Uitgaven in juli

Gisteren had ik het al over het hoge  bedrag aan onverwachte uitgaven deze maand. Ik zal het de komende maanden een beetje rustig aan moeten doen, wil ik dat nog goed kunnen maken. We zullen zien… Hier de rest van de uitgaven deze maand:

Het hoge bedrag voor onverwachte uitgaven valt erg op. Dat zal weer omlaag moeten. Ik sleep de 218 teveel uitgegeven euro’s mee naar volgende maand en zal ze dan deels proberen te compenseren.

Aan openbaar vervoer heb ik toch weer 120 euro uitgegeven, ondanks dat het zomer is. Ik zou in de zomer meer kunnen fietsen, had ik van tevoren bedacht. Dat viel dus een beetje tegen. Achteraf gezien (als ik op de website van de chipkaart kijk naar wat voor reizen ik gemaakt heb), dan had ik misschien net iets vaker toch de fiets kunnen pakken. Weer een poging waard in augustus. Fietsen is gezond. En vaak ook lekker (behalve afgelopen zondagavond, want toen ben ik echt he-le-maal natgeregend op de fiets, dat was toch wat minder leuk).

Voor de rest ging het allemaal z’n gangetje deze maand. We kwamen op de huishoudrekening met 500 euro toe, dus dat is wel een kleine geboekte winst, vergeleken met de 600 euro die we eerst hadden. Volgende maand hopelijk weer.

Totale uitgaven dus toch weer wat te hoog. Hopelijk kan ik het nog compenseren in de rest van dit jaar.

Advertentie

Veel te veel uitgaven deze maand

Deze maand zijn er heel veel “onverwachte uitgaven” geweest:

1. Lidmaatschap van een vakbond

Na een paar jaar hier over nagedacht te hebben, ben ik lid geworden van een vakbond. Op dit moment geniet ik nog van een aanbod: een paar maanden voor 25 euro in totaal. Deze heb ik net betaald. Over een paar maanden verandert dat naar 16 euro per maand. Dit kan ik dan weer wel via mijn werk laten betalen van mijn brutosalaris, dus uiteindelijk zal het me iets van 10 euro per maand écht kosten. Voorlopig blijf ik lid.

2. Lidmaatschap van een sportschool

Ook een andere knoop hakte ik door: ik ben lid geworden van een sportschool. Het is niet “zuinig”, daarom hikte ik er zo lang tegenaan. Maar het is misschien wel nodig, voor mij. Ik zit nu dit te typen en uit te rusten van weer een sessie aldaar, tot nu toe vind ik het best lekker en voel ik ook, dat ik iets gedaan heb (wat dan toch leidt tot stevigere spiertjes en een soepeler lichaam, hoop ik). Ook hier maak ik nu gebruik van een aanbieding, die ik deze maand in z’n geheel even pinde: 80 euro voor drie maanden. Daarna wordt het ongeveer 35 euro per maand, afhankelijk van hoe lang ik het abonnement laat lopen.

3. Website hosting

Dit is een stomme. Vorig jaar zomer kocht ik een nieuwe website, plus hosting, in de hoop die te gaan gebruiken. Het zou een hobby worden en misschien zou het wat geld opleveren (met advertenties en zo). Maar in werkelijkheid heb ik er een heel jaar lang nooit wat mee gedaan. En wel 35 euro voor een jaar betaald, toen. En dit jaar kwam de rekening natuurlijk wéér, en was ik te laat om op te zeggen. Dus ja, die moet ik betalen. Ik heb wel gelijk opgezegd, volgend jaar hoef ik niet meer te betalen.

4. Zeilen! En een ballonvaart?

En dan is er nog het algemene “lol”-budget. Deze maand gaf ik geld uit aan een dagje zeilen met vrienden, met een etentje na. Het was heerlijk en het was gezellig. Mijn vriend vond het ook leuk. Het volgende plan is om met deze vrienden een ballonvaart te gaan maken. Jawel. Ik ben niet erg van de spannende dingen, maar een ballonvaart heb ik altijd al een keertje willen doen. Maar ook dat kost dan natuurlijk weer heel wat geld. Heb ik dat geld? Ja. Heb ik mezelf dit jaar het doel gesteld om weinig geld uit te geven? Oh, ja…  Tot nu toe is er trouwens ook nog geen ballon uitgezocht, dus wie weet loopt dit specifieke plan ook nog met een sisser af.

Hierdoor ziet mijn totale budget voor onverwachte uitgaven er deze maand zo uit:

Totaal: veel en veel teveel – 318 euro!

Het vakbondslidmaatschap en de sportschool kan ik dus misschien beter apart in mijn maandelijkse begroting gaan verwerken in de toekomst, niet meer bij de “onverwachte en leuke uitgaven” meetellen. Het zijn gewoon uitgaven die ik wil doen. De uitgaven aan de website zullen niet meer voorkomen, gelukkig.

En dan nog de leuke dingen, de uitstapjes, de etentjes, de mini-vakanties… Ik kan ze best betalen. Maar dit jaar heb ik mezelf uitgedaagd om relatief weinig geld uit te geven (en nog steeds veel meer geld dan anderen uit kunnen geven!). Volgend jaar kan ik het misschien anders aan gaan pakken? Wat meer leuke dingen doen, en daar dus ook gewoon wat meer geld aan uitgeven? Ik zit er over na te denken.

Maar voor dit jaar blijft de uitdaging nog staan. Wat dus ook betekent, dat ik de komende maanden goed op moet gaan letten op mijn spontane/onverwachte uitgaven.

Tot volgend jaar, hooikoorts!

Hè, lekker. Ik kan concluderen dat het hooikoortsseizoen voor mij voorbij is. De pilletjes kunnen in de kast tot volgend jaar. In het verleden kocht ik bij de drogist merkpilletjes. Ik weet, dat dit me vaak zo’n 30 tot 40 euro per maand kostte (voor één tabletje per dag). Ook waren die pilletjes zogenaamd altijd toevalig maar net één jaar houdbaar. Als ik er over had aan het einde van het seizoen, zou ik ze het jaar daarna niet meer kunnen gebruiken.

Dit jaar was ik voor twee keer € 9,65 helemaal klaar. Ik kocht twee keer dertig tabletten van het huismerk van etos, daar zit loratadine in. Dat werkte voor mij prima, en ik heb nog twintig stuks over voor volgend jaar. Op dit doosje staat een houdbaarheidsdatum tot 2017. Mooi.

Hooikoorts blijft een vervelend iets, maar het is fijn dat die generieke medicijnen er nu zijn. De prijs per pilletje is dus zeker met 67% gezakt (van 1 euro per pilletje naar nu 32 cent per pilletje). En ze werken, in ieder geval voor mij, even goed.

Stapje voor stapje

Soms gaan dingen langzaam. Of soms zijn doelen ook heel groot, en kun je er dus alleen maar langzaam, stapje voor stapje, naartoe werken. Soms is het drie stappen vooruit en één stap achteruit.

Qua financiën heb ik weer een tussenstap behaald: een nettowaarde van 75.000 euro. Cool, zeg! En ik ben heus ooit begonnen met een nettowaarde van circa min drieduizend euro. Oei, wat was dat een vervelende tijd. En toen had ik op een gegeven moment honderd euro op de spaarrekening. En toen weer nul. En toen haalde ik een keertje vijfhonderd euro op de spaarrekening. En toen werd het duizend euro. Wat een groot bedrag zeg, tjonge. En toen werd het tienduizend euro. Nou, zoveel geld had ik nog nooit gehad. Jullie raden het al, denk ik, stapje voor stapje kun je vooruit komen, als je maar vaker de goede kant op stapt dan de verkeerde. Ik hoop op dit blog nog heel lang verslag te kunnen doen van mijn stapjes, om zo te laten zien dat het echt met kleine stapjes óók kan.

Qua fitheid en gewicht heb ik ook weer een klein stapje gedaan. Ik ben (weer) begonnen met fitnessen. Ik eet weer iets gezonder. Wie weet is er morgen een onsje of twee af, vergeleken met vandaag. En wie weet merk ik bijvoorbeeld over twee weken dat ik het circuitje op de sportschool met meer gemak doe. (Vandaag kon ik bijvoorbeeld het apparaat om de schouders te trainen maar ongeveer vijftien keer bewegen, daarna was ik al uitgeput. Wie weet kan ik over een paar weken twee keer vijftien, dat is dan weer een stapje vooruit).

Kleine stapjes kunnen tot grootse dingen leiden. En het meten van je vooruitgang kan motiveren om door te gaan.

Ik ga fitnessen

Net een vrij grote stap genomen, en me ingeschreven voor een sportschool. Tachtig euro voor drie maanden, redelijk te doen. Maar daarna zal de prijs omhoog gaan naar 35 tot 40 euro per maand (afhankelijk van hoe lang je je vastlegt).

Ondanks die kosten lijkt het toch de juiste beslissing voor mij. Ik hoop dat het me helpt om gezonder te leven en meer te bewegen. En ook om wat extra spiermassa op te bouwen wat helpt bij het verbranden van calorieën.

Ik fiets, af en toe. Ik fiets soms naar m’n werk. Ik fiets soms naar de stad. Maar het is, denk ik, niet genoeg. Ik probeer ook op m’n eten te letten, maar dat gaat niet altijd goed. Mogelijk helpt het om óók te sporten, dat ik dan meer het gevoel heb: “Ik ben goed bezig, ik heb een gezonde levensstijl, want ik sport, en dus ik let ook op m’n eten”.

Ik heb in het verleden ook enige jaren gefitnesst. Ik heb toen één keer ervaren, dat ik het liet verwateren en nog maandenlang bleef betalen, voor niets. Maar een tijdje later, toen ik ietsjes ouder was en wijzer, heb ik ook een paar jaar achter elkaar heel trouw gefitnesst, twee keer per week gemiddeld, en dat ging toen vrij soepel, met als resultaat een lager gewicht en een betere conditie. Ik ga daar nu dus weer naar streven.

Morgen de intake met de nulmeting, en dan weet ik waarvandaan ik ga beginnen. En hopelijk krijg ik dan plezier in het verbeteren daarvan. Net als bij financiën: je begint op een bepaald punt, en iedereen begint op een ander punt. Je kan jezelf wel vergelijken met die jongen met die spierbundels die 100 kilo kan tillen, en dan kan je daar lekker somber van worden. Maar je kan ook gewoon jezelf als ijkpunt nemen, en lol hebben in de verbetering (dus dat je bijvoorbeeld alweer een tandje hoger kan op de fiets, en vijf kilo zwaarder kan tillen dan twee weken geleden). Wish me luck…

Tip: overweeg een sim-only abonnement.

Vier jaar geleden nam ik een abonnement voor 24 maanden en kreeg daar mijn eerste smartphone bij. Ik betaalde hiervoor per maand 35 euro. Een koopje, dacht ik! Regelmatig moest ik trouwens bijbetalen voor het bellen van een betaalnummer, maar goed. Ik betaalde voor deze twee jaar minimaal 24 x 35 euro is 840 euro, plus dus hier en daar nog wat extra euro’s voor het bellen van betaalnummers. Precieze bedragen kan ik niet meer terughalen.

De smartphone die ik vier jaar geleden bij mijn abonnement gekregen had, was een onding. Ik liet het drie keer repareren (binnen de garantie gelukkig) en daarna was ik het zat. Nooit meer dat merk! Ik kocht twee jaar geleden zelf een iets ouder model smartphone (zie hier). Dit kostte mij 340 euro. Vanaf augustus 2013 kon ik overstappen naar het nieuwe sim-only abonnement voor 13,50 euro per maand. Gedurende de afgelopen twee jaar heeft dit abonnement mij dus 24 x 13,50 gekost, 324 euro, daarnaast moest ik af en toe bijbetalen, voor een totaal van zo’n 24,80 euro. Totale kosten van de afgelopen twee jaar waren dus: 340 euro voor de telefoon plus 349 euro voor de belkosten, voor een totaal van 689 euro.

Yes, zo’n 150 euro bespaard, vergeleken met het abonnement-inclusief-telefoon! En de gemiddelde kosten per maand voor kunnen bellen en sms-en en mailen en appen naar hartelust gingen dus omlaag van 35 euro per maand naar 29 euro per maand.

Mijn maandkosten kunnen nog verder omlaag gaan, namelijk als mijn huidige telefoon het nog een tijdje goed blijft doen. Dan smeer je de aankoopkosten voor de telefoon uit over nog meer maanden. Maar je kunt eenzelfde strategie aanhouden, ook als je wel een telefoon bij je abonnement hebt gekocht: na bijvoorbeeld twee jaar is je abonnement afgelopen, en dan mag je natuurlijk besluiten om die telefoon nog een tijdje te houden en over te stappen op een sim-only abonnement. (Je provider zal je hier misschien niet op attenderen, ik weet dat de provider die ik zeven jaar geleden had, dat niet deed, en dat ik toen nog minstens een jaar na afloop van het contract hetzelfde tarief ben blijven betalen).

Uiteindelijk kan soms een abonnement mét telefoon ook best een goede deal zijn, maar: reken het uit! Kijk hoeveel een telefoon je kost gedurende de hele looptijd van je abonnement, en begrijp dat “nu met cashback” of “met gratis telefoon” gewoon niet waar is. Uiteindelijk betaal je toch wel. En waarschijnlijk zelfs meer. Wees slim, en reken het uit!

NB. Ik hou erg van mijn smartphone. Gebruik hem ook veel, ik reis veel met het openbaar vervoer en kan met mijn telefoon opzoeken, hoe ik ergens moet komen met het OV. Ook vind ik het handig om ermee te kunnen mailen. Maar als je nog met een ouderwetse telefoon toe zou kunnen, dan kunnen de kosten per maand nog veel en veel lager zijn. Dan kun je voor bijvoorbeeld 40 euro een ouderwetse mobiele telefoon kopen, en voor zeg 5 euro per maand best veel bellen en altijd bereikbaar zijn.

Overlijdensrisicoverzekering

Ik praatte er toevallig een paar dagen geleden over met vrienden: de overlijdensrisicoverzekering. Eigenlijk wil ik er nog een mailtje achteraan sturen, omdat we het er maar heel kort over hadden toen. Het gaat namelijk om een stel vrienden waarvan hij werkt, en zij niet, en zij is nu zwanger van hun eerste kindje.

Kortom: dat kindje, en die vrouw, gaan allebei erg afhankelijk zijn van het inkomen van de man. Als hij zou overlijden, dan blijft zij zonder baan en zonder inkomen achter. Ja, dan kan ze in de bijstand. Niet helemaal een situatie die je iemand gunt. Volgens mij zou je je daar wel tegen willen verzekeren, voor een paar honderd euro per jaar.

Tegelijkertijd is het ook zo, dat als die vrouw komt te overlijden, dat dan die man er alleen voor staat met het kind. Ook niet zo heel erg handig, je bent dan waarschijnlijk veel geld kwijt aan opvang voor het kind, in ieder geval in de eerste levensjaren van dat kind.

Kortom, eigenlijk vind ik dus dat ze wel zo’n verzekering af moeten sluiten.

Maar ik hou dus maar even mijn mond. Misschien heeft ons gesprek toen ze al genoeg aan het denken gezet.

Extra werken

Tegenover de extra uitgaven die ik deze maand doe, staan toevallig extra uren werken. Vorige week was er iemand ziek, die ik een paar keer dan moest vervangen. (Griep in de zomer, dat lijkt me nog erger dan griep als het buiten slecht weer is). En deze week is er een extra klus die gedaan moet worden, waar ik ook aan ga meewerken.

Dus da’s mooi. En als je werkt, geef je over het algemeen ook niet zoveel geld uit (behalve misschien aan een stoommaaltijdje, maar in dit geval heb ik nog iets staan in de diepvries).

Het wordt een drukke week, maar dat mag af en toe. Al hou ik er ook best wel van, als m’n week wat rustiger is.

Belangrijke papieren inscannen

Vandaag ga ik weer eens de belangrijke papieren inscannen uit de administratie. Eén keer per jaar doe ik dat, ergens in de zomer. Het idee is dat ik de belangrijke papieren ook in digitale vorm heb. Deze scans gaan op een USB-stick naar mijn ouders, waar ze in hun brandkluis gaan. Mocht ons huis ooit afbranden of iets dergelijks, dan hebben we de documenten in ieder geval nog digitaal.

Heel veel papierwerk scande ik een paar jaar geleden al in, en deze scans kunnen gewoon weer over op de nieuwe USB-stick, tenzij er iets veranderd is. Denk aan dingen als:

1. de hypotheekpapieren (van mijn vriend). We zijn nog niet verhuisd, de hypotheek is niet veranderd, dus deze hoef ik niet opnieuw te doen dit jaar.
2. diploma’s van opleidingen. Daar zijn er dit jaar, helaas misschien, geen bij gekomen.
3. ons samenlevingscontract. Ook (lekker!) niets aan veranderd.

Dingen die ik wel wil inscannen of opslaan (sommige dingen zijn al digitaal), zijn bijvoorbeeld de meest recente pensioenoverzichten, de belastingaangifte over 2014, de verzekeringspolissen voor dit jaar en de nieuwe autopapieren van mijn vriend.

Het is even een klusje, maar het voelt wel fijn als het weer klaar is. Zo rond deze tijd van het jaar zijn de meeste papieren voor 2015 weer binnen (bijvoorbeeld die pensioenoverzichten en zo), dus is dit ook een goede tijd om dit weer eens te doen.

Extra uitgaven

Misschien is het de zomer, misschien is het alleen maar toeval, maar het is moeilijk om de extra uitgaven onder controle te houden. Afgelopen weekend zijn we gaan zeilen. En op zondag zijn we met vrienden gaan uit eten. Alles bij elkaar ben ik daardoor weer 53 euro kwijt. Misschien nog niet eens zoveel voor de hoeveelheid lol die we hadden (ik kan me voorstellen dat je bijvoorbeeld een duurdere zeilboot zou kunnen huren, of meer geld kwijt zou zijn aan het eten), maar het doet wel een flinke aanslag op mijn budget voor extra en onverwachte uitgaven.

Ik ga volgend jaar dan ook aanpassen hoeveel ik wil uitgeven aan lol en plezier, denk ik. Ik wil daar toch wat meer geld aan gaan besteden. Dat maakt het leven immers leuker, en het kán. Natuurlijk wil ik dan nog steeds proberen om niet veel geld uit te geven aan onzin, maar ja, vaker een zeilboot huren, of een uitstapje maken naar een leuke stad, of muziekles nemen, dat lijkt me toch wel leuk.

Alleen, dit jaar wil ik zo graag nog het doel halen wat ik mezelf gesteld had, aan het begin van het jaar. Misschien wat flauw om daar zo aan vast te houden, het is immers maar een zelfopgelegd regeltje. Maar aan de andere kant: ik heb mezelf aan het begin van het jaar uitgedaagd om minder geld uit te geven, en dat wil ik nu niet opgeven, alleen maar omdat het misschien leuker is om me er niet aan te houden. Het is soms moeilijk, maar dat is nou precies wat bij een echte uitdaging hoort.

Tanden er in en dus nog even doorbijten. Wat ook betekent dat ik de uitdaging zal hebben om in de komende maanden weer meer na te denken over waar ik mijn extra geld aan uitgeef. En hoe je lol kunt hebben zonder meteen veel geld uit te geven.