misschien wel het overwegen waard is als je geld over hebt en dit geld ook niet binnenkort nodig zult hebben. Zelf zal ik een deel van mijn vermogen(tje) in de aandelenmarkt blijven beleggen. Maar ik hou zeker ook een deel apart op spaarrekeningen en in deposito’s.
Spaarolifantje 
Een deposito kent toch ook een zeker risico als de bank omvalt?
Niet als je tegoeden bij die bank door de Nederlandse staat gegarandeerd worden. Dit heet het depositogarantiestelsel en geldt tot 100.000 euro per individu per bank.
Zoals ik wel eens ergens gelezen heb: “… en als de Nederlandse staat, die garant staat, die garantie niet waar zou kunnen maken, dan heb je een groter probleem dan wat verloren geld”.