Uitgaven in februari

Ik heb vandaag een dag vrij en verwacht dat ik geen geld meer uit ga geven. Boodschappen zijn in huis, ik heb genoeg biebboeken om me te amuseren en internet en elektriciteit is ook gratis vandaag (nou ja, inbegrepen bij de huur 🙂 ).

 

Naast deze uitgaven heb ik ook nog 200 euro overgeboekt naar Brand New Day voor mijn pensioen. Dit doe ik elk jaar in februari. Ik wil het niet echt als een uitgave beschouwen, want als het goed is gaat dit geld groeien en komt het over een jaartje of dertig weer bij me terug.

Binnen budget gebleven dus, deze maand. Al waren er wel posten hoger dan verwacht, zoals het reizen met het openbaar vervoer en de onverwachte uitgaven. Doordat ik dan weer geen geld uitgaf aan kleding en minder aan cadeautjes dan verwacht, bleef ik toch binnen budget. Ik heb voor mijn werk deze maand alleen maar met het openbaar vervoer gereisd, en soms ook verre reizen gemaakt. Misschien een goed voornemen voor maart om weer wat vaker de fiets te nemen, als de reisafstand niet te groot is.

Als je niet uitkijkt, word je gemanipuleerd waar je bijstaat

Ik lees een boek uit de bieb. Het gaat over marketingtechnieken en de nieuwste ontwikkelingen daarin. Het is geschreven door een succesvolle reclamemaker (succesvol, af te meten aan hoeveel tijd hij over de wereld reist om reclames te ontwerpen).

En ik word er toch een beetje misselijk van.

Volgens de reclamemaker verleent hij een service aan de mensheid door steeds betere reclames te produceren, die ons argeloze kopers steeds beter bespeelt zodat we bepaalde merken gaan kopen.

Volgens mij is dat dus een smerige leugen en duidelijke nonsens. Want waarom zouden wij consumenten er beter van worden als we door reclames merk A liever willen dan merk B? Misschien zijn wij kopers wel beter af met een goedkoper eigen merk product, of soms zelfs zónder het product… Maar door reclames verliezen we die mogelijkheden uit beeld.

Ik ging het boek lezen om meer te weten te komen over marketingtechnieken. Een gewaarschuwd mens telt voor twee, niet waar? Door het lezen van dit boek probeerde ik in het hol van de leeuw binnen te dringen. Maar ik ben pas halverwege en ik kan er al niet meer zo goed tegen.

Ze proberen ons echt te grazen te nemen, en ze zijn genadeloos.

Het eerste stuk van het boek ging bijvoorbeeld over sigarettenfabrikanten en hoe die, ondanks het verbod op openlijke reclame, nog steeds hun verslaafden wel weten te bereiken en bespelen. Alleen een bepaalde sfeer opwekken is al genoeg, blijkbaar. Dus worden café’s in bepaalde kleuren ingericht die rokers van een bepaald merk aan de kleuren van het pakje herinnert. En, erger nog, hersenscans wezen volgens dit boek uit dat rokers intussen zelfs reageerden op de waarschuwingen op de pakjes met extra trek in een sigaret. (Ik kan het me trouwens wel voorstellen: als vlak na het zien van het pakje met een zo herkenbare waarschuwing er op – witte achtergrond, zwarte letters – je altijd “beloond” wordt door een sigaret, dan ga je waarschijnlijk uiteindelijk zelfs die waarschuwing associëren met “lekker”).

Nou kun je deze kennis, dat mensen alles wat bij hun verslaving hoort uiteindelijk gaan associëren met een beloning, aanwenden om mensen van het roken af te helpen. Of in ieder geval om het niet verder te stimuleren. Maar natuurlijk doen reclamemensen precies het omgekeerde. Werkelijk fantastisch, de services die ze aan de mensheid verlenen…

Aan ons dus om te weten wanneer je gemanipuleerd wordt. Of misschien beter: om te beseffen dat er bijna altijd pogingen gedaan worden om je te verleiden tot kopen en gebruiken.

Misschien kan dit me van mij (coca!) cola verslaving afhelpen, en van mijn verslaving aan een bepaald soort merk chocolade. Want dat ene merk cola is in mijn belevenis de enige optie geworden voor een lekker drankje tussendoor. En alleen al van die ene rood-met-warmgele verpakking voor chocolade krijg ik een warm gevoel in mijn buik. En ik word dus ook gemanipuleerd waar ik bij sta. Tijd voor actie.

Salaris binnen

Vanmorgen kwam mijn salaris binnen. Het was dus minder dan wat het normaal is, omdat ik januari veel minder uren gewerkt heb. Maar als ik er zuinig op ben, is het genoeg om de maand mee door te komen. Ook omdat het volgende salaris alweer over vier weken komt dankzij de kortere maand februari.

Nog een paar dagen en dan kan ik ook weer het overzicht van de uitgaven in februari maken.

Het andere uiterste: lenen om te kunnen beleggen

De een is te bang om te beleggen, de andere is veel te hebberig. Vandaag las ik in een gratis krantje in de trein dat mensen weer zo optimistisch geworden zijn dat ze best geld willen lenen om dat geld te kunnen beleggen. Waar die mensen op hopen is duidelijk: leen 1000 euro tegen zeg 8% rente, maak bijvoorbeeld 200 euro winst in een jaar tijd, betaal de 1000 euro terug en ook de 80 euro rente, en verdien zelf (200 – 80 is ) 120 euro. Hoppakee. Gratis geld.

Ja, nogal wiedes dat mensen dat wel willen! Maar hadden we niet iets geleerd over “hefboom”-producten in de afgelopen crisis? Namelijk dat je ook terug moet betalen, als je helemaal niet zoveel winst hebt gemaakt? Een voorbeeld zou zijn: leen 1000 euro tegen 8% rente, maak 50 euro winst in een jaar tijd, betaal de 1000 euro terug en ook de 80 euro rente, en maak 30 euro verlies. Hoppakee. En dan hadden de markten nog wel een mooie winst van 5% laten zien in dat jaar, en dan heb jij alsnog verlies gedraaid.

Veel erger wordt het natuurlijk nog als de markten omlaag duikelen. Stel, je maakt 20% verlies in een jaar tijd. Daar gaan we weer: je had 1000 euro geleend tegen 8% rente, na een jaar is je belegging van 1000 euro nog maar 800 euro waard (de 20% verlies), maar natuurlijk verwacht je uitlener nog wel 1080 euro van jou terug. Jouw verlies: 280 euro!

Hoppakee.

En degene die jou dit prachtige hefboomproduct heeft verkocht is natuurlijk de lachende derde, want die maakt in alle gevallen een lekkere 8% winst op z’n uitgeleende geld. Nou ja, behalve als jij je bankroet laat verklaren, dat is dan nog het enige risico wat zo’n uitlenend instituut loopt…

Doe het niet, alsjeblieft. Beleg niet met geleend geld. En beleg ook niet met geld wat je eigenlijk niet missen kunt in je dagelijks leven. Daarvoor is beleggen in aandelen gewoon veel te risicovol.

Beleggen voor je pensioen

Beleggen voor je pensioen lijkt me best eng. Mijn vriend heeft een eigen bedrijf en mag dus zelf kiezen of hij spaart voor z’n pensioen, en hoe hij dat doet (sparen, beleggen, verzekeren). Hij heeft op dit moment eigenlijk alledrie die componenten wel: hij heeft een verzekering waar elk jaar een vast bedrag aan premie naartoe gaat, en daarnaast heeft hij ook een spaarrekening en een beleggingsrekening voor z’n pensioen, waarbij hij elk jaar zelf kan kiezen of en hoeveel hij inlegt.

Dat heeft best wel voordelen: hij kan zelf kiezen met welke instituten hij in zee gaat, hij kan zelf kiezen hoeveel hij inlegt en wanneer (dus vorig jaar even wat minder omdat het dak ook gerepareerd moest worden), en hij kan zelf kiezen welke beleggingen hij doet.

Tegelijkertijd is het ook wel een beetje eng om dit allemaal zelf te moeten doen. Als je zelf je pensioengeld belegt, dan zie je het ingelegde bedrag schommelen met de markten, en dan kun je bang worden dat je straks op een houtje moet bijten. Bovendien kun je jezelf een hele hoop verwijten als het niet goed gaat met je beleggingen.

Maar eigenlijk beleg ik beleg ook voor mijn pensioen. Van mijn salarisstrookje wordt namelijk maandelijks een bedrag ingehouden en naar een pensioenfonds gestuurd, en dat pensioenfonds belegt een groot deel van mijn geld. Dat voelt veiliger dan wat mijn vriend doet, ik krijg immers maar een keer per jaar een overzicht en zie dan de “claim” die ik heb groeien (er wordt mij nu al 2000 euro bruto aan pensioen per jaar beloofd, voor zolang als ik leef) . Maar we hebben de laatste jaren gezien dat je ook risico’s loopt bij een normaal pensioenfonds (uitkeringen werden verlaagd, beloofde uitkeringen werden verlaagd, de inleg moest omhoog). Misschien is dat veiligere gevoel wat ik heb dus ook maar een illusie…

Beleggen in windenergie – goed voor het milieu?

Ik beleg sinds anderhalf jaar ook een beetje in windenergie. Dat doe ik via vereniging De Windvogel:  deze bestaat sinds 1991 en beheert zes windturbines, met name in de Randstad. Je kunt via hen ook electriciteit aankopen (dan verbruik je als het ware je zelfopgewekte electriciteit, al kunnen ze natuurlijk niet precies de door de windmolen geproduceerde electriciteit door de stroomdraad naar je toesturen). Ik doe dat (nog?) niet, maar we  hebben wel groene stroom van een ander bedrijf.

Ik heb het idee dat ik iets bijdraag aan de toekomst door te beleggen in deze windmolen. Mijn stukje daar produceert ongeveer evenveel energie als wat mijn huishouden in een jaar verbruikt. Ben ik effe milieuvriendelijk bezig! Maar tegelijkertijd heeft waarschijnlijk degene die echt de door mijn stukje van de windturbine gemaakte groene stroom afneemt, ook het idee dat hij goed en groen bezig is. En we kunnen niet allebei hetzelfde stukje milieuvriendelijkheid claimen! Draag ik nou iets bij, of niet?

De groene stroom die ik koop van mijn energiebedrijf, is deels groen doordat men certificaten uit Noorwegen koopt. Daar wordt groene stroom geproduceerd, maar door het kopen van de certificaten wordt mijn grijs geproduceerde stroom groengewassen. Dus is men in Noorwegen met al hun waterkrachtcentrales nu lekker groen bezig? Of mag ik dankzij dat certificaatje claimen dat ik groene stroom heb, en heeft men in Noorwegen dus eigenlijk grijze stroom van mij gekregen (en ik groene stroom van hen)? Dan zijn ze in Noorwegen veel minder milieuvriendelijk dan ze denken.

Een verwarrend stukje misschien, waarvoor excuses. Het is voor mezelf ook een beetje verwarrend. Het lijkt me wel duidelijk dat je “milieuvriendelijk daden” niet twee keer moet meetellen – een keer bij degene die het financiert of produceert, en dan nog een keer bij degene die het consumeert. Dan lijk je enorm milieuvriendelijk bezig te zijn, maar valt het in het echt flink tegen. Ik kom er dus nog niet helemaal uit wat nou mijn bijdrage is…

Mooi weekend om wat belastingdingen te doen

Ziezo, weekend. En een hele dag vrij voor de neus. Morgen moet er weer wat gebeuren, maar vandaag zijn er geen plannen. Dus een mooie gelegenheid om aan de inkomstenbelasting te werken.

We hebben een belastingadviseur omdat mijn vriend een eigen bedrijf heeft, dus alles wat wij moeten doen, is het bij elkaar zoeken van al het papierwerk. En dat is toch nog wel heel wat werk, omdat mijn vriend een huis en hypotheek heeft en omdat we allebei verschillende investeringen hebben en ook enige aftrekposten.

Eerst dus maar eens het lijstje van vorig jaar opsnorren, waarop de belastingadviseur had geschreven welk papierwerk we allemaal bij elkaar moesten hebben. De belastingdienst zelf heeft trouwens ook een erg mooi lijstje van gegevens die je mogelijk nodig hebt! Nou ja, als je zelf je aangifte doet, kun je natuurlijk altijd nog tijdens de aangifte even stoppen om iets op gaan zoeken, maar aan de andere kant is het ook dan waarschijnlijk wel handig om eerst alles bij elkaar te zoeken en dan pas het aangifteprogramma op te starten.

Het is elk jaar weer even een klusje, maar dan heb je ook wat…

Geen rente-aanbod

He, wat jammer. De Consumentenbond had de afgelopen paar weken consumenten verzameld die wel een deposito voor een, drie of vijf jaar wilden overwegen. De bedoeling was om dan samen naar de banken te stappen om over een hoge(re) rente te onderhandelen. Vanmiddag kreeg ik een mailtje van de Consumentenbond, dat het hen niet gelukt is om een bank te interesseren voor een onderhandeling over meer dan 36.000 mogelijke nieuwe deposito-spaarders. (Zie ook het persbericht).

Bij die mogelijkheid had ik eigenlijk niet eens stilgestaan. Ik had wel bedacht dat het aanbod wel eens tegen zou kunnen vallen, maar geen enkele “bieder”, tja, dat is wel teleurstellend.

Dus we moeten maar zelf op zoek blijven gaan naar de beste rentes…

Kiva

Ik heb op dit moment een Kiva-tegoed van $24,64. Irritant, want het is dus net niet genoeg om een nieuwe lening te doen (daarvoor heb je $25 nodig), maar om nu voor 36 dollarcent een hele paypal-transactie door te gaan is ook zoiets. Er zijn nog wel twee leners die me nog een bedragje terug moeten betalen, dus misschien komen de “missende” centen in de loop van de maand nog binnen.

Er staan op Kiva heel veel verschillende leningen, en aan sommige doe ik niet mee. Op dit moment is bijvoorbeeld een mevrouw geld op aan het halen voor de bruiloft van haar dochter. Je dochter’s bruiloft betalen met een lening… Dat is duur… En het voorspelt ook weinig goeds voor de toekomst, als je dat niet uit je spaargeld kunt betalen. Toch? Ik vind dat soort leningen geen goede leningen, je kunt er aan onderdoor gaan, zoals in de Westerse wereld ook veel mensen teveel konden en kunnen lenen voor onzin-uitgaven. Onzin-leningen introduceren in de Derde Wereld, daar wil ik dan dus niet aan meedoen.

Gelukkig staan er ook genoeg leningen op waarbij het geleende geld niet in een dag verbrast wordt. Het team “Income Producing Durable Asset Lenders” focust speciaal op leningen die bedoeld zijn om dingen (assets) mee te kopen waar iemand langdurig (durable) een inkomen uit kan halen. Dat team gebruik ik als inspiratie voor de leningen die ik doe. En ik hoop dus dat mijn leningen iets goeds bijdragen.

Nu alleen nog even wachten op 36 centen…

Update: de terugbetalingen komen normaal gesproken binnen op de 17e van de maand. Maar vanmiddag kreeg ik er toch nog $1.09 bij… Dus nu heb ik natuurlijk weer een lening gedaan. Leuk!

Nieuw doel bedacht

Ik vond het een beetje moeilijk om een doel voor 2014 te bedenken, omdat het voor mij een beetje een onvoorspelbaar jaar wordt. Ik weet niet hoeveel uren ik ga werken (en dus hoeveel geld ik ga verdienen), ik weet niet of we misschien een huis gaan kopen en gaan verhuizen…

Maar ik neem ook aan dat het voor de meeste mensen eigenlijk moeilijk is om een doel te bedenken dat gegarandeerd haalbaar is. Je weet maar nooit of er eens iets tussen komt, nietwaar? Dus hier komt dan toch een doel voor 2014, al weet ik dus niet of ik het halen kan. Maar ik kan er wel zo hard mogelijk naar streven:

Ik wil in 2014 graag 10.000 euro sparen. Dit geld mag naar de spaarrekening, naar deposito’s, naar beleggingen. Maar het moet inkomen zijn dat niet uitgegeven wordt. Ik wil winst en dividend op mijn beleggingen en uitgekeerde rente op mijn spaarrekeningen en deposito’s niet meetellen als inkomen, dat zou een beetje flauw zijn.

Ik zie driehonderdduizend beren op de weg. Maar ik ga er voor! Gemiddeld moet ik dan zo’n 850 euro per maand zien over te houden. Januari was dan al een behoorlijk goede start met een plus van 1625 euro. Februari wordt waarschijnlijk zo rond de nul, maar dat gaan we nog zien. Voor dit jaar is dit een mooie uitdaging.