Oh, oh, oh… Cadeautjes en ik… Ik besteed er veel teveel geld aan. Er zit nog een soort psychologische overtuiging ergens van “Als je van mensen houdt, dan geef je ze een duur cadeau” en andersom “Als je mensen geen duur cadeau geeft, dan kunnen ze ervan overtuigd raken, dat je niet om ze geeft”. Natuurlijk is dat niet waar, maar toch voelt het soms zo. En ook kom ik soms het perfecte cadeautje tegen voor iemand, en dan moet ik het gewoon kopen, zelfs als het eigenlijk veel teveel kost. Vroeger kocht ik zo ook voor mezelf veel te dure dingen, daar ben ik grotendeels vanaf; maar als het voor een ander is, dan vind ik het moeilijker om op de rem te trappen.
Kortom: in deze mooie decembermaand gaf ik 288 euro uit aan cadeautjes. Auw. En oeps. Het was wel voor negen verschillende mensen en mensjes, maar dat moet echt verbeteren. Zucht.
Hier is het hele overzicht:

De bankkosten waren 20 euro meer dan normaal, omdat ik de jaarbijdrage van de credit card moest betalen. Ik ging een keertje naar de kapper bij een kappersschool. Voordeel: erg goedkoop. Nadeel: de kapster knipte twee keer in haar eigen vingers en een keer bijna in mijn nek. Ik geloof dat ik de volgende keer maar weer naar een volleerde kapper ga, da’s beter voor mijn zenuwen.
De vervoerskosten waren lager dan verwacht, omdat ik toch nog een flink aantal keren op de fiets naar m’n werk kon. Ideaal.
Ik ging in november met knikkende knieën naar de tandarts, maar haalde weer met glans m’n controle (geen gaatjes, hoera). Begin december kwam de rekening, die ik zelf moet betalen. Ik kocht ook een bloeddrukmeter, omdat mijn bloeddruk wel eens schommelt en ik ‘m zelf in de gaten wil gaan houden.
De werkgerelateerde uitgaven waren onder andere dat lidmaatschap van de vakvereniging wat ik uiteindelijk toch zelf moest betalen (foutje), een aankoop die eigenlijk via het bestelsysteem van m’n werk had gemogen, maar dan drie weken had geduurd om te arriveren in plaats van vijf minuten, en een computerprogramma dat ik gekocht heb, zodat ik een deel van mijn werk thuis kan doen; dat is het me wel waard. Alledrie eenmalige uitgaven, hoop ik.
Sparen voor mijn nichtjes en neefje was een keer wat meer dan normaal, omdat mijn neefje deze maand jarig was en er nog niet genoeg geld op de spaarrekening stond voor zijn jaarlijkse gift. Dat heb ik dus bijgepast. Vanaf nu moet het ongeveer gaan kloppen: bijvoorbeeld, voor de verjaardag van mijn nichtje, over vier maanden, kan ik het geld nu weer rustig bij elkaar sparen (elke maand een beetje).
Een extra goed doel omdat ik in de kerststemming was, rondde het geheel aan extra uitgaven af. In totaal heb ik ruim zeshonderd euro meer uitgegeven dan wat gepland was. Dat doet wel zeer als ik er nu naar kijk.
En aan de andere kant kan ik het geld gelukkig wel missen. Toch wordt mijn tweede goede voornemen voor 2014 om weer beter op mijn centjes te gaan letten. En vooral om toch nog eens na te denken over hoe ik met cadeautjes geven omga. Die familieleden en vrienden van mij hebben het echt niet slecht, het is niet alsof mijn cadeautje hun leven enorm verbetert. Dus het moet eigenlijk gewoon vooral leuk blijven. Vorig jaar waren januari en februari rustige maanden qua uitgaven, ik hoop dat dat dit jaar ook zo zal zijn.