Lid geworden van een vakbond

Oké, ik ben dus echt lid geworden van een vakbond. Het is niet bij een goed voornemen gebleven, al heeft het wel bijna anderhalf jaar geduurd voordat ik echt actie ondernomen heb (zie deze blogpost van februari 2014). Maar soms duren dingen een tijdje, ha.

Het lidmaatschapsgeld gaat 16 euro per maand worden, maar volgens de CAO mag ik dat van mijn bruto salaris gaan betalen. Kijk, dan scheelt dat toch alweer zo’n 7 euro per maand of zo. Ik moet alleen nog op mijn werk daarvoor formulieren in gaan vullen, en als ik de HR-dame goed begreep, dan kan ik pas aan het einde van het jaar het formulier indienen voor het lidmaatschapsgeld wat ik dit jaar betaald heb. Dus je krijgt het niet meteen terug, maar pas achteraf. Maar ja: toch fijn dat het kan!

Popcorn erbij… Kijken wat de financiële markten gaan doen de komende dagen!

Nou, ik ben wel benieuwd hoor. Griekenland neemt mogelijk het reddingsplan (als je het een reddingsplan mag noemen, daar weet ik niet genoeg van) niet aan, er komt een referendum… Zaterdagavond zag ik op het journaal dat het nu toch echt menens lijkt te gaan worden.

En dan vind ik het bijna jammer dat de financiële markten gesloten waren, omdat het weekend is, overal op de wereld. En dan ben ik benieuwd wat er maandag gaat gebeuren: gaat men in paniek en met grote zweetvlekken onder de oksels rondrennen over de beursvloer? Of zou men de week wat relaxter beginnen, nadat men er al een redelijk zonnige zondag over heeft kunnen nadenken?

Ik ben stiekem wel een beetje benieuwd wat er morgen en de komende week gebeurt. Popcorn erbij, de beurspagina aan, en kijken wat er zich gaat afspelen.

(En PS: dit verandert niets aan mijn eigen investeringsplannen, natuurlijk, ik ga gewoon lekker door).

Je partner “om” krijgen

Ik ben er nog niet achter hoe het moet, je partner om krijgen, qua financiën dan. Sowieso heb ik een partner die gewoon z’n eigen plannen heeft, en dat kan ik alleen maar toejuichen. Ik krijg jeuk van mensen die dicteren hoe hun partner moet leven, dus zelf wil ik ook niet zo zijn.

Maar op financieel gebied zou het soms wel handig zijn als we wat meer dezelfde plannen hadden. Ik denk dat je echt samen sterker zou kunnen staan. Twee inkomens die samen voor één doel ingezet kunnen worden, en een gezamenlijk plan voor het uitgavenpatroon.

Mijn vriend heeft een mooi inkomen, spaart ook wel wat, maar wil verder niet over financiële dingen aan het hoofd gezeurd worden. Zou bijvoorbeeld het huishoudpotje 100 euro meer per maand nodig hebben, dan zou hij gewoon zijn bijdrage opschroeven en er dan verder niets meer over willen horen. Liever wat meer geld uitgeven dan er veel over moeten nadenken.

Ik heb een mooi inkomen, spaar veel, en zou best nog wat meer over onze gezamenlijke financiële dingen willen nadenken. Ik zou willen dat mijn partner enthousiast mee zou denken over het volgende bespaarplan.

Maar… Dat is gewoon niet zo. Zo zit hij niet in elkaar. En daarom bouwt hij wat langzamer spaargeld op dan wat zou kunnen, maar hij ligt wel op de goede koers (er komt geld bij, stukje bij beetje). En daarom bouw ik ook ietjes langzamer spaargeld op dan ik zou kunnen, door de compromissen die je dan toch maar sluit.

Het zij zo.

MrMoneyMustache schreef er ooit wel een stukje over, over hoe je partner over te halen om zuiniger te leven en bewuster met geld om te gaan. Maar ik geloof dat de praktijk toch nog wel wat weerbarstiger is.

Het simpeler maken van mijn financiën

De laatste maanden ben ik er naar gaan streven om mijn financiën wat simpeler te maken. Het kost tijd, als je het voor jezelf ingewikkeld maakt. En die tijd wil ik anders gaan besteden. En ik geloof niet dat het eenvoudiger maken van mijn financiën me geld gaat kosten: ik maak een paar goede keuzes, en daar hou ik me dan aan.

Ik heb de afgelopen dagen daarom nog wat dingen geautomatiseerd. Elke maand wordt nu automatisch 500 euro op de spaarrekening overgeboekt, 250 euro gaat naar een aandelenfonds, 250 euro naar een obligatiefonds, en 100 euro naar het microkredietfonds van de ASN.

Hou ik dan nog geld over in een maand, dan gaat dat geld voorlopig op de gewone spaarrekening. Dat zal niet zoveel geld zijn. Over drie maanden ga ik dan weer eens kijken hoe het er voor staat, kijk eventueel waar dat extra spaargeld heen “moet”, en dan maak ik dan ook een update van mijn pagina over mijn beleggingen.Zo komt er weer wat tijd vrij voor andere dingen (niet per sé nuttige andere dingen, maar andere dingen).

Geld uitlenen via geldvoorelkaar – eerste update van 2015

Sinds een paar jaar leen ik wat geld uit aan particulieren en bedrijven via de website geldvoorelkaar.nl . De bedoeling is dat al deze mensen en bedrijven mij ook netjes terugbetalen, met wat rente er bovenop. Tot nu toe moet ik nog steeds zeggen dat dat goed gaat. Gelukkig.

Wel is het zo dat ik ga stoppen met geld uitlenen via deze website. Ik vind het risico behoorlijk groot, de beloning dan meestal aan de lage kant voor het genomen risico, en het is best wel tijdrovend om nieuwe leningen uit te kiezen. Tijd die ik er dus niet meer in wil steken. Ik wil mijn beleggingen graag wat minder complex en tijdrovend maken.

Toch hier dus nog even een korte update. Ik ben ook nog niet van mijn leningen af, want sommige lopen nog wel een paar jaar. Eerdere updates vind je via deze blogpost van eind 2014.

Ik heb in totaal achttien leningen gedaan. Hiervan zijn inmiddels vijf leningen helemaal terugbetaald, en twee komen aardig in de buurt. Maar de rest loopt nog wel een tijdje. Tot nu toe is het nog steeds zo dat alle leningen altijd op tijd terugbetaald worden. Hopelijk blijft dat ook zo. Na alle terugbetalingen zit er op dit moment nog zo’n 650 euro van mijn geld in.

Salaris weer binnen

Ja, het salaris is weer binnen. Vorige week vrijdag kreeg ik de salarisstrook al, daarna was het wachten nog helemaal tot aan het einde van de dinsdagochtend, toen het binnenkwam.

Ik had dus al wel gezien, dat het een mooi bedrag is, en dat voor de maand mei, waarin ik de helft van de tijd op vakantie was. Maar ja, daar zijn je vakantie-uren natuurlijk ook voor: dat je wel op vakantie kunt, en dat je dan toch gewoon doorbetaald wordt. Vanwege vele vakanties aan het begin van dit jaar zijn mijn vakantie-uren nu bijna op. De laatste maak ik in oktober op, en dan moet ik ze nog bijvullen met een paar overuren, om dan echt nog een hele week vrij te kunnen nemen 🙂

Met deze salarisstrook en met wat uitbetalingen van mijn zij-klusje kom ik op een best mooi inkomen deze maand. De bedoeling is dat de uitgaven redelij klaag blijven (maar: nog een week te gaan). Lukt dat, dan hou ik toch ook wel weer een mooi bedrag over deze maand, en kan ik heel tevreden zijn.

Extra belegd

Ik heb afgelopen week weer extra geld ingelegd in mijn beleggingen. Ik kreeg namelijk de belastingteruggave van ruim duizend euro binnen op mijn bankrekening, én Brand New Day had een actie waarbij je bij minimaal 1000 euro inleg, 10 euro cadeau krijgt van hen. En aangezien ik toch al maandelijks bij Brand New Day 250 euro in leg en dat ook wil blijven doen, heb ik alleen maar dat bedrag een keertje opgeschroefd naar duizend euro. Hierna ga ik dan weer terug naar de gewone 250 euro per maand.

Ik vind het stiekem ook een mooi moment om in te leggen, omdat op dit moment de beleggingen in waarde gedaald zijn. De gedaalde waarde betekent dat ik de aandelen goedkoper kan aankopen, en daar zeg ik geen nee tegen.

En ja, de gedaalde waarde van beleggingen betekent ook dat de aandelen die ik al had, in waarde gedaald zijn. Ruim 2% verlies in een klein maandje tijd. Een beetje “auw” doet dat wel, maar ach. Schommelingen horen er bij, ik kan er maar beter aan wennen.

Schoenen online gekocht

Ik leef op grote voet. Sinds mijn puberteit loop ik op maat 43 rond. Als kind nam mijn moeder ons altijd mee naar de “verantwoorde schoenenwinkel” waar we dan ook “verantwoord schoeisel” kregen. En toen ik daar eenmaal uitgegroeid was, min of meer, moest ze dus weer met mij op zoek naar een schoenenwinkel die grote maten verkocht.

Sinds een jaar of twee loop ik op heren-gymschoenen rond. Ik zoek een vorm en kleur uit die me bevalt en die niet al te mannelijk is en dan loopt het prima.

Gisteren heb ik voor het eerst een paar “gewone” schoenen aangeschaft op een website. Ook weer herenschoenen. De damesschoenen van maat 43 beginnen namelijk bij 80 euro, terwijl de herenschoenen van diezelfde maat veel meer keuze bieden en beginnen bij 32 euro.

Ik heb een paar van 43 euro besteld, ze komen vandaag of morgen aan, en dan hoop ik maar dat ze goed passen (dat is natuurlijk makkelijker uitproberen in een echte winkel), en dat ze er toch echt een beetje leuk uitzien aan mijn voeten, ook al zijn het dan herenschoenen. Zo niet, dan kunnen ze natuurlijk terug. Maar ik hoop dat dit werkt.

Kan-me-niet-schelen, ik-heb-het-verdiend!

Pfoeh. Zesendertig jaar. Maar volwassen? Neuh… Ik dacht als kind trouwens dat volwassenen altijd weloverwogen en beredeneerde beslissingen namen, maar goed, van dat geloof ben ik inmiddels wel afgevallen.

Ik worstel erg met “beloningen” op dit moment.

Zo zou ik vandaag eigenlijk een vrije dag hebben. Ik zag het al helemaal voor me, heerlijk thuis een beetje aanmodderen. Wasje alvast draaien, dan hoeft dat morgen niet. Lezen, internetten, misschien een rondje fietsen in het mooie weer. Maar gisteren werd ik een uurtje voor het einde van mijn werkdag gebeld: ‘Goh, kun je morgen tóch werken? Er is iemand ziek geworden en nou dachten we aan jou als vervanger.’

En ik heb ja gezegd. Daarmee is mijn aardige baas uit de brand geholpen, en voor het extra werk verdien ik ook extra salaris, ook prima. Maar toen betrapte ik mezelf wel op de volgende gedachte: Dan neem ik een eersteklas treinkaartje! Dat heb ik verdiend!

Waar komt die gedachte nou ineens vandaan? Ik moet ineens wél werken op een dag dat ik vrij zou hebben en dat is dan zó zielig (hoewel ik er zelf ‘ja’ op heb gezegd, en hoewel ik er een mooi salaris voor krijg), dat ik eersteklas mag reizen?

Zo heb ik er nog wel een paar, hoor:

• Ik heb slecht geslapen maar moet toch werken, dus ik mag een reep chocolade
• Ik ben ongesteld, dus (ja, ja, ik mag een reep chocolade – de reep chocolade komt vaak terug en dat is een probleem inderdaad)
• Ik moest vanmorgen heel vroeg op, dus mag ik vanavond als een zombie voor de tv hangen tot 1 uur ’s nachts
• Ik heb de hele week braaf gewerkt, dit weekend doe ik helemaal niets nuttigs

Het kan me op zo’n moment niet schelen dat het duur is, me extra gewicht oplevert, nog meer slaapgebrek of een slechte start van de volgende dag of week, kortom dat het niet verstandig is. Ik heb het zwaar (och, zóóó zwaar), dus ik mag ineens vanalles van mezelf.

Dan vraag ik me af, of anderen dat ook zo hebben. Zou de minister-president wel eens doorzakken met nacht-tv (of netflix, these days), als hij een rotdag heeft gehad? Zou Obama ergens in zijn Oval Office een reep chocolade hebben liggen voor noodgevallen? Misschien wel, of iets dergelijks… Ik geloof wel dat het een menselijk trekje is, wat ik vertoon. Maar handig is het allemaal niet. En ik dacht dat het allemaal makkelijker werd als je eenmaal maar volwassen was…

“Nieuwe” auto

Mijn vriend heeft een nieuwe (tweedehands) auto gekocht. De oude auto is zestien jaar geworden, waarvan twaalf jaar in het bezit van mijn vriend. We gaan ‘m missen, want het was een handig dingetje in een leuk kleurtje. Heel weinig reparaties nodig gehad, maar uiteindelijk moest-ie toch naar de sloper omdat de motor het begaf en reparatie veel meer zou gaan kosten, dan wat het ding nog waard was.

Omdat die auto uiteindelijk vrij plotseling helemaal stuk was, moest mijn vriend snel op zoek naar een nieuwe. Hij schakelde daarbij ook mijn hulp in. Twee dagen na het “moment kaduke” reden we al een proefrit. Die auto werd het niet, want een blik onder de motorkap liet zien dat de motor lekte. Dat zagen we niet zo zitten. Ook vonden we het nogal een saaie auto, grijs van binnen en grijs van buiten.

Maar diezelfde dag vond ik een andere en leukere auto op zo’n zoek-site voor auto’s, en twee dagen later maakten we dus nog eens een proefrit. En deze gaat het worden. Geen lekke motor trouwens hoor, dat hebben we natuurlijk ook gecontroleerd, voor zover we dat kunnen. Mijn vriend vindt hem helemaal fantastisch.

Waarom  ik het hier opschrijf, is ook vanwege het volgende: mijn vriend zou, zo bleek tijdens de zoektocht, gemakkelijk een tweedehands auto van zo’n 8000 euro kunnen kopen; dat zou een degelijk ding kunnen zijn voor zeker een paar jaar, en zo’n auto zou ‘m overal heen vervoeren waar hij heen wilde. (En mij ook af en toe, bijvoorbeeld tijdens vakanties en bij tochtjes naar de familie). Een tweedehands auto van 8000 euro zou voor hem modern genoeg, veilig genoeg, sterk genoeg, en groot genoeg zijn.

Maar… Deze leuke auto, stoer van uiterlijk en in dat mooie kleurtje, die kost 10.000 euro, na stevig onderhandelen door mijn vriend. Wel tweeduizend hele euro’s meer! En ik heb ook nog eens tegen mijn vriend gezegd, dat hij hem vooral moet kopen, als hij er zo blij van wordt.

Doe ik dat nou, omdat het per slot van rekening om zijn geld gaat en niet om het mijne, ben ik daarom zo relaxed over een hogere kostenpost? Ben ik lekker met andermans geld aan het smijten, terwijl ik met mijn eigen geld zo zuinig probeer te zijn?

Ik geloof, dat dat toch niet de enige reden is. Ik geloof dat dit een beetje voortkomt uit mijn iets relaxtere houding van de laatste tijd. Mijn vriend heeft de laatste jaren hard gewerkt voor zijn geld, en hij verdient redelijk veel. We hebben een vrij klein huis met lage woonlasten (nog wel, in ieder geval), hij heeft geld opzij gezet voor z’n pensioen (als ZZP-er moet-ie dat wel zelf doen), er zit geld in z’n bedrijf voor minder goede dagen, en er staat ook nog geld op zijn privé-spaarrekening. En dan op de mijne ook nog, als het echt raar wordt. Kortom: het kan er wel af. En dan is het misschien wel de moeite waard om voor iets meer geld een auto te kopen die veel meer lol oplevert. Ja, voor mij is een auto een ding wat mij veilig van A naar B moet brengen, voor mij zou de vorm van de auto niet veel uitmaken. Maar ik zie bij mijn vriend dat hij waarschijnlijk er wel echt lol van gaat hebben. Hopelijk blijft die lol ook een beetje aanwezig, in de komende maanden en jaren. Maar de voorpret is alvast leuk. Nog vijf nachtjes slapen nu, dan mag hij hem gaan afhalen…